جنگجویی را که مشق رزم نکرده و تنها بر مبنای « آرمان» هایش اسلحه به دست می گیرد چریک می نامند. مبارزه جهت پاسداری از آرمان، گوشت و پوست را پیش چَشم چریک بی ارزش
سیاستمدار اصیل
عبارات مهم : ایران
جنگجویی را که مشق رزم نکرده و تنها بر مبنای « آرمان» هایش اسلحه به دست می گیرد چریک می نامند. مبارزه جهت پاسداری از آرمان، گوشت و پوست را پیش چَشم چریک بی ارزش نمایانده و او را در برابر توفان حوادث مقاوم ساخته است چراکه به باور چریک، آدمی میرنده است و تنها آرزوی بزرگ است که می تواند منجر به دگرگونی دنیا هستی شود. « بهزاد نبوی» نمونه ای است از آن دست افرادی که در دنیا از آن ها به عنوان چریک یاد می شود.
سیاستمدار اصیل
مبارز سال های پیش از انقلاب که امروز بنا به گفته کنشگران سپهر سیاست ایران، در زمره نوادر کشور به شمار می آید به طوری که هر وقت که ردپایی در هر گوشه کنار از خود برجای بگذارد، نگاه ها متوجه آن سمت و سو و گوش ها به زنگ می شود که چریک پیر چه سخنی به زبان خواهد آورد.
در چند سال اخیر، نام بهزاد نبوی تنها در رسانه ها، هنگام بازتاب حضورش در همایش یا مراسمی دیده می شد ولی روز گذشته گفتگوی نسبتا تفصیلی و متفاوت او با خبرگزاری ایسنا، حصر رسانه ای او را از هم فرو پاشید. جنگجو و چریک سال های پیش از انقلاب و مرد اصلاح طلب این روزهای سپهر سیاست ایران، بنا به گفته خودش، این روزها در عصر «سیاست ورزی حاشیه نشینانه» به سر می برد. این گفتگوی چریک پیر موجب شد تا به تورق تاریخ بپردازیم و دوران حیات او را از دیرباز تاکنون مرور کنیم.
جنگجویی را که مشق رزم نکرده و تنها بر مبنای « آرمان» هایش اسلحه به دست می گیرد چریک می نامند. مبارزه جهت پاسداری از آرمان، گوشت و پوست را پیش چَشم چریک بی ارزش
تاریخ نگار معاصر
بهزاد نبوی، خود به تنهایی می تواند تاریخ نگار معاصر این مرز و بوم باشد چراکه در طول حیات خود قیام ها، کودتاها و انقلاب های بسیاری را به چشم دیده هست. زادگاهش، سبزوار هست. ۱۲ سال پیش از شکل گیری کودتای ۲۸ مرداد پای در دنیا گذاشت. سال ۱۳۲۱ در خانواده ای با تفکر لیبرال. پدر و مادرش هر دو تحصیل کرده بودند. محمد صادق جوادی حصار، روزنامه نگار و فعال سیاسی اصلاح طلب در گفتگو با «آفتاب یزد» در اینباره می گوید: «بهزاد برآمده از یک خانواده غیرهمفکر با خود است.»
هزینه لباس چریکی
بهزاد در ۲۷ سالگی جبهه دموکراتیک ملی را تاسیس کرد. در آن وقت بود که جامه چریکی به تن نمود و مبارزات مخفیانه اش را شروع کرد. در سال ۱۳۵۱ یعنی در سن ۳۰ سالگی نخستین باری بود که به شکل جدی هزینه چریک بودنش را پرداخت. در گرگ و میش یکی از روزهای سال ۵۱ نیروهای رژیم ستم شاهی به منزل او حمله ور شدند و بهزاد دستگیر شد ولی سیانورش اثر نکرد و همچنان به حیات خود ادامه داد. نخستین هزینه ای که آن وقت بهزاد جهت مبارزات آرزوی بزرگ خواهانه اش پرداخت کرد، ۲۰ ماه زندان بود.
سیاستمدار اصیل
قربانی کردن منیت
تا اینکه با رهبری امام خمینی (ره)، انقلاب اسلامی شکل گرفت. بهزاد نبوی تا یک سال بعد از وقوع انقلاب در شرکت مجاهدین انقلاب اسلامی به صورت تمام وقت به فعالیت می پرداخت. از او به عنوان یکی از نزدیکان شهید رجایی یاد می شود. از این رو، او در شهریور ۱۳۵۹ و با گزینش محمدعلی رجایی به عنوان نخست وزیر، به سمت وزیر مشاور در امور اجرایی منصوب شد. همزمان با این سمت، مسئولیت سخنگوی قوه مجریه و مدیر ستاد بسیج اقتصادی را نیز برعهده داشت. چریک پیر همچنان به فعالیت خود در دولت ها ادامه داد به طوری که در هر دو دولت جنگ، وزیر صنایع سنگین بود. بعد از آن جامه وزارت را از تن به در کرد و ردای وکیل المله را پوشید و نایب مدیر مجلس ششم شد.
جنگجویی را که مشق رزم نکرده و تنها بر مبنای « آرمان» هایش اسلحه به دست می گیرد چریک می نامند. مبارزه جهت پاسداری از آرمان، گوشت و پوست را پیش چَشم چریک بی ارزش
شاید منصب نمایندگی اش در مجلس ششم آخرین کنشگری رسمی او در سپهر سیاست کشور عزیزمان ایران به شمار آید. کنشگران سپهر سیاست کشور عزیزمان ایران بر این باورند که این سمت ها بهزاد نبوی را در شمار مفاخر ایرانی به شمار نیاورده بلکه منش و شخصیت اوست که از او الگو ساخته هست. جوادی حصار در اینباره به آفتاب یزد اظهار داشت: «بهزاد نبوی بعد از انقلاب در کابینه های مختلفی حضور داشت و عهده دار نقش های مختلفی؛ ولی بااهمیت ترین نقشی که از بهزاد نبوی در افکار عمومی و در میان اشخاص سیاسی به یادگار مانده هست، نه نقشی است که در وزارت منابع و معادن برعهده داشت و نه نقشی است که در دولت جنگ به عنوان وزیر مشاور عهده دار بود و نه سایر وظایفش در دولت های دیگر و نه حتی نقشی که در مجلس ششم به عنوان نایب مدیر به ایفای آن می پرداخت؛ هیچ کدام به تنهایی «بهزاد نبوی» را بهزاد نبوی چریک پیر نکرد آنچه که از او یک صورت ماندگار و دلنشین در افکار بسیاری از مبارزان درست کرده، اعتماد به نفس، دوراندیشی، باور به هزینه دادن در مسیر آرزوی بزرگ ها و از همه مهم تر ندیدن خود و قربانی کردن منیت در مسیر مبارزه است.»
چریک دنیا دیده
بهزاد واژه«پیر» نمی پذیرد؛ کلمه ای که در کنار عنوان چریکش همواره نشسته و به لقب او تبدیل شده است هست. خبرنگار ایسنا در اینباره می گوید: «وقتی به او گفتیم پیر، تصویر العمل نشان داد و به برگزاری دادگاهش اشاره کرد که وکیلش را برکنار کرده بود بخاطر این که به دادگاه گفته بود به علت سن و سال نبوی، رعایتش را داشته باشید. البته هنگامی که به او گفتیم منظور ما از پیر، دنیا دیده است سوء تفاهم ها حل شد.»
سیاستمدار اصیل
بهزاد متعالی است
بهزاد باور دارد که این آرزوی بزرگ است که می ماند نه صورت و شخصیت. او در گفتگو با ایسنا به این عنوان اشاره کرد و اظهار داشت: «آن قدر افراد را بزرگ نکنید، بلکه دنبال تقویت کارهای جمعی باشید. افراد می آیند و می روند ولی این فعالیت های جمعی است که می ماند. او یکی از آسیب های سیاست ورزی در کشور عزیزمان ایران را برجسته کردن افراد به جای جریان ها دانست و توصیه کرد که از افراد سیاسی بت نسازید. خاطره ای از امام (ره) نقل کرد که هنگامی که فخرالدین حجازی در شعری ایشان را مدح کرد، امام خطاب به او گفت من خوف این را دارم که مطالبی که آقای [فخرالدین] حجازی فرمودند راجع به من، باورم بیاید! من خوف این را دارم که با این فرمایشات ایشان و امثال ایشان، جهت من یک غرور و انحطاطی پیش بیاید! من به خدای تبارک و تعالی پناه می برم از غرور! من اگر… جهت خودم نسبت به سایر انسان ها یک مرتبتی [ممتاز] قائل باشم، این انحطاط فکری است و انحطاط روحی.»
اما حتی خشوع او هم نمی تواند باور کنشگران و تحلیلگران پرسشها سیاسی را نسبت به او عوض کردن دهد آیا که آنان همواره از تعالی و وارستگی او سخن به میان می آورند. همچون محمد صادق جوادی حصار، روزنامه نگار و فعال سیاسی اصلاح طلب. او در اینباره به آفتاب یزد گفت: «آقای نبوی شاید از نوادر انسان هایی باشد که پست و مقام و عنوان و موقعیت هیچ گاه نتوانسته او را از مسیر خود دور کند و نقشی که او در ترسیم یک فعال در ذهن جوان ها و همراهان خود حک کرده هست، نقش یک فعال پاک و یک انسان وارسته و متعالی را به تصویر کشیده هست. اینها همه دست به دست هم که می دهند صورت ای را می آفرینند به نام بهزاد نبوی.»
افراد را برجسته نکنید
شاید هم سابقه ۶۰ ساله فعالیت در احزاب و تشکیلات موجب شده است است تا بهزاد علاوه بر برخورداری از روحیه فداکاری، به کار جمعی باور داشته باشد. خود او در اینباره به ایسنا گفته است: «احزابی که پایگاه اجتماعی نداشته و اعضای آن به ۲۰۰ نفر هم نمی رسد نباید ادعایی جهت اداره کشور داشته باشد.» وی هم چنین از فراگیر نبودن احزاب انتقاد می کند و اسم چند حزب معدود را می برد که فعالیت نسبتا خوبی دارند. او مجددا بر لزوم تقویت فعالیت احزاب و فاصله گرفتن از برجسته سازی افراد تاکید می کند.»
این روزهای چریک پیر…
چند سالی است که آسمان سیاست کشور عزیزمان ایران از ظهور و بروز چریک پیر محروم شد. او خود حالا که دیگر به کنشگری رسمی نمی پردازد، باغچه بانی را به سیاست ورزی ترجیح داده هست. زمانی که خبرنگار ایسنا از او راجع به فعالیت های سیاسی این روزهایش پرسش می پرسد، اینگونه پاسخ می دهد: «طبق قانون تازه فعالیت احزاب، کسانی که سابقه محکومیت داشته باشند نمی توانند در قالب احزاب و تشکل های سیاسی فعالیت داشته باشند؛ بنابراین من هم فعالیت سیاسی ندارم ولی در همین منزل خود دیدارها و جلسات دوستانه ای مانند جلسه همین امروز داریم که در محضر خدا برگزار می شود.»
او می گوید زیاد وقتش را جهت پیگیری به فضای سبزی که در بالکن منزلش دارد می گذراند و به زندگی شخصی و خانوادگی خود مشغول است.
توصیه به دولت
با این حال مرد آمیخته با سیاست را نمی توان از علقه خود جدا کرد. بهزاد نبوی همچنان دغدغه مردم را دارد و اندیشه آنان را در سر می پروراند. این مهم را می توان از حضور او پای صندوق های رای در بزنگاه های انتخاباتی نیز احساس کرد. هنگامی که با چوب دستی کمکی خود در صفوف رای گیری حاضر می شود. هنگامی که خبرنگار ایسنا از او می خواهد تا توصیه ای به دولت دوازدهم ارائه دهد، اظهار می دارد: «دولت از من توصیه ای نخواسته است.» با این حال به علت همان دغدغه اش می گوید: «پس از پیروزی روحانی در سال ۹۲، نامه ای جهت مدیر جمهور فرستادم و در ضمن تبریک به او، تاکید کردم که دولت باید تمام وقت خود را جهت سیاست خارجی و اقتصاد بگذارد. در حال حاضر نیز مسئله کشور پرسشها اقتصادی است و اقتصاد هم در گرو سیاست خارجی هست. قبل از دولت روحانی، بعضی مشعل های بزرگی به دست گرفتند و جنگل اقتصاد کشور را آتش زدند.
کاری که روحانی کرد این بود که این مشعل ها را زمین گذاشت ولی هنوز این جنگل در حال سوختن هست. سرمایه گذاری همچون آبی است که این آتش را خاموش می کند. اقتصاد کشور به سرمایه نیاز دارد ولی دولت فاقد سرمایه کافی هست. بخش شخصی داخلی هم یا سرمایه ندارد یا جرات سرمایه گذاری ندارد و اول باید یکی پیدا شود و خط شکنی کند تا سایرین هم وارد این مسیر شوند.» او ادامه می دهد: «توافق برجام دستاورد خوب دولت اول روحانی بود. بعضی عوام فریبی می کنند که دستاوردهای برجام کجاست؟ در حالی که برجام فی نفسه کاری نمی کند بلکه بزرگراه ای را آماده می کند تا در آن مسیر حرکت کنیم.
ما قبل برجام آنچنان ارتباط اقتصادی با دنیا نداشتیم ولی الان تحریم ها برطرف شده، امکان سرمایه گذاری شرکت های خارجی و گشایش اعتباری ایجاد شده، امکان داد و ستد با دنیا را داریم و کشتی های ما در بنادر سایر کشورها پهلو می گیرند. در واقع برجام راه را جهت عادی شدن، نه دوستانه و برادرانه شدن رابطه ما با دنیا باز کرد و ما هم باید از این وقت استفاده کنیم. بعد از توافق برجام هیئت های مختلفی نه از کشورهای آفریقایی بلکه از کشورهای دارای سرمایه به کشور عزیزمان ایران آمدند ولی گاهی سرمایه گذاران را فراری دادیم. اوباما می گفت که ما مشکلی جهت کشور عزیزمان ایران درست نکرده ایم ولی سرمایه جایی می رود که امنیت باشد. با وجود مخالفت هایی که با دولت می شود، باید دولت بتواند امنیت سرمایه گذاری را در کشور تامین کند. گفته می شود باید سالی ۶۰ میلیارد دلار در کشور سرمایه گذاری کنیم تا میزان اشتغال در سطح فعلی حفظ شود. به دولت توصیه می کنم تمام تلاش خود را جهت جذب سرمایه به کار ببندد مثل سرمایه گذاری ای که در بخش نفت انجام شد.»
و اما…
خاصیت و ماهیت بعضی افراد به گونه ای است که نمی توان از برجسته سازی آنها ممانعت کرد. بهزاد نبوی از جمله آنهایی است که فعالیت های دوران حیاتش را به حساب خود او می گذارند نه احزاب و تشکیلاتی که به آنها تعلق داشته هست. به همین جهت جوادی حصار می گوید: «تفاوت بهزاد نبوی با بسیاری از انسان ها آن است که می تواند خشم و ناراحتی خود را کنترل کند و بر آنها فائق آید. البته او انسانی است همچون سایرین و بی شک هم انتقاداتی بر کارنامه سیاسی او وارد است ولی بهزاد نبوی انسانی است تعالی خواه و تعالی جو. انسانی که فعالیت فکری و فرهنگی را در کسوت جمع و در قالب حزب و در شکل تشکل دید. او چه پیش و چه بعد از انقلاب از کار فردی دوری می گزید و کار جمعی را وجهه همت خود کرده بود به همین علت هم در هر مجموعه ای که بود در شمار الگوهای آن مجموعه قرار می گرفت.»
وی اضافه می کند: «به نظر من که آقای نبوی از مفاخر سیاسی کشور عزیزمان ایران در ۶۰ سال گذشته به شمار می رود. خداوند به من توفیق این را داد که دو سالی در خدمت ایشان در شرکت مجاهدین انقلاب اسلامی تلمذ می کردم. بهزاد نبوی به تمامه یک انسان خودساخته هست؛ شخصیتی که تلاش کرده تا متاثر از شرایط تصمیم نگیرد و به مدیریت محیط بپردازد. او جهت کشور و اعتلای کشور عزیزمان ایران زحمات بسیاری کشیده است و به باور من قدر او زیاد باید دانسته شود. ما انسان های بزرگ از جنسبهزاد نبوی خیلی نداریم»
اخبار سیاسی – آفتاب یزد
واژه های کلیدی: ایران | سیاست | سیاسی | فعالیت | انقلاب | ایرانی | سرمایه گذار | سرمایه گذاری
