برانکو ایوانکوویچ به کشورش برگشته و مشغول استراحت هست. او با قهرمانی به منزل برگشت و نخستین مربی‌ای بود که تیمش را به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱
برانکو: موفقیت هر لحظه تنبلی می آورد!
عبارات مهم : برانکو
روزنامه خبرورزشی نوشت: برانكو اخلاق و منش خاصی دارد. گاهی از در دروازه رد نمی شود و گاهی از سوراخ سوزن بیرون می رود! او یك روز از محسن مسلمان به عنوان معمار تاكتیكی تیمش نام می برد و روز دیگر همین بازیكن را چنان با نیمكت نشینی تضعیف می كند كه دل هر تماشاگری به حالش می سوزد.
این واکنش‌ها ایوانكوویچ البته مسبوق به سابقه هست. در تیم ملی هم با بعضی بازیكنان لجبازی می كرد و به رغم موفقیت هایی كه داشت، غالباً جو جامعه علیه او بود چون بازیكنانی را كنار می زد كه عملكرد خوبی داشتند و به بازیكنانی مثل علی بداوی، جلال كاملی مفرد، ابراهیم میرزاپور و… بازی می داد. بازیكنانی كه باكیفیت تر از آنها را در لیگ خودمان و حتی بین لژیونرها داشتیم ولی برانكو یك لیست واحد داشت كه سال ها با همان لیست، هدایت تیم ملی را به دست گرفت و به صورت محدود از بازیكنان دیگری غیر از آنها سود می برد.
موفقیت هر لحظه تنبلی می‌آورد! / برانکو
با این حال برانكو را باید مربی موفقی دانست لیکن بدون مسلمان، منشا، رفیعی، طارمی و سرتن چوك هم تیمش را قهرمان لیگ می كند و از گردنه سخت لیگ قهرمانان به مرحله یك چهارم نهایی می رساند. او مربی موفقی است و این ادعا را آمار و ارقام دارد نه نگارنده این مطلب. در شماره روز گذشته، تمام این آمارها را نوشتیم تا بار دیگر ثابت شود پرسپولیس چطور توانسته دو فصل پشت سر هم قهرمان شود و آیا نسبت به سایر تیم ها، عملكرد بهتری داشته است.
دیروز همه چیز را نوشتیم به غیر از یك جمله كه می تواند كلید تمام این موفقیت ها باشد. مدتی قبل و در واقع چند روز پیش از بازی پرسپولیس برابر سپیدرود، فرصتی دست داد تا ملاقاتی با برانكو داشته باشیم. در این ملاقات دوستانه، او جمله ای به كار برد كه می تواند تمام زوایای موفقیت هایش را دربر بگیرد: «من عاشق كارم هستم. همه مربیان باید این طور باشند وگرنه مشاغل ساده تری نسبت به مربیگری هم وجود دارد و جهت پول درآوردن، می توان شغل دیگری را برگزید ولی مربیگری را دوست دارم چون هر لحظه در آن چالش های جدیدی نهفته هست. هم پرورش بازیكنان را می بینیم و هم تكامل آنها را.»
برانکو ایوانکوویچ به کشورش برگشته و مشغول استراحت هست. او با قهرمانی به منزل برگشت و نخستین مربی‌ای بود که تیمش را به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱
برانكو حرف هایش را این طور ادامه داد: «من موفقیت و پیروزی را دوست دارم. هر لحظه جهت هیچ یا همه، تیمم را به میدان می فرستم و اعتقادم این است كه یا باید برنده بود یا یك تیم كاملاً معمولی و البته من نمی خواهم معمولی باشم. به همین علت است كه تیم من به صورت مداوم تمرین می كند و حتی بعد از هر برد یا موفقیتی كه به دست می آوریم، فشار تمرینات را زیاد کردن می دهم. من اعتقاد دارم موفقیت، می تواند آدم ها را تنبل كند. مثلاً بگوییم ما كه دیگر قهرمان لیگ شده است ایم و همه چیز تمام شده است است ولی این طور نیست. بعد از قهرمانی، داستان تازه ای شروع می شود و باید از قهرمانی تان دفاع كنید. من موفقیت را دوست دارم ولی باید چالش تنبلی بعد از موفقیت را هم پیش روی خودم بپذیرم و با آن مبارزه كنم. بازیكنانم آن قدر حرفه ای شده است اند كه این عنوان را درك كنند.»
این نگاه حرفه ای است كه یك مربی به موفقیت هایش دارد. اینكه نباید زود، سیر شد و نباید گفت: «ما كه قهرمانیم، غم دیگری باقی نمانده» و آن وقت دوباره به یك تیم معمولی بدل شد. چقدر این شرایط جهت تیم های ایرانی آشناست ؛ تیم هایی كه خود را به آب و آتش می زنند تا قهرمان لیگ شوند ولی فصل بعد از قهرمانی، از مدیریت تا كادر فنی و بازیكنان می خواهند از تیم قهرمان فرار كنند و به تیم دیگری بروند چون اعتقادشان این است كه امكان تكرار قهرمانی وجود ندارد ولی برانكو حرف دیگری می زند و طور دیگری فكر می كند. شاید نام این حرف ها «حرفه ای گری» باشد.
موفقیت هر لحظه تنبلی می‌آورد! / برانکو
واژه های کلیدی: برانکو | قهرمان | موفقیت | قهرمانان | لیگ قهرمانان آسیا | برانکو ایوانکوویچ | اخبار ورزشی و نتیجه های مسابقات
