«الهام فرهمند» یكی از بازیكنان برجسته تیم ملی فوتبال زنان كه در تیم آینده‌سازان میهن نجف‌آباد توپ می‌زند، نمونه‌ای از هزاران استعدادی است كه با مشكلات این رشته
«الهام فرهمند»؛ دیوید بکهام فوتبال زنان ایران
عبارات مهم : مردان
وب سایت همشهری، خیلی از زنان و دختران كشور ما هستند كه به فوتبال به عنوان یكی از علایق ورزشی خود نگاه می كنند و حتی بعضی از آنها در این زمینه به پیشرفت های خوبی هم رسیده اند ولی هنگامی که پای صحبت آنها می نشینیم از امكانات كم و محدودیت های فوتبال بانوان می گویند.
«الهام فرهمند» یكی از بازیكنان برجسته تیم ملی فوتبال زنان كه در تیم آینده سازان میهن نجف آباد توپ می زند، نمونه ای از هزاران استعدادی است كه با مشكلات این رشته دست و پنجه نرم می كند ولی هیچگاه از مسیری كه در پیش گرفته دست بر نمی دارد. فرهمند كه لقب دیوید بكام دختران کشور عزیزمان ایران را یدك می كشد، با ما از مشكلات و مشکل های پیش پای خود و هزاران علاقه مند فوتبال گفت، ولی تأكید كرد كه هیچگاه فوتبال را كنار نمی گذارد و امیدوار است كه بتواند روزی در جام جهانی بازی كند.
دیوید بکهام فوتبال زنان کشور عزیزمان ایران , «الهام فرهمند»
در یكی از برنامه های ۹۰، گلی كه شما به تیم سیرجان زده بودید، به عنوان یكی از برترین گل های ماه گزینش شد. بازتاب این اتفاق چگونه بود؟
«الهام فرهمند» یكی از بازیكنان برجسته تیم ملی فوتبال زنان كه در تیم آینده‌سازان میهن نجف‌آباد توپ می‌زند، نمونه‌ای از هزاران استعدادی است كه با مشكلات این رشته
برای خودم هم جالب بود. شاید اگر گل های استقلال و پرسپولیس در این نظرسنجی نبود، می توانست رأی اول را به دست آورد. به هر حال، اتفاق خوبی بود. این فیلم را در سیرجان گرفته بودند. بازتاب خوبی داشت. موجب شد كه نگاه ها به سمت فوتبال زنان بچرخد. با این كار مشخص شد كه چه صحنه های قشنگی در بازی های ما اتفاق می افتد كه از نظرها پنهان است.
همه بازی ها فیلمبرداری می شوند؟
نه! همه بازی ها فیلمبرداری نمی شوند. امیدوارم كه باز هم این اتفاق بیفتد. استقبال مردم هم خیلی خوب بود. فیلم این بازی را به فدراسیون ارسال كرده بودند و فدراسیون هم بعد از بررسی فیلم، گل مرا گزینش كرد. به نظرم اگر بازی با دوربین و كیفیت بهتری فیلمبرداری شده است بود، حتما زیاد مورد توجه قرار می گرفت.
در كل استقبال از بازی ها چگونه است؟
دیوید بکهام فوتبال زنان کشور عزیزمان ایران , «الهام فرهمند»
استقبال خیلی خوبی از بازی ها می شود؛ به عنوان نمونه از بازی ذوب آهن با تیم ما استقبال بسیار خوبی شد. حدود ۴۰۰ نفر به ورزشگاه آمده بودند. با توجه به اینكه سكو و جایگاه تماشاگر نداریم، تماشاگران ناچارند یا ایستاده بازی را ببینند یا اینكه كنار جدول های زمین بنشینند.
با توجه به اینكه با حجاب بازی می كنید، تماشاگر مرد هم دارید؟
نه! مردان اجازه ندارند به دیدن بازی های ما بیایند.
«الهام فرهمند» یكی از بازیكنان برجسته تیم ملی فوتبال زنان كه در تیم آینده‌سازان میهن نجف‌آباد توپ می‌زند، نمونه‌ای از هزاران استعدادی است كه با مشكلات این رشته
پدرتان هم بازی شما را ندیده است؟
پدرم یكی، دو بار به ورزشگاه آمد و بازی مرا دید. این جهت دو، سه سال پیش بود ولی نماینده فدراسیون فوتبال اجازه نمی دهد كه مردان به ورزشگاه بیایند.
دیوید بکهام فوتبال زنان کشور عزیزمان ایران , «الهام فرهمند»
حضور خانواده ها در ورزشگاه تا چه اندازه روی كار شما تأثیرگذار است؟
زمانی كه خانواده های ما در ورزشگاه باشند، زیاد انگیزه می گیریم و تلاش بیشتری می كنیم. دوست دارم پدرم بازی های مرا ببیند. بودن خانواده ها در ورزشگاه انگیزه فوتبالیست های زن را زیاد می كند. این را هم بگویم كه اگر مردان وارد تصمیم گیری در حوزه فوتبال زنان شوند می توانند به این رشته كمك زیادی بكنند؛ چون تجربه و سابقه آنها در این زمینه زیاد هست. اگر مردان فوتبال ما را آنالیز كنند، متوجه می شوند كه چه اندازه استعدادهای ناب در فوتبال زنان وجود دارد.
برخورد مردم با شما چگونه است؟
مردم ما را نمی شناسند. شاید مسئولان هیأت فوتبال بشناسند! البته از مردم عادی انتظار نداریم كه ما را بشناسند. هر چقدر هم بازیكن تیم ملی باشیم و به قهرمانی رسیده باشیم به اندازه فوتبالیست های مرد مشهور نیستیم. خیلی از مردم پیگیر اخبار ما نیستند. با اینكه شرایط خیلی بهتر شده است ولی هنوز بعضی ها می پرسند؛ مگر دخترها هم فوتبال بازی می كنند؟!
آینده فوتبال زنان را چطور می بینید؟
اگر همین روال ادامه پیدا كند دوباره از «رنكینگ» فیفا خارج می شویم. حتی از وقت مسابقه های غرب آسیا كه چند سال قبل دوم شده است بودیم، عقب تر هستیم. این شرایط، نابودی فوتبال زنان را به همراه دارد. به چه سمتی قرار است برویم؟ هیچی! الان باید در اوج دوران فوتبالم باشم و جهت تیم ملی و تیم باشگاهی ام بازی كنم، ولی شرایط فراهم نیست.
پس از دو سال تیم ملی زنان تشكیل شد و این تیم مجدد به «رنكینگ» فیفا بازگشت. این بازگشت چه حاصلی جهت فوتبال زنان تا این لحظه داشته است؟
حدود دو تا دو سال و نیم خبری از تشكیل تیم ملی نبود.بعد از این مدت زن آزمون سرمربی شدند و واقعا زحمات زیادی جهت تیم ملی كشیدند.پس از تشكیل تیم وقت زیادی جهت آماده سازی تیم جهت جام ملت های آسیا نداشتیم. بهمن ماه تمرینات را شروع كردیم و ۱۱ فروردین عازم ویتنام شدیم.
چون این مدت همزمان شده است بود با بازی های لیگ، مربی تیم نمی توانست اردوهای بلندمدت بگذارد و به فرزند ها فشار بیاورد. مجبور بودند اردوهای كوتاه سه، چهار روزه درنظر بگیرند و دوباره بازیكنان را در اختیار کلوب ها بگذارند.
با همه اینها فرزند ها در ویتنام به نظرم فراتر از حد انتظار ظاهر شدند. با دو ماه تمرین نمایش خوبی ارائه دادیم و جای امیدواری بود. بعد از مسابقه های به ما گفتند كه از این بعد اردوها ادامه پیدا می كند و دیگر نمی خواهیم تیم بزرگسالان در انزوا باشد، ولی از روز ۲۵ فروردین كه از ویتنام برگشتیم تا امروز دیگر هیچ خبری از تیم ملی نیست.
چه كسی این حرف را زد؟
مسئولان تیم ملی فوتبال زنان.
در این دو ماه بازی تداركاتی هم برگزار كردید؟
بله! دو بازی با تیم اوكراین انجام دادیم، ولی بعدا متوجه شدیم كه تیم ملی زیر ۲۰ سال اوكراین بود نه تیم ملی.
تیم ملی نماینده ای ندارد تا با مسئولان فدراسیون فوتبال راجع به مشكلات موجود صحبت كند؟
باور كنید دست مان به جایی بند نیست. حتی مدتی كه اردو بودیم نتوانستیم پول فاكتورهای رفت و آمدمان به پایتخت کشور عزیزمان ایران را بگیریم. تنها با سرپرست تیم، زن كاكاوند در تماس بودیم. حتی در مورد لباس های مان به سرپرست تیم گفتیم كه با مسئولان فدراسیون فوتبال صحبت كنند كه ایشان هم پیگیر این عنوان بودند؛ چون لباس ها در حد و اندازه های یك تیم ملی نبود.
صعود تیم ملی فوتبال مردان و مسابقه های لیگ برتر، بر فوتبال زنان سایه انداخت و اجازه نداد كه به این بخش توجه شود.
با شما موافقم. چه تیم ملی به جام جهانی افزایش می كرد و چه نمی كرد، فوتبال مردان در اولویت بود. چند وقت پیش در یكی از كانال های خبری تلگرام، خواندم كه فیفا کلوب پرسپولیس را مجبور كرده بود كه به یك بازیكن خارجی كه از این تیم شكایت كرده مبلغی بیش از یك میلیارد تومان غرامت بدهد.
جالب اینجاست كه این بازیكن جهت این تیم بازی هم نكرده ولی باشگاه، خود را مجبور كرده كه این مبلغ را پرداخت كند. با این حال، همین کلوب پرسپولیس حاضر نیست ۳۰۰ میلیون تومان جهت تیم فوتبال بانوان هزینه كند. حتی در شهر خودم، اصفهان هم کلوب هایی مثل ذوب آهن و سپاهان قراردادهای خوبی با بازیكنان ارزش می بندند و حاضرند یك میلیارد و نیم بابت رضایتنامه یك بازیكن بدهند ولی حاضر نیستند باشگاهی در بخش فوتبال بانوان داشته باشند.
سپاهان اعلام كرده می خواهد تیم آینده سازان را تحت پوشش قرار دهد، ولی همه از این می ترسند كه سپاهان سال آینده این تیم را نخواهد، مثل همان تیم فوتسال كه امسال دیگر آن را نخواست. همه دلواپس هستند كه پوشش دادن تیم های زنان بیش از یك فصل نباشد. درست است كه تیم بزرگسالان به جام جهانی افزایش كرده و باید جهت موفقیت آنها هزینه های بیشتری شود، ولی چقدر تفاوت؟!
تفاوت زیادی بین فوتبال زنان و مردان از لحاظ امكانات سخت افزاری و مالی وجود دارد.
كاملا درست می گویید. اصلا فوتبال زنان با فوتبال مردان و شرایط آنها قابل مقایسه نیست. یكی از مشكلاتی كه ما داریم مساله دستمزدهاست. پولی كه در فوتبال به ما می دهند حتی با بازیكن مردی كه روی نیمكت می نشیند یا حتی در لیست ۱۸ نفره هم نیست، قابل قیاس نیست.
با پول بازیكنی كه روی سكو می نشیند و در لیست مربی اش نیست، می شود یك تیم فوتبال بانوان را در یك فصل به طور كامل حمایت كرد. بنابراین با شرایط ایده آل خیلی فاصله داریم. دریافتی پارسال من پنج میلیون تومان بود كه این مبلغ را از كل قراردادم گرفتم؛ یعنی حدود ۱۸ درصد.
با این پول نمی توانم تغذیه یك ورزشكار حرفه ای را داشته باشم، نمی توانم مكمل های غذایی بخرم، مربی شخصی بدنسازی بگیرم و… هنگامی که پول نداریم انگیزه ها هم از بین می رود. یك بازیكن حرفه ای تلاش می كند تا به تیم ملی برسد، ولی ما نه تیم ملی داریم و نه کلوب پول مان را می دهد.
بالاترین دستمزد بازیكنان شما چقدر است؟
خیلی از دستمزدها مطلع نیستم، ولی فكر كنم بالاترین میزان دستمزد ۲۵ میلیون تومان هست. ببینید! چقدر با فوتبال مردان تفاوت داریم.
پس به لژیونر شدن هم به مشکل می شود دست یافت.
هم اكنون خودم را آن اندازه آماده نمی بینم كه بخواهم لژیونر شوم؛ چون فیلم خاصی از مسابقه های مان نداریم كه کلوب های خارجی، آن را ببینند. بنابراین باید با هزینه خودمان جهت آزمون دادن برویم. از طرف دیگر؛ هنگامی که بازیكنی از نظر بدنی آماده نباشد، هر جا جهت آزمون دادن برود، او را رد می كنند.
به همین علت فعلا به آماده سازی خودم فكر می كنم و اگر زمانی چنین شرایطی داشته باشم حتما اقدام می كنم.
فكر می كنم دستمزد پایین، تنها مشكل فوتبال بانوان نیست. كمبودهای دیگری هم در این زمینه وجود دارد؛ به عنوان نمونه آیا شما بعد از بازی ریكاوری انجام می دهید یا از سالن های بدنسازی مدرن استفاده می كنید؟
سالن بدنسازی یا ریكاوری بعد از مسابقه نداریم. همینطور استخر شخصی نداریم كه بعد از مسابقه، از آن استفاده كنیم. از سالن های مدرن بدنسازی هم خبری نیست. بدنسازی ما زیرنظر مربی بدنساز انجام می شود. یكی دیگر از مشكلات این است كه ورزشگاه ما سكوی تماشاگران ندارد.
ورزشگاه تان مجهز است؟
منظورتان از مجهز چیست؟
رختكن مناسبی كه بتوانید بین دو نیمه استفاده كنید، جهت تعویض لباس و…
نه رختكن نداریم.
پس بین دو نیمه چه كار می كنید؟
كنار زمین می نشینیم و مربی با ما صحبت می كند.
كجا لباس تان را عوض می كنید؟
شب قبل از مسابقه خوابگاه هستیم و همان جا لباس مان را می پوشیم و به ورزشگاه می رویم. جهت سفرهای شهری هم با هواپیما مسافرت نمی رویم؛ با اتوبوس می رویم.
دلیل این همه كمبود چیست؟
واقعیت این است كه اسپانسری نداریم كه ما را حمایت كند. كمك هایی كه به کلوب های فوتبال زنان می شود خیلی كم هست؛ به عنوان نمونه حدود ۵تا ۱۰میلیون به ما كمك می شود كه اصلا كافی نیست. اسپانسرهای رسمی كه مثل تیم های فوتبال مردان ما را حمایت كنند نداریم.
مساله دیگری كه باید به آن اهمیت بدهیم، این است كه نگاه جنسیتی را برداریم. ما زنان ۵۰درصد جامعه هستیم. بنابراین آیا باید با مردان تفاوت كنیم؟! آیا هزینه ای كه جهت مردان می كنند جهت ما نمی كنند؟ حتی می شود با یك دهم یا یك صدم هزینه های فوتبال مردان، جهت زن ها تیم های خوبی راه انداخت كه در لیگ شركت كنند. رسانه ها باید بتوانند به کلوب ها فشار بیاورند تا شرایط ما عوض کردن كند. هیچ راهی نداریم كه مطالبات مان را پیگیری كنیم.
با توجه به مشكلاتی كه وجود دارد، چه ارزیابی از لیگ فوتبال زنان دارید؟
كیفیت مسابقه های سال به سال بهتر می شود. نسبت به چند سال قبل بازی ها خیلی جالب تر شده است اند، ولی انگیزه ها كمتر شده است هست. بازیكنان خیلی تلاش می كنند تا به چشم بیایند. همه تیم ها حرف هایی جهت گفتن دارند ولی حیف كه كسی بازی های ما را نمی بیند.
با این وصف، همچنان به فوتبال ادامه می دهید؟
بله! فوتبال را خیلی دوست دارم. حتی اگر زمانی هم بازی را كنار بگذارم دنبال مربیگری و داوری می روم. همین الان هم در مدارس فوتبال كار می كنم.
غیر از فوتبال شغل دیگری هم دارید؟
دانشجوی كارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی هستم. چند وقت است كه با دوستانم تصمیم گرفتیم كه یك «بیزینس» راه بیندازیم، ولی هنوز جدی در مورد آن تصمیم نگرفته ایم.
سقف آرزوهای شما تا كجاست؟
بازی در جام جهانی یكی از آرزوهای ورزشی ام است كه امیدوارم روزی به آن برسم.
واژه های کلیدی: مردان | مسابقه | فوتبال | مسابقه | ورزشگاه | دوران فوتبال | فوتبالیست ها | اخبار ورزشی و نتیجه های مسابقات
