ماجرای یک مدیر ایرانی که بابت کم کردن کیفیت تولید خودش را جریمه کرد! فرشید شکرخدایی، نایب مدیر انجمن مدیریت کیفیت ایران: دولت سقف حقوق را جهت مدیران کارآمد بردا
مدیران اشتباهی
عبارات مهم : ایران
عکس برگه های جریمه ای که روی بورد کارخانه سنجاق شده، دست به دست در اینترنت می چرخد. داریوش خدابخش، مدیر کارخانه ارتعاشات صنعتی کشور عزیزمان ایران خود را جهت افت کیفیت قطعات تولیدی کارخانه اش ٢ میلیون و ٣٠٠ هزار تومان جریمه کرده هست. البته او پیش از این یک بار دیگر هم مدیر یکی از خطوط تولید کارخانه را جریمه و او را موظف کرده است که با هزینه شخصی به سایت شهرستان این کارخانه سفر کند و تا مسئله را حل نکرده، برنگردد. حالا آنها ٨٠ درصد بازار کشور عزیزمان ایران را در اختیار دارند و به بازارهای صادراتی کشورهای همسایه هم راه پیدا کرده اند. خدابخش به «شهروند» می گوید كه تصویر مدیران جریمه شده است را در بولتن داخلی کارخانه منتشر می کنند و علت جریمه را توضیح می دهند.
مدیران اشتباهی
این عنوان در شرایطی رخ می دهد که حالا پشت پرده بسیاری از کارخانه های ورشکسته و صنایع تعطیل شده است را مدیران ناکارآمد و غیرمتخصص می دانند. تا آن جا که محمدرضا نعمت زاده، وزیر پیشین صنعت، معدن و تجارت با اعلام این توصیه گفت من قبلا گفته بودم مدیر متخصص وارد کنیم! فرشید شکرخدایی، نايب مدیر انجمن مدیریت کیفیت کشور عزیزمان ایران هم با بیان این که بهره وری در کشور عزیزمان ایران معادل ٥٠ سال پیش هست، به «شهروند» می گوید: در کشور عزیزمان ایران تصور می کنند هر کس مالک است باید مدیر هم باشد یا سیاستمداران می توانند به بنگاه های اقتصادی مدیریت کنند.
ماجرای مدیری که خودش را جریمه کرد
داریوش خدابخش که به گفته خودش ١٣ سال در صنعت ماشین فعالیت دارد، از ٤ سال پیش مدیریت کارخانه ارتعاشات صنعتی را بر عهده گرفته و جهت افت کیفیت قطعات تولیدی خود را جریمه کرده و ٢ میلیون و ٣٠٠ هزار تومان را به حساب کارخانه واریز کرده هست. آن گونه که مدیر کارخانه ارتعاشات صنعتی کشور عزیزمان ایران توضیح می دهد: قطعات تولید شده است از نظر فنی هیچ مشکلی نداشتند و قابل استفاده بودند؛ ولی از نظر ظاهری در مقایسه با تولیدات قبلی کارخانه وضع مناسبی نداشتند ولي جهت این که این روند تولید استمرار پیدا نکند و افت کیفیت امری عادی تلقی نشود، تمامی قطعات مسئله دار را بریده و از رده خارج کردیم.
ماجرای یک مدیر ایرانی که بابت کم کردن کیفیت تولید خودش را جریمه کرد! فرشید شکرخدایی، نایب مدیر انجمن مدیریت کیفیت ایران: دولت سقف حقوق را جهت مدیران کارآمد بردا
او که اعتقاد است ما با بحران نیروی متخصص متعهد در کشور مواجه هستیم، به زیاد کردن سطح توقع فارغ التحصیلان نظام آموزشی اشاره کرد و گفت: نیروی متقاضی بازار کار در شرایطی خواهان حقوق های اوج هستند که مهارت های مورد نیاز را در دانشگاه ها کسب نکرده و نیاز است تا چند ماهی در مجموعه آموزش های مورد نیاز را ببینند.
البته گویا این نخستين بار نیست که مدیران این مجموعه افت کیفیت محصولات را نتیجه مدیریت نادرست خود دانسته و خود را موظف به پاسخگویی در برابر این کوتاهی می دانند. پیش از این نیز مدیر کارخانه، مدیر کنترل کیفیت و مدیر خط تولید یکی از قطعات مصرفی در در یک سایت پتروشیمی موظف می شوند که با هزینه خود به این سایت سفر کرده و خود قطعاتی که پیش از تمیيزکاری به آن جا فرستاده شده است بود را تميیز کنند.
شاید همین کارها موجب شده است که این کارخانه علاوه جهت در اختیار داشتن ٨٠ درصد بازار ایران، صادراتی را هم به کویت، امارات متحده عربی، عراق، سوریه و دیگر کشورهای همسایه داشته باشد. به گفته خدابخش، کیفیت تولیداتمان نه براساس خواست و نیاز بازار داخل بلکه مطابق با استانداردهای جهانی باشد؛ این که تولیدات ایرانی در بازارهای جهانی ناکام می ماند، ناشی از نداشتن نگاه به بازارهای فراملی است.
مدیران اشتباهی
نیمی از صنعت کشور عزیزمان ایران اضافه ظرفیتند
اما علت حضور کمرنگ کشور عزیزمان ایران در بازارهای جهانی چیست؟ مسعود نیلی، اقتصاددان و مشاور ارشد اقتصادی مدیر جمهوری اعتقاد است كه صنایع کشور عزیزمان ایران به علت اتکا بر بازار داخلی توان مسابقه در بازارهای خارجی را ندارند و به آسانی نمی توانند درکنار رقبای خود شانه به شانه گام بردارند. «فاصله زیاد با تکنولوژی» و «شیوه مدیریت رقبا» دو عاملی است که نیلی از آن به عنوان پسرفت و از دلایل دوام نیاوردن واحدهای تولیدی در بازارهای خارجی یاد می کند. این اقتصاددان در پنجاهمین سالگرد تأسیس «سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران» (ایدرو) گفته است: در شرایط کنونی معادل نیمی از صنعت کشور به عنوان اضافه ظرفیت آشنا می شود و چنانچه در این خصوص تدبیر خاص ای اندیشیده نشود، روند کنونی کوچک شدن صنعت و از بین بردن بخش قابل توجهی از صنایع را به همراه خواهد داشت؛ در این صورت باید عواقبی نظیر شدت یافتن بیکاری، عمیق تر شدن معضلات نظام بانکی و معضلات ثانویه را انتظار کشید.
ماجرای یک مدیر ایرانی که بابت کم کردن کیفیت تولید خودش را جریمه کرد! فرشید شکرخدایی، نایب مدیر انجمن مدیریت کیفیت ایران: دولت سقف حقوق را جهت مدیران کارآمد بردا
نوازش بدهکاران مالیاتی و بانکی
فرشید شکرخدایی، مدیر انجمن بهره وری با اشاره به تلاش مدیران جهت جذب منابع زیاد به «شهروند» می گوید: علی رغم قوانین حاکم بر اقتصاد دیگر کشورها، مدیران ارشد در کشور عزیزمان ایران مسئولیت خود را جذب منابع زیاد و نه سودآوری بنگاه ها می دانند. در چنین اقتصادی هیچ مدیری نسبت به زیان اقتصادی بنگاه ها پاسخگو نیست و به آسانی از زیر تصمیم های نادرستی که به ورشکستگی و زیاندهی شرکت ها منتهي مي شود، شانه خالی می کنند.
به گفته این فعال بخش خصوصی، بهره وری که نشان دهنده عملکرد مدیران بنگاه هاست، در کشور عزیزمان ایران با ٥٠ سال پیش هیچ فرقی نکرده هست؛ این یعنی این که کشور عزیزمان ایران در سال ٢٠١٧ اقتصاد را همان گونه مدیریت می کند که در سال ١٩٦٧ مدیریت می کرده است.
مدیران اشتباهی
او با اشاره به سیاست های غلط اقتصادی در کشور عزیزمان ایران ادامه داد: هیچ گاه هیچ تخفیفی یا تشویقی جهت خوش حسابان مالیاتی یا بانکی در نظر گرفته نمی شود. در برابر بدهکاران را مورد ناز و نوازش قرار می دهیم. به عبارتی اقتصاد ما پالس های غلطی به بنگاه های اقتصادی می دهد، این رفتارها نشان می دهد که هرچه غیرشفاف تر، غیررسمی تر و بدحساب تر باشید، بیشترین مورد حمایت قرار می گیرد.
او که اعتقاد به تفکیک مالکیت از مدیریت هست، در ادامه گفت: پرسش من این است آیا کسی که هواپیما می خرد خودش باید خلبان آن باشد؟ مالکیت و مدیریت بنگاه های اقتصادی همچنین شرایطی را دارد. مالک یک کارخانه و شرکت لزوما نباید مدیرآن نیز باشد.
برداشتن سقف حقوق جهت مدیران کارآمد
حقوق مدیران متخصص از دیگر چالش هایی است که مدیر انجمن بهره وری بدان اشاره کرده و در توضیح آن گفت: مدیری که یک بنگاه اقتصادی را با میلیاردها دلار گردش مالی اداره کرده و به سوددهی میلیاردی آن منجر می شود آیا نباید حقوق بالایی دریافت کند و با زدن انگ های نجومی بگیر انگیزه فعالیت در بنگاه های دولتی را از آن بگیریم. طبیعی است که در چنین شرایطی مدیران موفق دولتی جذب بخش شخصی می شوند.
واردات مدیر متخصص
برخی کارشناسان جهت غلبه بر این مسأله پیشنهاد استفاده از مدیران خارجی را مطرح کرده اند. محمدرضا نعمت زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت، نیز از مدافعان این پیشنهاد هست. او نیز با حضور در پنجاهمین سالگرد تأسیس «سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران»، با تأکید بر این که فقط کتاب خواندن، انسان را مدیر نمی کند، گفت: «قبلاً گفتیم که باید مدیر صادراتی وارد کشور کنیم، ولی عده ای انتقاد و تمسخر کردند. مثلاً در رشته های پیشرفته ای مانند خودروسازی، مدیر صادراتی نداریم که این مسأله را عنوان کردیم، ولی عده ای پنبه در گوششان گذاشتند و نمی شنوند.»
اما وزیر سابق وزیر صنعت، معدن و تجارت درحالی اعتقاد به واردات مدیر متخصص از خارج از کشور است که به گفته بعضی از کارشناسان اقتصادی مدیران ایرانی از تخصص مورد نیاز برخوردار هستند. شکرخدایی دراین باره می گوید: قبول دارم که سطح دانش مدیریتی شرکت های دولتیمان اوج نیست ولی این که دانش مدیریت در کشور عزیزمان ایران به اندازه دانش مدیریت در سایر کشورها نیست را نمی پذیرم. مهم بکارگیری دانش مدیریت است که مدیران ما خود را عاری از آن می دانند.
بحران مدیر متخصص متعهد
داریوش خدابخش مدیری به نوعی بیانات این فعال بخش شخصی را تأیید کرده و می گوید: آنچه که اقتصاد ما کم دارد مدیر متخصص نیست، بلکه ما با بحران مدیر متخصص متعهد مواجه هستیم. متاسفانه فرهنگی بی تعهدی در کشور عزیزمان ایران جا افتاده هست. اگر تعهد در بین مدیران وجود داشت هیچ گاه حاضر نمی شدند بر صندلی تکیه بزنند که توانایی مورد نیاز جهت اداره آن را ندارند.
صرف نظر از این اظهار نظرها نباید فراموش کرد که استخدام یک مدیر خارجی به شرطی که یک تیم خوب بتواند در کنار این مدیر، منویات او را به درستی اجرا کند بافایده خواهد بود. اگر مدیری با سابقه درخشان بین المللی هم استخدام کنیم، ولی مرتب همکارانش در کشور عزیزمان ایران به علت بی باوری، مانع حرکت های درست او شوند، طبیعتاً موفقیتی حاصل نمی شود. بنابراین بکارگیری مدیران خارجی هم به الزاماتی نیاز دارد.
انتصاب مدیران سیاسی در مشاغل مدیریتی
یکی از دلایل عمده ضعف ما در مدیریت مجموعه های بزرگ این است که هیچ گاه از انتصاب مدیران سیاسی در مشاغل مدیریت بنگاه احتراز نکرده ایم. شکر خدایی در اینباره با بیان این که ما با کمبود دانش و مدیر متخصص مواجه نیستیم، بلکه آنچه اقتصاد ما را با چالش مواجه کرده نگاه سیاست زده به اقتصاد هست، ادامه داد: هنگامی که می خواهیم مدیری منصوب کنیم، مدام به این فکر می کنیم که این مدیر چند دوره نماینده مجلس، معاون وزیر یا مدیرکل بوده و این سوابق را به اشتباه جهت مدیری که می خواهد بر یک شرکت صنعتی و بازرگانی و خدماتی مدیریت کند نقاط قوت قلمداد می کنیم. درحالی که مدیر چنین شرکتی باید تجربه مدیریت کسب وکار بخش شخصی داشته باشد، وگرنه طبیعتاً موفق نمی شود
بی تردید مدیریت در بخش شخصی یک تخصص هست. و کسی که تنها در بخش عمومی دارای سوابقی هست، به عنوان مدیر بخش شخصی توفیق زیادی نخواهد داشت. بنابراین فهمیدن علت ضعف مدیریت در حوزه های متفاوت همچون صنعت بانکداری، صنعت بیمه، صنعت تولید و ساخت، صنایع خدمات، گردشگری و توریسم و… چندان سخت نیست.
مدیران ایرانی تفکر جهانی ندارند
در این میان بعضی دیگر از فعالان اقتصادی بر این باورند که افرادی که جهت مدیریت بنگاه های اقتصادی گزینش می شوند باید آشنا به بازارهای فراملی باشند. مدیری که با فرهنگ و قوانین کسب وکار جهانی و با زبان بین المللی دادوستد آشناست و می تواند از موفقیت شرکت های بزرگ به خوبی الگوگیری کند و از آن در حوزه تحت مدیریت خودش به خوبی بهره برداری کند.
ابراهیم جمیلی دیگر عضو اتاق بازرگانی دراین باره به «شهروند» می گوید: امروز یک مدیر نمی تواند در محدوده بازارهای ملی محصور باشد. مدیری که بازارش را یک بازار جهانی نداند و خودش را جهت مسابقه در چنین بازاری آماده نکند، قطعاً نیرومند و موفق نخواهد بود. هنگامی که افق نگاه یک مدیر بیرون مرزها باشد، نه تنها مجبور است خودش را به مهارت های تکنیکی مجهز کند، بلکه به علت مسابقه های بیشتری که در فضای جهانی وجود دارد، باید خود را با مهارت های کارآفرینی هم آشنا کند.
اخبار اجتماعی – سهیلا روزبان / شهروند
واژه های کلیدی: ایران | مدیریت | ایرانی | مدیریت | اقتصادی | کارخانه | بازار ایران | حقوق مدیران
