عباس عبدی:آقایان اصولگرا،در باره حمایتتان از احمدی نژاد سرکوفت نمی زنم،اما به این سوالات جواب بدهید

عبارات مهم : سياسي

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت:هدف از این یادداشت سرکوفت زدن به اصولگرایان نیست، هرچند حداقل بخش مهمی از آنان شایسته سرزنش شدن دایمی هستند. به خاص کسانی که با رمل و اسطرلاب و خواب و هزینه کردن از اعتقادات مردم تلاش کردند ردای ریاست جمهوری را بر تن کسی اندازه کنند که جز بدبختی و بد بختی میراث دیگری از خود جهت جامعه برجا نگذاشت.

آقایان اصولگرا،در باره حمایتتان از احمدی نژاد سرکوفت نمی زنم،اما به این سوالات جواب بدهید / عباس عبدی

آنان شايسته سرزنش هستند، زيرا هر كسي كه حداقلي از درك و درايت سياسي داشت مي دانست كه با حضور احمدي نژاد در پاستور چه سرنوشتي متوجه كشور خواهد شد. يك قلم آن توقف رشد اشتغال در ٨ سال دوران سياه رياست جمهور او هست. در حقيقت دشمني با اصلاح طلبان موجب شد كه بخش مهمي يا حتي اكثريت قاطع آنان بينايي سياسي خود را از دست بدهند و هر چيزي را در تقابل با اصلاح طلبان ارزشگذاري كنند. تقريبا همه آنان به اتفاق از روي كار آوردن او در شهرداري يا…

دو دوره رياست جمهوري نقش داشته اند و البته برخي از آنان كه سریعتر فهميدند در همان دور اول و بعد از شهرداري وي، عطاي حمايت از او را به لقايش بخشيدند. برخي ديگر در دور دوم رياست جمهوري جدا شدند. برخي در سال ١٣٩٠ و منزل نشيني ١١ روزه، خود را جدا كردند. برخي ديگر حتي تا پايان دوره او همراهش بودند و در چهار سال اخير و به مرور از او جدا شدند چون ديگر قدرتي نداشت كه آويزان او شوند.

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت:هدف از این یادداشت سرکوفت زدن به اصولگرایان نیست، هرچند حداقل بخش مهمی از آنان شایسته سرزنش شدن دایمی هستند. به خاص کسانی که با

نامه اخير احمدي نژاد و اقدام نفر دست راست او مشايي در آتش زدن حكم بقايي جلوي سفارت بريتانيا موجب نهايت تعجب همگان شد. اينكه جماعتي تا ديروز در همين نظام و با همين ساختار و عملكرد (كه قطعا گذشته قابل قياس با اكنون نيست، هرچند انتظارات كنوني بالاتر است) در اوج قدرت بوده اند و تمام قد از ساختار حمايت كرده اند و از آن منتفع شدند و اكنون بيانيه اي مي دهند و رفتاري مي كنند كه صد رحمت به بيانيه ها و رفتارهاي براندازان قسم خورده نظام.

مساله اين يادداشت نقد محتوا و واکنش‌ها آنان نيست، بلكه چند نكته ديگر نشانه اين نوشته هست. اول اينكه فاصله گيري نسبي كارگزاران و مسوولان قبلي از نظام رسمي را نمي توان به يك مساله اخلاقي و بي تقوايي فردي تقليل داد. به عنوان نمونه گفت كه رفيقش او را از راه به در كرد!! اينكه بگوييم آنان بداخلاق و ضعيف النفس بوده يا دچار هواي نفس شده است اند، نه تنها مشكل را حل نمي كند، بلكه بدتر هم هست. زيرا اين پرسش مطرح مي شود كه اين چه ساختاري است كه افراد سالم و خوب وارد آن مي شوند ولي بعد از پايان دوره دچار هواي نفس مي شوند و استثنا هم ندارد؟! به علاوه مگر مي توان تحليل نظام سياسي را با ويژگي هاي اخلاقي كنشگران انجام داد؟ نظام سياسي چيزي فراتر از افراد آن هست. سلامت و فساد يك نظام سياسي را نبايد و نمي توان فقط به ويژگي هاي اخلاقي افراد آن تقليل داد. در اين صورت بايد بحث راجع به نظام سياسي را كنار بگذاريم. نظام هاي سياسي را بايد براساس فرآيندهاي قانوني شكل گيري قدرت و ساختار نظارتي آنها توصيف و تحليل كرد. بنابراين حتما يك جاي كار مشكل وجود دارد كه دچار چنين وضعي مي شويم. جالب اينكه غالب اصولگرايان با راحت انگاري و خوش باوري گمان مي كردند كه اين رييس جمهور از كساني است كه تا پاي جان براي نظام موجود ايستادگي مي كند، در حالي كه وي با چنان سرعت شهاب گونه اي به اين بيانيه ها و کارها مبتذل رسيده است كه در خيال هيچ اصولگرايي نمي گنجيد.

مساله ديگر نحوه برخورد قضايي با متهمان هست. ما هم نمي دانيم كه اين متهم چه كرده و آيا حق دارد يا خير؟ به همين دليل رييس او چيزهايي را مي گويد كه اثبات و ردش براي مردم راحت نيست. متاسفانه تا هنگامي كه اين نوع دادگاه ها غيرعلني برگزار مي شود همين هزينه ها را بايد بپردازند بدون اينكه كسي مستدل راجع به محكوميت متهمي قانع شود.

آقایان اصولگرا،در باره حمایتتان از احمدی نژاد سرکوفت نمی زنم،اما به این سوالات جواب بدهید / عباس عبدی

مساله سوم كه بايد مورد توجه قرار گيرد مهم تر هست. به نظر بنده احمدي نژاد سال ١٣٩٦ تفاوت رفتاري و فكري چنداني با احمدي نژاد سال ١٣٨١ نداشته هست. فقط طرف برابر او تفاوت كرده هست، ولي كليت فكري و رفتاري او همچنان ثابت مانده هست. اگر در گذشته اصلاح طلبان را مانع به قدرت رسيدن خود مي دانست بنابراين با آنها مواجهه اي مي كرد كه از جنس همين مواجهه فعلي با ساختار رسمي بود. اگر خوب دقت كنيم متوجه مي شويم كه او با بازداشت و زندان و محاكمه هيچ كس كاري ندارد، فقط وقتي نوبت به دوستانش رسيد جيغ و داد كرد.

حال كه از سوي ساختار رسمي از بین بردن و رد صلاحيت مي شود، همان برخوردهاي گذشته اي را كه با ديگران و حتي نظام مديريتي تحت امر خود داشت با آنان دارد. تا اينجا هم مساله مهمي نيست، خيلي هم مساله مردم نيست كه او چگونه با ساختار فعلي مواجه مي شود، اين بيشتر يك جنگ قدرت دروني هست. مساله اصلي اين است كه او ٨ سال با همين تفكر و شيوه رفتاري مملكت را به قعر فلاكت برده هست، كسي كه چنين واکنش‌ها و افكاري دارد، طبعا نمي تواند هيچ تصميم عقلايي معطوف به نفع جمعي بگيرد. همه تصميماتش معطوف به منافع و قدرت شخصي و گروهي است.

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت:هدف از این یادداشت سرکوفت زدن به اصولگرایان نیست، هرچند حداقل بخش مهمی از آنان شایسته سرزنش شدن دایمی هستند. به خاص کسانی که با

حتي حاضر است براي دفاع از دوستش احكام دستگاه قضايي را صادره از سوي ملكه انگليس!! بداند، كه اگر قرار بود، همه چنين برداشت هايي كنند، معلوم نبود امروز بايد چه چيزهايي گفته مي شد؟ اكنون مساله مهمي كه بايد به آن پرداخت اين است كه نظام سياسي تا كي مي خواهد چنين هزينه هايي را تحمل كند، آیا جامعه ايران بايد تاوان چنين وضعي را بدهد؟ مسووليت اصلي متوجه چه كساني است؟ اصولگرايان محترم خوب است به اين پرسش ها پاسخ دهند.

واژه های کلیدی: سياسي | اصلاح طلبان | اخبار سیاسی و اجتماعی