از کاریکاتور فرار کردم!

عبارات مهم : مخاطب

این کاریکاتوریست در گفت وگویی با ایسنا، اظهار کرد: یادم نمی آید آخرین بار کی کاریکاتور کشیده ام؛ البته گاهی وقت ها جهت دل خودم این کار را انجام می دهم.

خالق انیمیشن های «دیرین دیرین» راجع به علت کنار گذاشتن کاریکاتور، بیان کرد: مخاطب مطبوعات ریزش کرده هست؛ کاریکاتور به جای اینکه ژورنالیستی باشد، نقد کند و به روز باشد به سمت نمایشگاهی شدن رفت و این فضا جهت من جالب نبود. دغدغه مهم من انیمیشن است و تلاش می کنم ایده هایم را در این بخش اجرایی کنم.

درخشی ادامه داد: ضمن احترام به تمام افرادی که در این روزها با کیفیت و متعهدانه کار می کنند ولی هنگامی که به سی سال پیش نگاه می کنیم، می بینیم در آن دوران کاریکاتور پررونق تر بود و کارهای کیفی تری ارایه می شد. در آن دوران هنگامی که نشریه ای را ورق می زدیم شگفت زده می شدیم ولی الان خیلی در کاریکاتور بعد رفت کردیم.

او اضافه کرد: حتی پیش از ظهور شبکه های اجتماعی، خیلی وقت بود کاریکاتور دوران اوج خود را گذرانده بود و الان در سراشیبی سقوط هست. من مدت ها است ایده های تازه و غافلگیرکننده نمی بینم.

این کاریکاتوریست در ادامه اظهار کرد: در کل دنیا به همین شکل است و هرچیزی اوجی دارد؛ هر هنری با توجه به پیشرفت تکنولوژی باید خودش را به روز کند؛ الان هنگامی که اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … امکان حرکت و صدا را به تصویر اضافه کردند و آدم به سادگی می تواند به آن ها دست پیدا کند؛ کاریکاتور چالش بزرگی دارد که بتواند خود را به عنوان یک تک فریم عرضه کند و مخاطب آن را ببیند.

او تاکید کرد: کاریکاتوریست ها باید خودشان را به روز کنند، ذائقه مخاطب را بشناسند، نیازهای آن را بدانند و بر اساس دغدغه های آن ها کار کنند. شاید باید سبک ها وتکنیک های جدیدی ایجاد شود.

درخشی افزود: من به واسطه جواد علیزاده وارد حوزه کاریکاتور شدم و از او بسیار یاد گرفتم. او در وقت جنگ به شکل خلاقانه همه چیز را دستمایه قرار داد و کتابچه هایی منتشر می کرد که می توان از آن به عنوان کاری خلاقانه نام برد. مشابه اکثر کارهایی که الان می بینم، در سی سال گذشته وجود داشته هست؛ این یعنی ما در عالی ترین حالت درجا زده ایم که به نظر من پسرفت نیز کرده ایم.

او با اشاره به فعالیتش در مطبوعات اظهار کرد: تا زمانی که من فعالیت می کردم، کاریکاتور در مطبوعات جنبه تزئینی داشت و اگر آگهی خارج از نوبت یا مطلب به روزی می رسید نخستین چیزی که از بین بردن می شد، کاریکاتور بود!

او با انتقاد از «خانه کاریکاتور» بیان کرد: منزل کاریکاتور در طول فعالیت هایش، این هنر را به سمت نمایشگاهی، تبلیغاتی و تزئینی شدن پیش برد. شاید این کار ناآگاهانه و بر اساس سلیقه مدیر آن انجام شد. شاید تمام جوان هایی که از طریق «خانه کاریکاتور» جذب این هنر شدند به این سو رفتند که کار نمایشگاهی و شیک انجام بدهند؛ درحالی که اصلا قرار نیست کاریکاتور کار شیکی باشد بلکه یک کار روزنامه نگاری است که جنبه های هنری هم دارد.

درخشی ادامه داد: این عنوان باعث شد نیروهای جوان که بتوانند در مطبوعات کار کرده و مخاطب را درگیر کنند، کمتر پرورش پیدا کنند. ما نشریه های گل آقا، شیپور، توفیق و… بودند که کاریکاتوریست تربیت می کردند. آن ها مردم را می شناختند و جهت آن ها کار می کردند نه جهت جشنواره!

این هنرمند اعتقاد است: در حال حاضر تعداد زیادی در حوزه کاریکاتور کار می کنند که کارشان سمبلیک، شعاری و تکراری است که مردم نیز به ان اقبالی نشان نمی دهند.

این کاریکاتوریست در ادامه صحبت های خود اظهار کرد: در آخرین جلسه ای که من به شکل جدی حضور داشتم برایم محرز شد که مدیر منزل کاریکاتور، انتصابی هست؛ نه انتخابی! من فکر می کردم او باید بر اساس رای و منافع همه کاریکاتوریست ها گزینش شود ولی کاری نمی توان کرد؛ لیکن شرکت فرهنگی هنری شهرداری تصمیم گرفته چنین مرکزی را تاسیس کند و از یک نوع تفکر حمایت کند.

درخشی اضافه کرد: من از آن روز دیگر تلاش کردم خیلی وارد این عنوان نشوم؛ شهرداری تصمیم گرفته «خانه کاریکاتور» داشته باشد و این گونه عمل کند. افرادی که به آن نقد دارند بهتر است مرکز دیگری تاسیس کرده و به شکل دیگری عمل کنند.

او تاکید کرد: در مجموع من هنوز هم منتقد «خانه کاریکاتور» هستم و به هیچ وجه خط مشی آن را نمی پسندم ولی فکر نمی کنم خط مشی آن عوض شود؛ لیکن زیرمجموعه ای از شهرداری است.

این کاریکاتوریست با اشاره به تصویب نشدن آیین نامه شورای مشورتی منزل کاریکاتور گفت: این نشان دهنده این است که در شهرداری افرادی دوست دارند عوض کردن ایجاد شود و افراد دیگر دوست ندارند این اتفاق بیفتد. بعضی وقت ها زور عده ای به عده دیگر می چربد؛ به همین سادگی!

این هنرمند در ادامه با اشاره به نداشتن صنف مستقل کاریکاتوریست ها اظهار کرد: کاریکاتور مانند یک فرزند ناخوانده یا سرراهی می ماند. کاریکاتور چیزی است میان هنرهای تجسمی و روزنامه نگاری ولی هیچ گاه این دو طرف از آن حمایت خوبی انجام نداده اند. شاید خود ما باید جمع شویم و جدی تر به این عنوان نگاه کنیم. ما باید حق خودمان را بگیریم.

درخشی گفت: ما نمی توانیم گوشه ای بایستیم و کاریکاتور بکشیم و از مردم و مسوولان بخواهیم ما را تحویل بگیرند؛ ما باید فکری جهت خودمان بکنیم و ببینیم مردم چه می خواهند.

او با بیان اینکه دوست داشتم فضایی وجود داشت تا آن طور که می خواهم کاریکاتور بکشم، اظهار کرد: لیکن در حوزه انیمیشن چالش ها خیلی زیاد است و تا ایده ای که وجود دارد، به مرحله اجرا درآورید زیاد دست به دست می شود؛ کار سخت هست. من هنوز حسرت کاریکاتورهایی را می خورم که در «طنز و کاریکاتور» می کشیدم؛ لیکن خیلی دستم باز بود.

درخشی اضافه کرد: من الان در حوزه انیمیشن درگیر سفارش دهنده و اسپانسر هستم و نمی توانم نفس بکشم؛ لیکن خلاقیت من را می گیرند. خیلی دوست دارم دوباره کاریکاتور کار کنم ولی به شرط اینکه دغدغه مخاطب و فناوری تازه لحاظ شود و کار نویی انجام شود.

از کاریکاتور فرار کردم!

واژه های کلیدی: مخاطب | انیمیشن | کاریکاتور | کاریکاتور | اخبار فرهنگی و هنری