سریال شورش های احمدی نژاد و یارانش/تکرار «عبور از خط قرمز»

عبارات مهم : سیاست

باز هم گرد و خاک کرده اند، این بار جنجالی تر از قبل. احمدی نژاد و دو مریدش؛ مشایی و بقایی، مردانی که به شیوه شگفت انگیزی راه و چاه دیده شدن را خوب بلدند.

تکرار «عبور از خط قرمز» ، سریال شورش‌های احمدی‌نژاد و یارانش

روزی جهت عضویت در انتخابات با سر و صدا به وزارت کشور می روند، نشست خبری می گذارند و جهت شورای نگهبان خط و نشان می کشند؛ روزی هم هنگامی که شور انتخابات فروکش کرد، تلاش می کنند تا به بهانه دستگیرشدن بقایی، با فریاد زدن بر سر قوه قضائیه، نام خود را با ترفندی تازه مطرح کنند.

این شورش مثلث احمدی نژاد-مشایی- بقایی، مسیر تازه ای نیست. عبور از خط قرمزها به بهانه های مختلف، شگرد این تیم سه نفره هست، شگردی که با توجه به اقتضائات وقت و میزان قدرتشان در میدان سیاست، رنگ و لعاب عوض می کند.

بعد از حرف‌های پرحاشیه بقایی، احمدی‌نژاد و تیمش در مرکز توجه قرار گرفته‌اند. بعضی این ضربه‌های بی‌محابا به قوه قضائیه و ارکان دیگر نظام را نشان از اپوزیسیون شدن

احمدی نژاد و یارانش هر لحظه به وقت هراس و خطر یک روش یکسان داشته اند؛ شورش و ایجاد یک بحران تازه جهت منحرف کردن عنوان از مسیر مهم اش. جهت یافتن داستان های شورش و بحران سازی های احمدی نژاد و یارانش، نیاز به كند و کاو زیادی نیست.

* آزادی مرد دوم احمدی نژاد؛ حمله به قوه قضائیه و تهديد به افشاگري

این بار داستان عبور از خط قرمزهای این سه نفر از جای راحت ای شروع شد. بقایی به علت اتهامات مالی به قوه قضائیه احضار شد و جهت او وثیقه ۵۰ میلیارد تومانی تعیین شد، ولی او به علت تأمین نشدن وثیقه از ۱۸ تیرماه امسال روانه زندان شد. حضور او در زندان سناریوی تازه تیم مدیر جمهور پیشین را کلید زد. از همین نقطه بود که حرف هایی راجع به اعتصاب غذای بقایی و هراس از به خطر افتادن جان او به گوش رسید. دوستان احمدی نژاد فعال شدند، بازی جدیدی در راه بود.

تکرار «عبور از خط قرمز» ، سریال شورش‌های احمدی‌نژاد و یارانش

سرانجام یک روز بعد از آنکه بقایی راهی بیمارستان شد، خبر آمد که او با وثیقه ۲۰ میلیاردی آزاد شده است هست. ولی این آزادی، تازه نقطه شروع سناریوی احمدی نژاد و دو یار غارش بود؛ «شانتاژ» سیاسی-قضایی.

بقایی بلافاصله بعد از آزادی بقایی به دیدار احمدی نژاد رفت و بعد از اینکه احمدی نژاد حلقه گل را به گردن اون انداخت گویی جان تازه ای پیدا کرد و به قوه قضائیه حمله و اتهاماتی را وارد کرد تا اینگونه جنجال تازه را کلید بزند. «جوانان ما خون دادند که یک عده فاسد مثل این ها روی کار بیان؟»، «آقای اژه ای میگه بقایی برگشته گفته که من نمی خوام عمومی برم. اژه ای دروغ میگه همونجور که در وزارت طلاعات دروغ می گفت.» این تنها بخشی از سخنان حمید بقایی بعد از آزادی بود که نشان از نقش تازه بقایی داشت. شاید همان نقشی که پارسال در روز درختکاری آن را در ویدئو چند دقیقه ای در کنار احمدی نژاد و مشایی به زبان آورده بود، «آخر حماسه بالاخره یک نفر باید فدا شود.»

بعد از حرف‌های پرحاشیه بقایی، احمدی‌نژاد و تیمش در مرکز توجه قرار گرفته‌اند. بعضی این ضربه‌های بی‌محابا به قوه قضائیه و ارکان دیگر نظام را نشان از اپوزیسیون شدن

در كنار حرف هاي تند و تيز بقايي، احمدي نژاد هم خيلي ساكت نماند. سكوت او چند روزي طول كشيد ولی بعد از افشاگری های روز گذشته دادستان دیوان محاسبات راجع به تخلفات دولت قبل، سکوتش را شکست و منشتر شدن نامه اي، تهديد به افشاگري كرد.

احمدي نژاد در بخشي از نامه اش آورده:«باندهای قدرت و ثروت با سواستفاده از شرایط به دنبال اجرای سناریویی ناجوانمردانه علیه جمعی از خادمان شما در دولت های نهم و دهم هستند.پرده اول این سناریو با دستگیری بلاوجه آقای بقایی اجرا شد و پرده دوم در بیانات غیرقانونی دادستان دیوان محاسبات و اتهامات سراسر کذب ایشان رونمایی شد.». اين مسير مظلوم نمايي احمدي نژاد در بخش هاي انتهايي نامه اش به «توطئه های غیر اخلاقی طراحی شده است » رسيد و مانند هميشه قرار گذاشت تا دست به افشاگري بزند.

تکرار «عبور از خط قرمز» ، سریال شورش‌های احمدی‌نژاد و یارانش

اين قبيل کارها احمدي نژاد و اطرافيانش جديد نيست.گویی مدیر دولت نهم و دهم جهت عبور از خط قرمزها، دست فرمان عجیبی دارد، مقابله اش با ارکان نظام به امروز و دست پرورده اش یعنی بقایی محدود نمی شود. جهت درک بهتر این موضوع، باید به گذشته نیز نیم نگاهی داشته باشیم، روزهای اوج و افول قدرت احمدی نژاد.

*۱۱ روز منزل نشینی؛ نخستین شورش احمدی نژاد

احمدی نژاد در دولت دومش، با احمدی نژاد دولت اول، تفاوت زیادی داشت، تا جایی كه حتی اصولگراهایی كه روزی از كشف او در قامت «پدیده» به خود افتخار می كردند، در سال های آخر دولت نهم و زیاد در در دولت دهم زبان به انتقاد از عملكرد احمدی نژاد گشودند.

اما نقطه شروع «گله گذاری» جدی اصولگرایان را باید در منزل نشینی احمدی نژاد جستجو كرد، حركتی كه به نوعی نخستین قدم جهت عبور احمدی نژاد و یارانش، از خط قرمزهای نظام بود. اقدامی که در برابر نظر مقام رهبری جهت ابقا وزیر اطلاعات صورت گرفت.

از بزرگان نظام گرفته تا صورت ها نزدیك به احمدی نژاد در این یازده روز به منزل او رفتند و هر یك تلاش كردند تا از طریقی او را از كاری كه می كند پشیمان كنند، آخر قائله ختم شد، احمدی نژاد به جلسه هیئت دولت بازگشت و حتی دوستانش این غیبت چند روزه را به علت كسالت مدیر دولت دانستند و نه قهر. ولی منزل نشینی چیزی نبود که از سیاست کشور عزیزمان ایران فراموش شود.

در واقع، نظام ترجیح داد تا با صبوری مانع عبور احمدی نژاد از خط قرمزهای بیشتری شود و «تحمل» را بر «طرد» ترجیح داد. این نكته ای است كه آیت الله شیخ محمد یزدی مدیر اسبق قوه قضائیه و عضو شورای نگهبان در صحبت هایش -كه بعد از ۶ سال از منزل نشینی احمدی نژاد منتشر شد- بر آن مهر تأیید می زند: «آقا فرمودند او-احمدی نژاد- گفته که نظام اگر نتواند من را تحمل بکند! آقا هم گفتند که اگر نظام مسئولش من هستم که من تحمل کردم و شما را این دو – سه ساله تحمل کردم!»

*دست به یقه شدن با مجلس در یکشنبه سیاه

احمدی نژاد در بهمن سال ۹۱، شورش تازه را با اسم رمز «سعید مرتضوی» در مجلس پی گرفت. انتصاب سعید مرتضوی به عنوان مدیرعامل تامین اجتماعی موضوعی بود كه شیخ الاسلام را در قامت وزیر كار در لبه پرتگاه استیضاح، قرار داد.

رئیس دولت دهم، جهت حمایت از شیخ الاسلام و مرتضوی همچون عنوان منزل نشینی، دست به همان تکنیک نخ نما شده است زد. او ابتدا سفیری را جهت خط و نشان کشیدن جهت لاریجانی راهی دفترش کرد، هنگامی که این روش جواب نداد در صحن مجلس با لحن خاص خود ترساندن به افشاگری كرد و آخر هم با پخش فیلمی از دیدار سعید مرتضوی و فاضل لاریجانی (برادر رییس مجلس)، آتشی بر دامان رابطه مدیر مجلس و مدیر دولت انداخت. شورشی علیه مجلس كه صبر لاریجانی را محك زد.

*رهبری نهی کرد ولی آن مرد آمد!

دولت احمدی نژاد تمام شد، ولی او خیال خداحافظی از سیاست نداشت. صحبت و سفرهای استانی راه هایی بودند كه او را به سیاست متصل نگه می داشتند. هر چه به انتخابات ۹۶ نزدیك تر می شدیم، بیش فعالی سیاسی احمدی نژاد هم زیاد به چشم می آمد. اهل سیاست هم این بیش فعالی را حكم بر تلاش او جهت ورود به انتخابات دادند. ولی در اواسط سال ۹۵، خبرهای جدیدی به گوش رسید. احمدی نژاد از حضور در انتخابات «نهی» شده است بود.

ابتدای امر، این عنوان در حد حرف های درگوشی و گمانه زنی بود، ولی منشتر شدن سخنان رهبری، «نهی» از حضور در انتخابات، تأیید شد: « خوب بله، یک نفری، یک آقایی آمده پیش من، من هم به ملاحظه ی صلاح حال خود آن شخص و صلاح حال کشور به ایشان گفتم که شما در فلان قضیه شرکت نکنید. نگفتیم هم شرکت نکنید، گفتیم صلاح نمی دانیم ما شما شرکت کنید. این را گفتیم، خوب یک چیز عادی است.»، «با ملاحظه ی حال مخاطب و اوضاع کشور به یک آقایی انسان توصیه می کند که آقا شما اگر توی این مقوله وارد شدید این دوقطبی در کشور ایجاد می شود.

دوقطبی در کشور مضرّ است به حال کشور. من صلاح نمی دانم شما وارد بشوید. بله، این چیز خیلی مهمی که نیست. این یک چیز خیلی طبیعی هست، خیلی راحت هست. بله، ما این توصیه را به یکی از آقایان، به یکی از برادران کردیم. خوب، حالا این مایه ی اختلاف بشود بین برادران مؤمن، یکی بگوید فلانی گفته، یکی بگوید نگفته، یکی بگوید آیا پشت بلندگو نگفته؟ خوب، حالا این هم پشت بلندگو»

اما با وجود نهی رهبری، احمدی نژاد مسیر دیگری را پیش گرفت. او با اینکه در نامه ای از عدم کاندیداتوریش روایت کرده بود ولی در بزنگاه انتخابات دست در دست بقایی به وزارت كشور رفت و جهت انتخابات عضویت كرد. او در روز عضویت گفته بود:« رهبری من را نهی نکردند، گفتند نیایید بهتر است!»

*احمدی نژاد تشنه اپوزیسیون شدن

وقتی تكه های پازل شورش های احمدی نژاد را كنار هم می گذاریم، به یك نتیجه می رسیم، او هر لحظه تشنه عبور از خط قرمز ها بوده هست. بعد نباید از صحبت های اخیر بقایی چندان متعجب شد.

در واقع احمدی نژاد تفاوت چندانی با گذشته نكرده هست. او و یارانش مانند قبل، هنگامی که می خواهند به خواسته ای برسند یا زمانی كه دچار حس «خطر» و «هراس» می شوند، دست فرمان خوبی جهت عبور از خط قرمزها دارند. شاید بعضی همچون امیررضا واعظ آشتیانی- صورت اصولگرایی كه اعتقاد است او ، احمدی نژاد را شهردار كرد- این روزهای احمدی نژاد را بهتر تحلیل كنند: «احمدی نژاد می خواهد اگر روزی مثل بعضی مردها نقش اپوزیسیون را داشت بهانه بیاورند و به عوامل نظام بگوید شما من را اپوزیسیون کردید. یعنی می خواهد در این قضایا شریک پیدا کند.» ولی واقعیت چیز دیگری است.

اگر گریزی به گذشته داشته باشیم و با نیم نگاهی به گذشته، حال احمدی نژاد را تحلیل كنیم، به این نتیجه می رسیم كه او؛ سال هاست كه شیفته ایفای نقش در قالب یك مخالف شده است هست. او به هر بهانه ای دكمه خروج را فشار داده و صبوری نظام را محك زده هست. ولی تاكنون همه در برابر او صبر را پیشه كرده اند. این صبر را از یك سو می توان نشان دهنده تلاش جهت نگه داشتن احمدی نژاد در بدنه نظام، تحلیل كرد و ولی از سوی دیگر هم بعضی همچون فاضل موسوی نماینده اصلاح طلب مجلس آن را به علت دسترسی مدیر دولت سابق، به اطلاعات خاص می دانند.

او سال گذشته در گفتگوی با خبرآنلاین گفته بود: «از نظر من در آن دوره ای که احمدی نژاد وزیر اطلاعاتش را کنار گذاشت و خودش مسئولیت این وزارتخانه را به عهده گرفت، توانست به اطلاعات درجه یک وزارت اطلاعات دست پیدا کند. برهمین اساس از بسیاری افراد که دارای نقاط ضعفی بودند، سوژه دارد. به همین علت است که کسی جرأت نمی کند به احمدی نژاد بگوید بالای چشمت ابرو است.»

هر كدام از این تحلیل ها می تواند، درست باشد. در كنار تمام این تحلیل ها، باید منتظر ماند و دید كه احمدی نژاد تا چه زمانی بنا دارد كه «صبر» نظام را محك بزند و نظام هم تا چه زمانی مانع خروج او خواهد شد.

واژه های کلیدی: سیاست | انتخابات | روز گذشته | احمدی نژاد | انتخابات ۹۶ | حمید بقایی | قوه قضائیه | احمدی نژاد