با فروکش کردن پرسشها منطقه، جنگ با داعش، بحران عراق و کردستان یکباره چنان فضای خالی‌ای در سیاست داخلی ایجاد شده است است که مخالفان دولت می‌توانند از آن استفاده
روحانی عقب نشینی کرده است؟
عبارات مهم : سیاست
احمد غلامی، سردبیر شرق در سرمقاله این روزنامه نوشت: «هنوز مدت وقت چندانی از دوره دوم ریاست جمهوری حسن روحانی نگذشته که موجی از انتقادات در اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … به راه افتاده هست. در سطح جامعه و در گفت وگوی میان مردم کوچه و بازار نیز نقل مجالس بیش از هر چیز، انتقاد از دولت روحانی و عملکرد آن هست؛ دولتی که دوره نخست خود را با پرسشها و مصائب سیاست خارجی منطقه ای و جهانی پشت سر گذاشت. در تمام آن چهار سال بعضی صاحب نظران از جمله اصلاح طلبان، دولت را خطاب قرار می دادند که جهت هر لحظه نمی توان خلأ سیاست داخلی را با سیاست خارجی پُر کرد.
روحانی عقب‌نشینی کرده است؟
با فروکش کردن پرسشها منطقه، جنگ با داعش، بحران عراق و کردستان یکباره چنان فضای خالی ای در سیاست داخلی ایجاد شده است است که مخالفان دولت می توانند از آن استفاده کنند. حسن روحانیِ خوش اقبال این بار با بداقبالی مواجه شد و آن بداقبالی، تقارن این فضای تهی با ارائه لایحه بودجه به مجلس بود؛ لایحه ای که جهت اقشار فرودست و کم درآمد جامعه حامل هیچ خبر خوشی نیست، لیکن در تبصره ١٤ ماده واحده این لایحه آمده است قریب به نیمی از جمعیت یارانه بگیران از بودجه سال آینده از بین بردن خواهند شد. طرح درستی یا نادرستی از بین بردن یارانه ها از منظر شاخصه های اقتصادی، در این متن به کار نمی آید ولی اثر منفی این حذف، در کوتاه مدت بی تردید به وجهه مردمی دولت روحانی آسیبی جدی وارد خواهد کرد. خاصه این که تنها دستاورد دولت روحانی در حوزه بهداشت، طرح بیمه سلامت بود که آینده خوشایندی پیدا نکرد.
اینک دولت روحانی با دو اوضاع مخاطره آمیز روبه رو است: خلأ سیاست داخلی و نیز نارضایتی مردم از شرایط اقتصادی که در این تقارن تلخ با هم درمی آمیزند و سیاستی را بازتولید می کنند که نه به نفع دولت است و نه به سود مردم. درست مانند سقوط ستاره ها در سیاه چاله ها. از این رو در افواه مردم این شایعه پا گرفته که روحانی در برابر جناح های مخالف دولت عقب نشینی کرده و جانب مصلحت را گرفته هست. اثبات درستی یا نادرستی این شایعه از سوی دولت و حامیانش، هیچ تأثیری در احیای «مردم» ندارد؛ مردمی که با هزاران امید و آرزو پای صندوق های رأی رفتند و به روحانی رأی دادند. به نظر می رسد آن چه بیش از همه مردم را سرخورده کرده، باور آنان به این توصیه است که روحانی دیگر نیازی به رأی مردم ندارد و اینک بیش از هر چیز در پی ماندن در قدرت هست. شاید این حرف و حدیث ها پایه و مبنای چندانی نداشته باشد ولی هر چه هست، باور مردم به دولت روحانی و فراتر از آن سیاست را خدشه دار کرده هست. مردم احساس می کنند فریب خورده اند و هیچ چیز خطرناک تر و تاریک تر از این تفکر نیست که مردمی فریب خود را بپذیرند. به هر تقدیر شرایط جهت دولت روحانی مطلوب نیست، با این که پیش از روی کار آمدن دوباره دولت روحانی بعضی از متفکران و اقتصاددانان هشدارهایی مبنی بر امتداد اوضاع اقتصادی و رکود سیاسی داده بودند ولی انتقادات و جو اخیر نشان می دهد مردم انتظاری زیاد داشتند. هر قدر وقت بگذرد و خلأ سیاست دامنه دارتر شود و اقتصاد مردم بر وفق مرادشان نباشد، اوضاع بغرنج تر خواهد شد.
با فروکش کردن پرسشها منطقه، جنگ با داعش، بحران عراق و کردستان یکباره چنان فضای خالی‌ای در سیاست داخلی ایجاد شده است است که مخالفان دولت می‌توانند از آن استفاده
سیاستی که از درون این بحران خلق شود، غیر قابل آینده نگری و چه بسا غیر قابل کنترل خواهد بود. دولت روحانی نتوانست یا نخواست در دوره نخست، جریان های مؤثر فکری از جمله روشنفکران، نویسندگان و بازیگران و صورت های معروف را حلقه واسط خود و جامعه مدنی قرار دهد. حتی اصلاح طلبان که نسبت به روشنفکران مستقل انگیزه بیشتری داشتند نیز در این نقش به کار نیامدند و درست تر آن که به بازی گرفته نشدند. پافشاری صرف بر تنش زدایی و نرمال سازی مانع خلق «سیاست» شد. در این فضای تهی و بی میل به سیاست ورزی هر که به میدان آمد، تنها در پی جلب منفعتی بود یا دفع ضرری. این رویکرد شاید ماحصل محافظه کاری افراطی است و عقب نشینی گام به گام دولت روحانی.»
واژه های کلیدی: سیاست | اقتصادی | عقب نشینی | حسن روحانی | دولت روحانی | لایحه بودجه | اخبار سیاسی و اجتماعی
