«مومیایی» تازه سینما، مانند دیگر همتایان خود نیست که در سال‌های دور ساخته شده‌اند. فیلم به‌شدت از الگوهای امروزی بلاک‌باسترهای سینما پیروی می‌کند، درحقیقت شما م
«مومیایی»؛ هیولایی که بهتر بود مرده می ماند!
عبارات مهم : سینما
به گزارش روزنامه صبا ، «مومیایی» تازه سینما، مانند دیگر همتایان خود نیست که در سال های دور ساخته شده است اند. فیلم به شدت از الگوهای امروزی بلاک باسترهای سینما پیروی می کند، درحقیقت شما می توانید فهرستی از مباحث فنی و حرفه ای سینمای روز تهیه کرده و هنگام تماشای فیلم آن را یکی بعد از دیگری تیک بزنید. «مومیایی» از الکس کورتزمن که دومین اثر بلند سینمایی این فیلمساز محسوب می شود با بودجه ای ۱۲۵ میلیون دلاری ساخته شده است است و علی رغم تمام آینده نگری ها تنها ۳۸۴ میلیون دلار فروخته هست. این درحالی است که ستاره گیشه دو دهه پیشین سینما، تام کروز، نیز نقش مهم این اثر را ایفا می کند. هنگام تماشای «مومیایی» این پرسش در ذهن مخاطب شکل می گیرد، آیا این اثر شباهت زیادی به دیگر آثاری ندارد که در مورد هیولای قدیمی سینما؛ یعنی مومیایی ساخته شده است است!؟
هیولایی که بهتر بود مرده می‌ماند! , «مومیایی»
برای پاسخ دادن به این پرسش می توان فهرست طولانی ای از دلایل این شکست تهیه کرد، ولی شاید بااهمیت ترین عامل عملکرد ضعیف فیلم، چه در گیشه و چه در نگاه منتقدان، سرگردان بودن فیلم در میان ژانرهای متفاوت دانست. «مومیایی» کورتزمن نه می تواند شما را بترساند، نه می تواند اکشن باورپذیر مورد علاقه مخاطبان را ارائه دهد، نه قدرت به هیجان آوردن مخاطبان خود را دارد، نه موقعیت جدیدی ارائه می دهد که بتواند قوه تخیل شما را به چالش بکشد و درنهایت فیلمی در ژانر تام کروزی هم نیست.
شاید عالی ترین لحظات فیلم به لحظاتی مربوط می شود که تام کروز به پرسونای سینمایی خود نزدیک می شود که این لحظات نیز با سرعت گذر کرده و مخاطب را در میان انبوه زدوخوردها، انفجارها و تعقیب و گریزها، تنها می گذارد. یکی از دلایل دیگر ضعف فیلم به تصمیم خالقان اثر در مورد ادامه دار بودن این فیلم برمی گردد. در حقیقت «مومیایی» ۲۰۱۷ آغازی بر سری فیلم های هیولایی است که سال های آینده خواهیم دید و تصمیم دارد تمام هیولای محبوب تاریخ سینما را زنده کند و به پرده های عریض سینما بکشاند. به این ترتیب ما بعد از مشاهده «مومیایی» شاهد بازسازی شدن آثاری چون «هیولای فرانکنشتاین» با نقش آفرینی خاویر باردم در نقش عنوان، «مرد نامرئی» با نقش آفرینی جانی دپ در نقش عنوان و «دکتر جکیل» با نقش آفرینی راسل کرو، خواهیم بود. البته قابل توجه است که دکتر جکیل کار خود را با «مومیایی» شروع کرده و یکی از نقش های محوری اثری را که در برابر داریم برعهده دارد.
«مومیایی» تازه سینما، مانند دیگر همتایان خود نیست که در سال‌های دور ساخته شده‌اند. فیلم به‌شدت از الگوهای امروزی بلاک‌باسترهای سینما پیروی می‌کند، درحقیقت شما م
این تصمیم خالقان اثر باعث شده است است که فیلم «مومیایی» تنها مانند پیش نمایشی جهت دیگر آثار در دست تولید به نظر برسد و بسیاری از پرسشها فیلمنامه ای آن نیز از همین واقعیت راحت نشأت می گیرد. به همین علت فیلم، حتی اجازه ندارد داستان سر راست خود را از شروع تا آخر روایت کند بلکه مجبور است نیمی از پرسشها را نیمه کاره رها کرده تا بتواند در قسمت های بعد سراغ آن ها برود. تصمیمی که بی نهایت به اثر ضربه زده است و فیلم را نه تنها به کالا بلکه به کالایی غیرقابل مصرف مبدل کرده هست. فیلم «مومیایی» به این اندازه دست و پا بسته است که حتی اجازه ندارد در درجه نمایشی مرتبط به خودش اکران شود و با درجه نمایشی پی جی ۱۳ قادر نیست فرزند های زیر ۱۳ سال را بترساند و یا به هیجان آورد. مخاطب چنین آثاری که در ذهن فیلم هایی چون «عروس فرانکنشتاین» یا «مرد نامرئی» و حتی «مومیایی»های ۱۶ سال پیش را در خاطر دارد بی شک علاقه ای به سکانس های اکشن سانسور شده است ندارد که در آن چکه ای خون از دماغ هیچکسی ریخته نمی شود.
در هر صورت ماجرای «مومیایی» ۲۰۱۷ از این قرار هست؛ سربازی با نام نیک مورتون (با نقش آفرینی تام کروز) به نیت دزدی از مقبره ای خاک شده است در عراق همراه با همکارش کریس ویل (با نقش آفرینی جیک جانسون) وارد منطقه ای خطرناک می شود. آن ها که سابقه زیادی در دزدی اشیای باستانی دارند جهت رسیدن به گنج هایی که در زیر خاک مدفون شده است است حاضر به انجام هر عمل خطرناکی هستند ولی مسئله مهم این جاست که بعد از خالی کردن منطقه از نیروهای محافظ مقبره مدفون، سروکله زنی با نام جنی هالیس (با نقش آفرینی آنایل والیس) پیدا می شود، زنی که در نگاه اول به نظر می رسد یک باستان شناس باشد، ولی دیری نمی گذرد که کاشف به عمل می آید که جنی جهت شرکت مخفی که کارش کنترل و نابودن کردن هیولاهاست کار می کند.
هیولایی که بهتر بود مرده می‌ماند! , «مومیایی»
تابوتی بزرگ در مقبره یافته شده است و بلافاصله به وسیله ارتش آمریکا به وسیله هواپیمایی بزرگ بارگیری می شود. مسئله این جاست که در این تابوت باستانی باز شده است و هیولایی مخوف از دل آن بیرون آمده هست. این هیولا که آمانت (یا همان آمنه) نام دارد (با نقش آفرینی سوفیا بوتلا) یکی از دختران پادشاهی مصری است که نتوانسته بی توجهی های پدرش را تحمل کند بنابراین پیمانی مخوف با یکی از خدایان فوت مصری؛ یعنی «ست» می بندد. «ست» آمانت را تبدیل به موجودی بی رحم و قدرتمند می کند و در ازای آن خواهان فوت تمام خانواده اش می شود. آمانت بعد از به قتل رساندن خانواده اش به دنبال زنده کردن «ست» در جسمی دنیوی است که به وسیله نیروهای پادشاه دستگیر شده است و به صورت زنده مومیایی می شود.
آمانت که بعد از سال ها بیدار شده است است عامل مهم این بیداری را نیک مورتون می داند، شخصی که بر حسب اتفاق، گزینه خوبی جهت حلول کردن «ست» در جسمش محسوب می شود. از این رو آمانت باعث می شود هواپیمایی در لندن سقوط کند و تمام نقشه ها را چیده و عملی کرده تا زمانی خدای فوت در جسم نیک مورتون ظهور کند. در این میان مدیر شرکت مخفی مبارزه با هیولاها دکتر هنری جیکل (با نقش آفرینی راسل کرو) پدیدار شده است و نقشه های دیگری جهت آمانت و نیک مورتون دارد…
«مومیایی» تازه سینما، مانند دیگر همتایان خود نیست که در سال‌های دور ساخته شده‌اند. فیلم به‌شدت از الگوهای امروزی بلاک‌باسترهای سینما پیروی می‌کند، درحقیقت شما م
ماجراهای فیلم در لندن امروز می گذرد، جایی که مخاطبان می توانند شاهد برهم ریختن شهر به وسیله یک مومیایی مخوف باشند و از تماشای قدرت ماورالطبیعه اش مانند به راه انداختن طوفان شن و یا حمله کلاغ ها یا موش ها به قسمت های متفاوت شهر لذت ببرند. پرسش دیگر این جاست که آیا این تمهیدها جهت هیولاها یا دیگر شخصیت های شریر آثار ابرقهرمانی کمی کهنه نشده است!؟ در همین دهه، بیش از ۱۰ فیلم دیده ایم که شهر لندن را با مسئله جریان پیدا کردن نیرویی ماورالطبیعه روبه رو می کند. شاید بهتر بود سازندگان اثر از تهیه کننده ها گرفته تا فیلمنامه نویس های نام آشنا و مشهور اثر چون کریستوفر مک کواری، دیوید کوئب و دیلان کوزمن جهت بازسازی و به روز کردن این هیولای پرفروش تاریخ سینما از تمهیدات دیگری و متفاوت با اثری چون «ثور» استفاده می کردند یا حداقل خط داستانی نیرومند تری را در کنار جلوه های خاص قدرتمند خود قرار می دادند. درحال حاضر شاهد تلاش بی شائبه گروه فنی اثر جهت خط داستانی هستیم که از پیش انتهای آن را می دانیم و در نهایت هم قرار نیست آخر بپذیرد و جهت ادامه در قسمت های بعد، نیمه کاره رها می شود.
هیولایی که بهتر بود مرده می‌ماند! , «مومیایی»
تام کروز در این اثر نیز مانند دیگر آثار چند سال اخیر خود تلاش زیادی جهت طبیعی درآمدن صحنه های اکشن فیلم کرده هست. در خبرها آمده است که کروز و والیس جهت طبیعی تر شدن سکانس سقوط هواپیما، مدت ها تمرین کرده اند و خود را در شرایط مشابه قرار داده اند، تمرین هایی که هر بار باعث بروز اختلال های گوارشی جهت آن ها شده است هست. این درحالی است که کروز جهت همراه شدن جیک جانسون با این پروژه به مدت چهار ماه با او تمرین کرده است تا از لحاظ فیزیکی و معنوی این بازیگر علاقه مند به همکاری با کروز را آماده کند. این تلاش ها درنهایت به علت ضعف فیلمنامه ای و سری سازی مدیران استودیویی نتوانسته نظر مثبت منتقدان و مخاطبان را جلب کند.
در نهایت باید گفت فیلم «مومیایی» اثری مصرفی است که یک بار تماشای آن به جهت دیدن تلاش های کروز و اعضای فنی گروه خالی از لطف نخواهد بود ولی نمی توان آن را به عنوان اثری موفق در سینمای امروز در نظر گرفت. به احتمال زیاد مخاطبان تا پنج سال دیگر حتی خط روایی اثر را به خاطر نخواهند داشت و همچنان با شنیدن نام «مومیایی» به یاد براندن فریزر و ریچل وایز خواهند افتاد. با این اوصاف بهتر بود این هیولای مشهور تاریخ سینما همچنان در گور خود باقی می ماند و وارد دنیای به شدت صنعتی شده است امروزی نمی شد. نتیجه گیری که امیدواریم جهت دیگر آثار هیولایی که در آینده نزدیک خواهیم دید تکرار نشود و «هیولای فرانکنشتاین» و یا «مرد نامرئی» بهتری نسبت به نسخه های قدیمی تر آن ها شاهد باشیم و حداقل خالقان این آثار به خاطر نتیجه ای تماشایی، آن ها را از خواب طولانی خود بیدار کنند.
واژه های کلیدی: سینما | سینمای | مومیایی | سینمایی | اخبار فرهنگی و هنری
