تصویر العمل عباس عبدی به جنجال ها بر سر تبرئه شدن سعید طوسی /تصمیم گیرندگان از چه می ترسند؟

عبارات مهم : اعتماد

عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: دستگاه قضايي بايد مردم را نسبت به استقلال دادگاه ها مجاب كند، به صرف اين ادعا كه ما سياسي نيستيم و مستقل هستيم، كسي باور نخواهد كرد.

تصمیم گیرندگان از چه می ترسند؟ ، تصویر العمل عباس عبدی به جنجال ها بر سر تبرئه شدن سعید طوسی

در این یادداشت آمده هست؛

به نظر مي رسد كه يك برداشت ناصواب و نادرست از پرسشها اجتماعي موجب شده است است كه در ايران به جاي آنكه دادگاه ها فصل الخطاب مجادلات و ابهامات و ترديدها باشند، خودشان عنوان مجادلات و تنش هاي بيشتر مي شوند. نمونه روشن آن پرونده آقاي سعيد طوسي هست؛ پرونده اي كه خبر آن به صورت افشاگرانه و از يك رسانه فارسي زبان خارجي و نه از طريق عادي به افكار عمومي راه يافت و منشا مجادلات گوناگوني شد.

عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: دستگاه قضايي بايد مردم را نسبت به استقلال دادگاه ها مجاب كند، به صرف اين ادعا كه ما سياسي نيستيم و مستقل هستيم، كس

اكنون كه حكم صادر شده است هست، مجادله بدتري را رقم زده است كه اتفاقا بيش از محكوميت به ضرر متهم تمام خواهد شد، ضمن آنكه جامعه را دچار نوعي از نااميدي و يأس كرده است كه در اين يادداشت به آن مي پردازم.

رييس محترم قوه قضاييه اخيرا اعلام كرده است كه با قضات فاسد و رشوه گير برخورد قاطع مي شود و اسامي آنان رسانه اي مي شود و اين را اقدامي مهم جهت پاكسازي فضاي دستگاه قضايي دانسته هست. ولي واقعيت اين است كه مساله اصلي در اين قوه وجود چنين قضاتي نيست، هرچند اين مساله به نوبه خود بسيار مهم هست، ولي مساله اصلي اين است كه دستگاه قضايي قادر نيست افكار عمومي را نسبت به احكام صادره از سوي دادگاه هاي خود در پرونده هاي مهم جلب كند.

به عبارت ديگر احكام دادگاه ها نه تنها «فصل الخطاب» نيستند، بلكه «فتح الخطاب» و «باب المناقشه» هستند و اين براي جامعه ايران بسيار خطرناك هست. مردم درست يا نادرست گمان مي كنند كه حكم متناسب با اتهام نيست و آن را عادلانه نمي دانند، اين را مي توان از طريق نظرسنجي از مردم پرسيد. البته اين بدان معنا نيست كه حكم صادره لزوما ناعادلانه هست. اتفاقا اگر حكم صادره ناعادلانه باشد و مردم چنين گمان كنند، خوب هست. هنگامي بايد تاسف خورد كه حكم صادره عادلانه (مطابق قانون) باشد ولي كماكان مردم اعتماد به دادگاه صادركننده حكم نداشته باشند.

تصمیم گیرندگان از چه می ترسند؟ ، تصویر العمل عباس عبدی به جنجال ها بر سر تبرئه شدن سعید طوسی

شايد مسوولان قضايي به جامعه و مردم انتقاد كنند كه آیا نسبت به حكم صادره آنان بي اعتماد هستند؟ اين اعتراض چندان وارد نيست، بلكه اين وظيفه دستگاه قضايي است كه اعتماد مردم را به دست آورد. حتما بايد نگاهي به دادگاه هاي گذشته بيندازد تا ببيند آیا مردم بي اعتماد هستند؟

در همين عنوان آقاي سعيد طوسي نيز مي توان شواهدي از اين مساله را ديد. ما فرض مي كنيم كه وي به لحاظ قانون بايد تبرئه مي شد و هيچ اعمال نفوذي در آن صورت نگرفته هست، بعد آیا بايد او نزد افكار عمومي چنين محكوم شود؟ اين ناشي از ضعف دستگاه رسيدگي كننده هست. اين پرونده در سال ١٣٩٠ باز شده است هست. تا ١٣٩٥ اقدام موثري نمي شود و هيچ كس هم از آن خبر ندارد. خانواده هاي شكات نيز جرات انتشار آن را ندارند، رسانه هاي داخلي نيز به طور قطع به اين عنوان نمي پردازند. به يك باره يك رسانه مخالف نظام آن را افشا مي كند. تا همين مرحله براي مساله دار شدن نسبت به رسيدگي قضايي كفايت مي كند. انواع و اقسام شايعات و ادعاها مطرح مي شود.

عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: دستگاه قضايي بايد مردم را نسبت به استقلال دادگاه ها مجاب كند، به صرف اين ادعا كه ما سياسي نيستيم و مستقل هستيم، كس

متهم نيز به سطوحي از واکنش‌ها نامناسب اقرار كرده و از آن واکنش‌ها عذرخواهي مي كند. ١٨ ماه است كه بعد از افشاگري، رسيدگي به ماجرا طول كشيده هست، در حالي كه خيلي سريع مي توانستند آن را حل كنند. اكنون هم كه حكم صادر شده است به جاي آنكه فصل الخطاب شود، منشا اختلاف جديد شده است هست. اين حكم حتي براي آقاي طوسي هم به جاي آنكه قاتق نانش شود، قاتل جانش شده است است و موقعيت او را نزد افكار عمومي بدتر مي كند. حال بياييد به آن طرف دنيا يعني ايالات متحده برويم.

اتفاقي رخ داده است كه در مقايسه با اتهامات آقاي طوسي صدها بار بدتر هست. پزشك تيم ملي ژيمناستيك امريكا، حداقل به ١٦٠ زن و دختر ورزشكار و بيمار كه بسياري از آنان زير سن قانوني بوده اند تجاوز كرده هست. دختراني كه بعضا برنده مدال طلاي المپيك هستند و اين پزشك نيز مامور يا در استخدام رسمي يك نهاد عمومي مثل فدراسيون ژيمناستيك هست. پيش از آن نيز موارد مشابه در هاليوود يا در بريتانيا رخ داده است و عنوان به راحتي بررسي و حكم صادر مي شود و كسي هم كوششي براي لاپوشاني آن نمي كند، حتي اگر در گذشته لاپوشاني كرده اند، در مرحله كنوني و رسيدن به دادگاه همه چيز به نسبت براق و سريع رسيدگي مي شود و در مدت كوتاهي به عنوان رسيدگي شد، هرچند تعداد شاكيان بسيار زياد بود. دادگاه هم به نسبت براق بود.

تصمیم گیرندگان از چه می ترسند؟ ، تصویر العمل عباس عبدی به جنجال ها بر سر تبرئه شدن سعید طوسی

ممكن است گفته شود انتشار اين موارد خلاف قانون و اشاعه فحشا هست. اين مساله درست نيست، زيرا اين موضوعي خصوصي ميان دو نفر نيست كه انتشار آن اشاعه فحشا باشد. اين اتهامات عمومي است و افكار عمومي نسبت به آنها حساسيت دارد و از بین بردن كردن افكار عمومي، عوارض بدتري از عمومي بودن ماجرا دارد، اين حتي به ضرر متهم نيز هست. خلاصه ماجرا اين است كه بخش مهمي از مردم نسبت به رسيدگي هاي قضايي و احكام صادره اعتماد ندارد. اين بي اعتمادي نيز ريشه در واقعيت هايي دارد.

تقريبا برداشت عمومي اين است كه دادگاه ها به صورت مستقل وارد مرحله رسيدگي نمي شوند. حتي اگر اين برداشت هم نادرست باشد، دستگاه قضايي بايد مردم را نسبت به استقلال دادگاه ها مجاب كند، به صرف اين ادعا كه ما سياسي نيستيم و مستقل هستيم، كسي باور نخواهد كرد. اهميت اين مساله خيلي بيشتر از وجود تعدادي قاضي رشوه گير است كه مي خواهند نام آنان را منتشر كنند. علني شدن دادگاه ها اقدام فوري تري هست. ولي معلوم نيست كه تصميم گيرندگان از چه مي ترسند؟

واژه های کلیدی: اعتماد | دادگاه | دستگاه | اخبار سیاسی و اجتماعی