علی شکوری راد : دوگانه پرمخاطره

عبارات مهم : سیاسی

آن طور که از خبرهای منتشرشده برمی آید، قرار است حسن روحانی ١٤ مردادماه در مراسم تحلیفش فهرست وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم را به بهارستان ارائه کند. با نزدیک شدن به وقت تحلیف، گمانه زنی ها راجع به ترکیب و چگونگی چینش کابینه هم دوچندان شده است هست؛ گمانه زنی هایی که البته خیلی خوشایند اصلاح طلبان نیست و از نقش آفرینی زیاد یاران اصولگرای روحانی در پاستور و به حاشیه رفتن مشاوران و معاونان اصلاح طلب روحانی حکایت می کند.

دوگانه پرمخاطره / علی شکوری‌راد

در همین راستا با علی شکوری راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت، به گفت وگو نشستیم و از او راجع به انتظارات اصلاح طلبان از کابینه دوم روحانی پرسیدیم. او با تأیید اخباری که به دورافتادن نظر های اسحاق جهانگیری و محمد شریعتمداری در تشکیل کابینه گواهی می دهد، می گوید: «محمد نهاوندیان، مدیر دفتر و محمود واعظی، وزیر ارتباطات، به شدت در چینش کابینه به حسن روحانی نزدیک شده است اند. همین نزدیکی باعث زیاد کردن نگرانی اصلاح طلبان شده است هست، چراکه مسیر های ارتباطی اصلاح طلبان با روحانی در درجه اول اسحاق جهانگیری و بعد از او محمد شریعتمداری بودند».

شکوری راد می افزاید: «علاوه بر اینها توییت های آزار دهنده حسام الدین آشنا، مشاور فرهنگی حسن روحانی، هم اصلاح طلبان را به بحث چینش کابینه حساس کرده و موجب شده است است که فضای دلواپس کننده ای شکل بگیرد»او با ابراز نگرانی از شرایط ایجادشده می گوید: «اگر ما بتوانیم کاری کنیم که هژمونی حسن روحانی تا رده های پایین مدیریتی انتقال یافته شود، دیگر کاری به افرادی که منصوب می شوند نداریم».دبیرکل حزب اتحاد ملت همچنین اعتقاد است مسیر دشواری پیش روی اصلاح طلبان واقع شده است است و آنها تا انتخابات ١٤٠٠ با یک دوگانه مواجه هستند؛ هم باید مراقب باشند دولت زمین نخورد و هم باید تلاش کنند تا دولت از اصلاح طلبان فاصله نگیرد.

آن طور که از خبرهای منتشرشده برمی آید، قرار است حسن روحانی ١٤ مردادماه در مراسم تحلیفش فهرست وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم را به بهارستان ارائه کند. با نزدیک شد

این روزها گمانه زنی راجع به ترکیب و چینش کابینه دوازدهم در صدر اخبار واقع شده است است و بازار شایعات هم به تبع آن داغ هست. در این میان ولی آنچه زیاد به گوش می رسد، گلایه های صاحب نظران اصلاح طلب از نحوه چینش کابینه هست. ارزیابی شما از این فضا چیست؟

درباره چینش کابینه تبادل نظرها و گفت وگوهای فراوانی در سطح رسانه و در سطوح غیررسمی و پشت پرده انجام شده است هست. درمجموع آنچه من برداشت می کنم این است که آقای روحانی باب تعامل را نبسته است و گروه های مختلفی در اطرافش شکل گرفته اند که پیشنهادهایشان را به او ارائه می کنند. در این میان ولی آنچه باعث شکل گیری انتقادات شده، رویه آقای روحانی هست. مدیر جمهوری در این دوره علی رغم سال ٩٢ نگفته که چگونه اعضای کابینه را گزینش می کند و چه روندی جهت چینش آن در نظر دارد. حتی مشخص نشده که مشاوران در چینش کابینه چه کسانی هستند. هرچند که از کلیات مشورت ها این طور برمی آید که مردها اسحاق جهانگیری، مرتضی بانک، محمد شریعتمداری، محمود واعظی و محمد نهاوندیان کسانی هستند که مشاوره ها را به مدیر جمهوری می دهند.

اتفاقا بسیاری از اصلاح طلبان از نقش آفرینی مردها نهاوندیان و واعظی – دو صورت اصولگرای نزدیک به مدیر جمهوری – در چینش کابینه ابراز نگرانی می کنند. نظر شما چیست؟

البته که این عنوان دلواپس کننده است و کم کردن نقش آقای اسحاق جهانگیری در چینش کابینه موجب زیاد کردن نگرانی هاست، آن هم درحالی که با توجه به همراهی و همدلی ایشان با آقای روحانی در انتخابات انتظار می رفت نزدیکی او به مدیر جمهوری در این دوره بیش از پیش شود و نگاه و نظرات او به عنوان نماینده اصلاح طلبان در دولت دوازدهم زیاد دیده و شنیده شود. در کنار کم کردن تأثیرگذاری آقای جهانگیری، عدم توجه به نظرات مردها محمد شریعتمداری و مرتضی بانک به عنوان رؤسای ستادهای انتخاباتی مدیر جمهوری هم علت دیگری جهت نگرانی است.

دوگانه پرمخاطره / علی شکوری‌راد

هم زمان، شنیده می شود مردها نهاوندیان و واعظی به شدت در چینش کابینه تأثیرگذار شده است اند. همین نزدیکی باعث زیاد کردن نگرانی اصلاح طلبان شده است هست، چون مسیر های ارتباطی اصلاح طلبان با آقای روحانی در درجه اول آقای جهانگیری بود و بعد آقای شریعتمداری. علاوه براینها توییت های آزار دهنده حسام الدین آشنا، مشاور فرهنگی مدیر جمهوری، هم اصلاح طلبان را به بحث چینش کابینه حساس کرده و موجب شده است است که این فضای دلواپس کننده شدت یافتن شود. باید اذعان کنم که اصلاح طلبان که بیشترین کمک و سهم را در پیروزی حسن روحانی داشتند از شنیدن این اخبار دلواپس هستند.

با همه اینها من اعتقاد دارم که ما نباید از آقای روحانی انتظار عملکرد یک فرد اصلاح طلب را داشته باشیم. اگر انتظارات از آقای روحانی به اندازه یک فرد اصلاح طلب اوج برود، ممکن است پاسخ در خور نگیرد و منشأ اختلاف شود. از سوی دیگر هم اعتقاد دارم در شرایط فعلی کشور، کارکرد حسن روحانی به عنوان یک فرد اصولگرای معتدل شاید بهتر از یک فرد اصلاح طلب باشد، چراکه اصولگرایان در بخش های دیگر به آسانی می توانند علیه روند اصلاح طلبانه روحانی اعمال فشار بیشتری کنند و ادامه مسیر حرکتی روحانی را با پرسشها پیچیده ای روبه رو کنند.

آن طور که از خبرهای منتشرشده برمی آید، قرار است حسن روحانی ١٤ مردادماه در مراسم تحلیفش فهرست وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم را به بهارستان ارائه کند. با نزدیک شد

به همین علت حسن روحانی هم می داند که اگر دارای سبقه اصلاح طلبی باشد، با آنها وارد چالش همه جانبه خواهد شد و این چالش به سود هیچ کس نخواهد بود و دولت در انجام امورش ناکام خواهد ماند. فضای این روزها مشابه همان جو انتخابات ریاست جمهوری سال ٩٢ هست، آن روزها می گفتند نخواهند گذاشت کاندیدای اصلاح طلبان تأیید صلاحیت شود، اگر هم تأیید صلاحیت شود نمی گذارند رأی بیاورد، اگر هم رأی بیاورد نخواهند گذاشت کاری از پیش ببرد. در پی همین تحلیل ها بود که آقای عارف انصراف داد و اصلاح طلبان پشت حسن روحانی قرار گرفتند تا شاید فضای کار بیشتری به دست بیاورد، همان طور هم شد و دولت به نسبت کارنامه خوبی ارائه کرد و فضای سیاسی کشور را به گونه ای نرم و ملایم هدایت کرد که حماسه اردیبهشت ٩٦ از دل آن متولد شد.

پس از انتخابات ٩٢ ما فکر می کردیم راه سیاست جهت اصلاحات مسدود خواهد شد، ولی با وجود حسن روحانی، انتخابات ٩٦ در فضای بهتری برگزار شد و نتیجه آن چیزی نبود جز پیروزی اصلاح طلبان که در هشت سال گذشته اش از سوی جریانی قدرتمند به حاشیه رانده شده است بودند و آرزو می شد مسیر بازگشت ارزش به قدرت و سیاست مسدود شود. در انتخابات امسال نه تنها مسیر حضور اصلاح طلبان در حاکمیت مسدود نشد، بلکه مسیر بازتری پیشِ روی ما قرار گرفت. به همین واسطه هم است که سطح انتظارات از حسن روحانی بالاتر رفته هست، ولی من فکر می کنم اصلاح طلبان باید منطقی تر با این فضا برخورد کنند و رشد صعودی سطح انتظارات از حسن روحانی را مهار کنند.

دوگانه پرمخاطره / علی شکوری‌راد

اصلاح طلبان همواره منتقد حضور آقای نهاوندیان در دفتر ریاست جمهوری بودند با وجود این نقد ولی او این روزها قدرت بیشتری گرفته و جزء معدود افرادی است که جهت چینش کابینه به مدیر جمهور مشورت می دهد، از سوی دیگر هم خبر می رسد آقای رحمانی فضلی علی رغم انتقادهایی که به عملکردش در انتخابات اردیبهشت ماه وارد شد، در وزارت کشور ابقا می شود، یا گفته شده است زن شهیندخت مولاوردی از معاونت امور زنان خداحافظی می کند، به نظر شما انتقاد از این رویه، بالارفتن سطح انتظارات از حسن روحانی است؟

از نظر احساسی من هم کاملا با این انتقادها و گلایه ها همراه هستم، ولی به عنوان یک سیاست ورز و یک فعال سیاسی باید کمی دوراندیشانه تر به فضای سیاسی نگاه کنیم، همه این نگرانی ها واقعیت هست، ولی نباید باعث دل زدگی شود، ما باید چند قدم جلوتر را ببینیم. با دل زدگی و نگرانی نمی توان کار سیاسی کرد. ما باید قدم هایمان را با واقعیت های موجود همراه کنیم و دوراندیش باشیم، به همین علت هم احساساتم را کنترل می کنم و می کوشم آنچه بر زبانم جاری می شود، متناسب با دوراندیشی باشد، نه متناسب با آن حسی که این روزها در من جاری شده است هست.

منتقدان دل دلواپس انتخابات ریاست جمهوری ١٤٠٠ هستند و معتقدند در صورت فراموشی وعده های سیاسی و اصلاح طلبانه خطر ازدست رفتن سرمایه اجتماعی وجود دارد. شما دلواپس ازدست دادن سرمایه اجتماعی اصلاح طلبان نیستید؟

حرف شما درست هست، ما مخیر هستیم بین دو کار که هرکدام عارضه جداگانه ای دارد. اگر همان طور که ما بدون پیش شرط از روحانی در انتخابات حمایت کردیم و حالا هم بدون نگاه کردن به عملکرد روحانی اعلام کنیم حمایتمان را از او ادامه می دهیم، طبیعی است که اعتبار اجتماعی مان را از دست خواهیم داد و در سال ١٤٠٠ دست ما خالی می ماند، این عارضه حمایت بی چون وچرا و بی قیدوشرط از روحانی خواهد بود.

در حالت دوم اگر بیاییم و مطالبات را جدی تر از دولت و شخص مدیر جمهوری بخواهیم و پیگیر آن باشیم، ممکن است دچار این عارضه بشویم که بین اصلاح طلبان و روحانی فاصله ایجاد شود. خب در این صورت معلوم نیست در سال ١٤٠٠ چه شرایطی داشته باشیم.

برداشت من از سخنان شما این است که به عنوان یک فعال سیاسی می خواهید تلاش کنید مطالباتتان را طوری طرح نکنید که ناخواسته موجب زیاد کردن نفوذ رقبا شوید.

بله دقیقا ما باید تلاش کنیم در بیان مطالبات طوری عمل نشود که حسن روحانی را تقدیم جریانات دیگر کنیم و به اصطلاح روحانی را به رقبا نبازیم.

درعین حال هم حرف من این است که بیاییم بین آقای روحانی و اطرافیانش تمایز قائل شویم.

این تمایز را چطور می شود ایجاد کرد هنگامی که که صورت هایی مانند جهانگیری و شریعتمداری به حاشیه می روند و دیگران جایشان را می گیرند؟

ما باید دلواپس باشیم، ولی باید مواظبت کنیم بین اصلاح طلبان و حسن روحانی فاصله ایجاد نشود؛ فاصله ای که نتیجه اش از حالا مشخص هست.

راهکارتان چیست؟

ما باید به صراحت بخواهیم که مدیر جمهوری به وعده هایش در انتخابات پایبند باشد. این مطالبه ها ممکن است یا با تعیین افراد انجام شود یا اینکه با غلبه هژمونی حسن روحانی بر افراد. اگر بتوانیم کاری بکنیم که هژمونی حسن روحانی تا رده های پایین مدیریتی انتقال یافته شود، دیگر کاری به افرادی که منصوب می شوند نداریم.

من اعتقاد دارم در شرایط کنونی همان طورکه عوض کردن رویکرد حسن روحانی به مزیت اصلاح طلبان تبدیل شد، عوض کردن رویکرد منصوبانش هم می تواند بافایده باشد.

همه ما می دانیم که روحانی ٩٦ همان روحانی قبل سال ٩٢ نیست و تغییرات او مشهود هست. روحانی امروز یک مدیر جمهوری با رویکرد اصلاح طلبانه هست، به همین علت هم اگر کسانی که روحانی منصوب می کند رویکرد اصلاح طلبانه از خودشان نشان بدهند، ما می توانیم این را بپذیریم و انتظار نداشته باشیم که منصوبان او حتما اصلاح طلب باشند؛ یعنی وزرا از بین اصلاح طلبان گزینش شوند.

نمونه ای این عنوان آقای واعظی وزیر ارتباطات است که در ابتدای انتصاب به لحاظ گرایش سیاسی مورد انتقاد اصلاح طلبان بود ولی عملکردش در وزارت ارتباطات – زیاد کردن سرعت اینترنت و کم کردن فیتلرینگ – شایان توجه هست. بنابراین اگر شما عملکرد وزارت ارتباطات را ملاک قرار دهید، مدیریت این وزارتخانه درخور تقدیر است ولی اگر رزومه سیاسی واعظی را ملاک قرار دهید، او اصولگراترین فرد کابینه حسن روحانی هست. من اعتقاد دارم کارکرد اصلاح طلبانه وزرا از انتصاب چهرهای اصلاح طلب در کابینه مهم تر است و اگر این اتفاق بیفتد، جهت ما کفایت می کند، چراکه خود آقای روحانی هم از همین سنخ هست؛ یعنی او اصولگرایی است که عملکرد اصلاح طلبانه دارد.

می شود گفت که شما مخالف سهم خواهی اصلاح طلبان از کابینه حسن روحانی هستید؟

نه، من اصلا مخالف سهم خواهی نیستم، محیط زیست قدرت، انتخابات و تحزب سهم خواهی هست، ولی اعتقاد دارم در شرایط فعلی باید در بحث رویکرد کابینه سهم خواهی کنیم، نه افرادی که به کابینه می روند.

ضامن و دلگرمی شما جهت استمرار رویکرد اصلاح طلبانه حسن روحانی چیست؟

من می دانم حسن روحانی به دیدار {رئیس دولت اصلاحات} می رود، از او نظرخواهی می کند و مشورت می گیرد. این ضامن ابقا و استمرار رویکرد اصلاح طلبانه او در دولت دوازدهم است و ما از این بابت نگرانی نداریم. خود آقای روحانی کاملا قبول دارد پیروزی در این انتخابات دستاورد اصلاح طلبان است و به این امر اذعان کرده هست. نباید فراموش کنیم روحانی یک سیاست مدار هوشمند هست؛ به همین علت هم هنگامی که اصلاح طلبان در آستانه انتخابات از او درخواست کردند فیتیله حزب اعتدال توسعه را پایین بکشد، قبول کرد؛ چون می دانست اگر حزب اعتدال و توسعه به میدان بیاید و در تعارض با اصلاح طلبان قرار بگیرد، چالشی ایجاد می شد که به نفع او نبود، به همین علت هم فیتیله حزب اعتدال و توسعه را پایین کشید و انتخابات را به اصلاح طلبان سپرد. اصلاح طلبان هم برایش سنگ تمام گذاشتند و حماسه اردیبهشت ٩٦ آفریده شد.

بعد اینجا نیاز به تحلیل رفتارهای اخیر آقای روحانی ضرورت می یابد که آیا او با وجود اعتماد به اصلاح طلبان در انتخابات، حالا از مشاوران و یاران اصلاح طلبش فاصله گرفته است؟

ببینید، سیاست ورزی در سطح با سیاست ورزی در بدنه کاملا متفاوت هست. در بدنه طبیعتا رویکردهای احساسی ای که امروز شکل گرفته غلبه دارد، ولی در سطح رهبری نگاهی دوراندیشانه تر حاکم هست. به صراحت بگویم شما قطعا از خاتمی حرفی جز استمرار حمایت از روحانی نخواهید شنید. همین نگاه تا سطوح میانی رهبری اصلاحات ادامه دارد؛ به عنوان نمونه اگر شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان انتقادی از روحانی بیان کند، حتما در کنارش حمایت غلیظی هم از ایشان خواهد داشت.

احزاب اصلاح طلب هم حتما توجه می کنند که طرح مطالباتشان باعث فاصله گرفتن آنها از حسن روحانی نشود، ما در حزب اتحاد ملت همه تلاشمان این است نقدهایمان موجب شکاف نشود؛ هرچند این انتقادات در بدنه حزب بسیار پررنگ تر دیده و شنیده می شوند. می خواهم بگویم که باید از بدنه جامعه انتظارات دوراندیشانه داشته باشیم و دنبال این نباشیم که در سطح رهبری اصلاحات هم رفتارهای احساسی بروز پیدا کند. هرچند هرگاه حس جامعه بر فضای سیاسی کشور غلبه پیدا کند، مسئولان هم به سمت آن حس متمایل خواهند شد. آقای روحانی باید بداند انتظار داشتن واکنش‌ها خردورزانه و دوراندیشانه از رهبری اصلاحات – در جایی که بدنه دارد به سمت دیگری می رود – انتظاری تحقق ناپذیر هست.

اصلاح طلبان در سال های اخیر با برجسته کردن مطالبات مردم، توانستند اعتماد بدنه اجتماعی را جذب کنند و در سه انتخابات اخیر موفق شدند، حالا با رسیدن اصلاح طلبان به مراکز قدرت (مجلس، دولت و شوراهای شهر) مردم منتظر عملکرد اصلاح طلبان هستند. به همین علت دیگر وقت ارائه برنامه و طراحی شعار ها سپری شده است و مردم چشم انتظار کارنامه اصلاحات هستند، مسیر پیش روی اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری ١٤٠٠ را چگونه می بینید؟

قدرت اصلاح طلبان در بدنه اجتماعی ارزش هست. بنابراین همه حواس اصلاح طلبان باید جمع این باشد که بین رهبری جریان و بدنه اجتماعی فاصله ایجاد نشود. به همین جهت هم رهبری اصلاحات مدام در تلاش است که بدنه را از اهداف بلندمدت مطلع کند؛ هرچند در برابر از حسی که در جامعه هم شکل می گیرد، غافل نیست.

بنابراین جهت و سرعت حرکت رهبری اصلاحات باید با توجه به همه رویدادها و توقعات بدنه اجتماعی تعیین شود. یک رهبری سیاسی – هرچقدر هم که خردورزانه باشد – اگر از بدنه اش فاصله بگیرد، نقش تأثیرگذاری نخواهد داشت. نباید الان بدنه اجتماعی را فراموش کنیم و در سال ١٤٠٠ برگردیم بگوییم دوباره بیایید پای انتخابات. باید از همین حالا تا چهار سال دیگر با بدنه اجتماعی خود همراه باشیم. در این مدت وقت زیادی داریم تا جهت زیرساخت های سیاسی جامعه برنامه ریزی و جامعه مدنی را تقویت کنیم. ما به دنبال تعمیق رابطه رهبری اصلاحات با بدنه اجتماعی هستیم و خوب می دانیم اگر از این اصل غافل شویم در انتخابات آینده فاقد بدنه کنشگری خواهیم بود که می تواند حماسه ساز باشد.

در اینجاست که باید بزرگ ترین تعامل بین رهبری اصلاحات با کسانی که به مراکز قدرت – مجلس، دولت و شوراها – رفته اند شکل بگیرد تا بتوان به مطالبات بدنه اجتماعی عینیت بخشید. مسیر دشواری پیش رو داریم و از همین حالا نیز فعالیت هایمان را کلید زده ایم؛ چراکه نخستین آزمون ما انتخابات مجلس آینده در زمستان ٩٨ هست. البته مسیر پیش روی ما در انتخابات آینده، مسیری سخت هست؛ چراکه باید کارنامه قابل دفاعی داشته باشیم. از طرف دیگر، چون اصلاح طلبان در حمایت از حسن روحانی به میدان آمدند، کارنامه دولت هم به پای اصلاح طلبان نوشته خواهد شد، این طور نیست که مردم بگویند روحانی حسابش را از اصلاح طلبان جدا کرده هست.

فکر نمی کنید اصلاح طلبان جهت همراهی و همگامی با دولت دوازدهم مسیر دشواری پیش رو دارند؟

دقیقا ما در این مسیر با یک دوگانه مواجهیم؛ هم باید مراقب باشیم دولت زمین نخورد و هم باید تلاش کنیم تا دولت از اصلاح طلبان فاصله نگیرد.

به همین علت هم است که من اعتقاد دارم کنش ما باید در اصلاح رویکرد دولت باشد، چینش دولت در مرحله دوم مطرح هست، اگر روحانی بتواند دولت را در مسیر اصلاح طلبانه به حرکت در آورد، جهت ما مهم نیست از چه کسانی استفاده می کند. کما اینکه خود آقای روحانی هم گلایه کرد که بعضی در این انتخابات پاشنه کفش ارزش را خوابانده بودند- یعنی آماده خروج از دولت بودند-. خب، نمی شود آنهایی را که در انتخابات کمک کردند، نادیده گرفت و آنهایی که آماده رفتن از دولت بودند، دوباره سر کار بیایند.

اصولگرایان معتقدند رسیدن اصلاح طلبان به مراکز قدرت به زودی باعث انشقاق در جبهه اصلاحات و بروز اختلافات جدی خواهد شد. تجربه هم نشان داده قدرت همواره عامل بروز چند دستگی در گروه های سیاسی بوده هست. اصلاح طلبان جهت ممانعت از بروز اختلاف و انشقاق های احتمالی چه تدبیری دارند؟

اصولگرا ها به این نتیجه رسیده اند که اصلاح طلبان بزرگ تر از آن شده است اند که از بیرون ضربه بخورند. آنها گفته اند که ما دیگر نمی توانیم از بیرون به اصلاح طلبان ضربه بزنیم. باید از درون به آنها ضربه وارد کنیم. آنها تمام تلاششان را جهت ایجاد اختلاف بین اصلاح طلبان و دولت و حتی ایجاد اختلاف در شورای عالی سیاست گذاری به کار گرفته اند. طبیعی است که ما هنگامی که می دانیم رقیب مهم ما مترصد این است که اصلاح طلبان به جان هم بیفتند و چندپاره شوند، باید آگاه باشیم و به استقبال اختلاف نرویم.

آخرهای تیر، مصاحبه ای از شما منتشر شد که در آن نقدهایی را به شورای عالی سیاست گذاری و شخص محمدرضا عارف وارد کردید. بازتاب درون گروهی این نقدها برایتان چه بود؟

من نظراتم را گفتم و به آنها اعتقاد هستم؛ هرچند که بهتر بود جهت انتشارشان وقت دیگری را گزینش می کردم. بازتاب مصاحبه ام خیلی زیاد بود؛ به همین علت هم گلایه هایی از جانب بعضی دوستان مطرح شد. دوستان می گفتند نیازی به علنی کردن غلط های نبود؛ ولی اینکه خود آقای عارف از من گلایه کند، نه.

از سوی ایشان گلایه ای مطرح نشد. جالب اینکه عصر همان روزی که مصاحبه منتشر شد، من و آقای عارف تماس تلفنی داشتیم و با اینکه می دانستم مصاحبه را دیده، اصلا به عنوان مصاحبه اشاره ای نکرد.

او گفت که به من اعتماد کامل دارد. من آقای عارف را از سرمایه های اصلاح طلبان می دانم و ایشان هم به من اعتماد دارد. من شخصا با عارف احساس فاصله نمی کنم.

اخبار سیاسی – شرق

واژه های کلیدی: سیاسی | انتخابات | اصلاح طلب | حسن روحانی | اصلاح طلبان | اعضای کابینه | ریاست جمهوری | انتخابات مجلس | انتخابات ریاست جمهوری