آن قدر این پدیده در کشور عزیزمان ایران مرسوم شده است است که بسیاری از افراد در حین رانندگی نیز بیش از حد مجاز مصرف کرده‌اند و تصادفات وحشتناکی در کشور به علت هم
روایت عباس عبدی از رواج دور برگردان هایِ احمدی نژادی
عبارات مهم : قانون
عباس عبدی روزنامه نگار و پژوهشگر در روزنامه کشور عزیزمان ایران نوشت: در دولت پیش بویژه در وقت شهرداری مدیر آن دولت، سیاستی رواج یافت به نام دوربرگردان. برمبنای این سیاست که در حوزه حمل ونقل بود، در وسط بزرگراه ها یک دوربرگردان می گذاشتند، در حالی که این کار در تعارض با مفهوم و کارکرد بزرگراه بود. اگر هم مورد نیاز بود که امکان برگشتن خودروها از طرف برابر بزرگراه باشد باید از سمت راست یا خط کندرو خروجی می گرفتند و یک پل روی بزرگراه می زدند و از سمت کندروی طرف دیگر بزرگراه وارد آن می شدند.
ولی این کار دو مسئله داشت. در بعضی جاها امکان این کار نبود. در جاهایی هم که امکانش بود، هزینه زیادی داشت. لذا خیلی راحت وسط بزرگراه را برداشتند و دوربرگردان درست کردند و تمام!
روایت عباس عبدی از رواج دور برگردان‌هایِ احمدی‌نژادی
ولی بعضی ها فکر کردند که این سیاست جدیدی بود. در حالی که اجرای آن در حمل ونقل شهری تازه بود ولی در حوزه فرهنگی، سیاست همیشگی ما بوده هست. جهت حل مسائل، ماهیت آنها را نادیده گرفته ایم و با یک دوربرگردان که ماهیت امر فرهنگی را مقلوبه می کند، در صدد حل مسئله برآمده ایم. بعد از شکست فاحشی که در قضیه اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … رخ داد و هزینه های مادی و معنوی فراوانی ایجاد کرد، اکنون مواجه با مسأله ای به نام مشروبات الکلی هستیم. در ۴۵ روز گذشته ۹۵۹ نفر بر اثر مصرف مشروبات الکلی که ظاهراً حاوی الکل متانل بوده است دچار مسمومیت های شدید شده است اند. از میان افراد مسموم ۹۲ درصدشان مرد و ۸ درصد زن هستند که فوت شدگان نیز برحسب جنسیت به همین نسبت هستند. همچنین اکثریت آنان مشمول بر جوانان ۲۱ تا ۳۰ سال می شوند که قابل توجه است.
جالب است که این اتفاق در ماه محرم و صفر رخ داده که حتی اگر میزان مصرف کمتر نشده باشد، بعید است که اضافه شده است باشد. ولی حجم و تعداد مسمومان به نحوه معناداری بیش از گذشته هست. از این تعداد ۸۴ نفر فوت شده است اند، ۳۰۵ نفر به مرحله دیالیز رسیده اند و اعضای داخلی بدنشان دچار پرسشها حاد شده است است و ۲۷ نفر نیز نابینا شده است اند. اینها عمدتاً در چند استان محدود کشور رخ داده است.
آن قدر این پدیده در کشور عزیزمان ایران مرسوم شده است است که بسیاری از افراد در حین رانندگی نیز بیش از حد مجاز مصرف کرده‌اند و تصادفات وحشتناکی در کشور به علت هم
البرز، هرمزگان و خراسان شمالی و پایتخت کشور عزیزمان ایران بیش از ۹۰ درصد موارد را مشمول بر می شوند. هزینه های اجتماعی، درمانی و بیمه ای و اقتصادی این اتفاق را می توان حدس زد و اگر تکرار شود، نشان می دهد که با یک مسئله عمیق مواجه شده است ایم. ولی در مواجهه با این مسئله چه اقدامی صورت می دهیم؟ در جامعه ای که شرب خمر حرام و جرم است و مستوجب مجازات و نیز در صورت تکرار حکم آن اعدام هست، بعد چگونه می شود که رفتاری به این مهمی که مجازات آن حدی است و قابل گذشت هم نیست، تا این اندازه رواج پیدا می کند که ظاهراً درصد و میزان مصرف آن بالاست، بطوری که تعداد افرادی که وابستگی به مصرف آن پیدا کرده اند نیز چشمگیر است.
آن قدر این پدیده در کشور عزیزمان ایران مرسوم شده است است که بسیاری از افراد در حین رانندگی نیز بیش از حد مجاز مصرف کرده اند و تصادفات وحشتناکی در کشور به علت همین عامل رخ داده هست. در برابر در کشورهایی که مصرف آن آزاد هست، کمتر شاهد این حد از رانندگی در حالت مستی هستیم.
برای مواجهه با این معضل، اخیراً یکی از افراد آشنا به امور فقهی، ایده ای را طرح کرده است و با استناد به قواعد موجود و از منظر درون دینی نتیجه گرفته است که:
روایت عباس عبدی از رواج دور برگردان‌هایِ احمدی‌نژادی
«استفاده از این مشروبات غیر استاندارد، واقعیتی خارجی هست. پند و توصیه های اخلاقی-بهداشتی انجام شده است و مجازات های گوناگون از شلاق تا جریمه نقدی تجربه شده است هست. ولی در واقعیت خارجی، ناچاریم به شکل دوفاکتو، وجود این مصرف کنندگان را به رسمیت بشناسیم و جهت حفاظت از بیماری های خطرناک و فوت و میرهای ناشی از مصرف مشروبات الکلی غیر استاندارد، بایستی مراکزی را به آزمایش این نوع مشروبات تخصیص داده شده است دهیم. تولید کننده و یا مصرف کننده، بایستی بتوانند با اشانتیونی از مشروب مورد نظر خود مراجعه کنند و به شکل ناشناس و بدون نگرانی از تعقیب ها و مجازات ها، مشروب خویش را آزمایش کند. یا در صورت امکان، دستگاه های آزمون کننده فوری در اختیار آنان قرار داده شود تا از استاندارد بودن یا نبودن مشروبات الکلی مورد نظر خویش مطمئن شوند.»
به طور قطع از نظر نویسنده محترم در ارائه این پیشنهاد نظر خیر وجود دارد. عین همین استدلال را جهت زنانی که تن فروشی می کنند می توان به کار برد، که البته چندان عجیب هم نیست. ولی همه اینها نوعی دوربرگردان فرهنگی است.
آن قدر این پدیده در کشور عزیزمان ایران مرسوم شده است است که بسیاری از افراد در حین رانندگی نیز بیش از حد مجاز مصرف کرده‌اند و تصادفات وحشتناکی در کشور به علت هم
در واقع به جای نگاه ریشه ای به مسأله، وارد فرآیند دوربرگردان می شویم. اینها جملگی نشان دهنده آن است که کارکرد مجازات و فلسفه حقوق با آنچه که ما مدعی هستیم تطابق ندارد. باید قضیه را ریشه ای تر حل کرد. نگاه ما به عنوان حقوقی و جرم باید مبتنی بر نظر اجتماعی باشد و گناه را باید از طریق دیگری جلوگیری کرد. همچنان که پیش از انقلاب انجام می شد. این نگاه در همه امور فرهنگی باید جاری و ساری باشد. از هنر و ادبیات و فیلم و رسانه گرفته تا رفتارهای دیگر. مسأله محوری این است که قانون باید متکی بر عدالت و فرهنگ جامعه و با نشانه تأمین نظم اجتماعی باشد. قانون ابزاری نیست که حکومت ها بتوانند هر طور که درخواست کردند از آن استفاده کنند.
متأسفانه بعضی افراد می کوشند که راه های میانبُر را در جامعه طی کنند. به جای تلاش جهت نفوذ در وجدان و ذهن مردم، آن را رها کرده اند و می خواهند با اتکا به قانون همه امور را درست کنند. بُرندگی ابزار قانون محدود است هنگامی که آن را جهت هر هدفی استفاده کنیم، به ناچار از بُرندگی آن کاسته می شود. اگر می خواهید به آن طرف بزرگراه فرهنگی بروید بهتر است هزینه کنید و پل بزنید، در غیر این صورت با دوربرگردان فرهنگی مشکلی حل نمی شود.
روایت عباس عبدی از رواج دور برگردان‌هایِ احمدی‌نژادی
هنگامی که دامنه مباحث تحت کنترل زیاد کردن می یابد و از قانون جهت کنترل تغییرات فرهنگی و اجتماعی استفاده می شود، نه تنها کارآمدی قانون را در این زمینه ها کم کردن می دهد بلکه از وجاهت و مشروعیت قانون در موارد دیگر نیز کم می کند. جهت نمونه هنگامی که از ابزار قانون جهت کنترل تغییرات فناوری چون ماهواره یا خبر رسان تلگرام و مانند آنها استفاده می کنیم بدگمانی جامعه را به اهداف قانون دامن می زند. این بدگمانی فقط به این کاربرد محدود نمی ماند بلکه کلیت قانون را در بر می گیرد.
واژه های کلیدی: قانون | مجازات | استفاده | استفاده | بزرگراه | اخبار سیاسی و اجتماعی
