بلاگز

  • خرید کتاب از گوگل
  • چاپ کتاب PDF
  • خرید کتاب از آمازون
  • خرید کتاب زبان اصلی
  • دانلود کتاب خارجی
  • دانلود کتاب لاتین
  • گت بلاگز اخبار فرهنگی و هنری گفت و گو با «محمود شهریاری»، رکورددار ممنوع الکاری

    انتقاد تند محمود شهریاری از رویه جذب بازیگران جهت اجرای برنامه ها. این مجری با سابقه در گفتگو با ما، دلایل مخالفت خود را توضیح داده هست. او همچنین نظرش راجع به

    گفت و گو با «محمود شهریاری»، رکورددار ممنوع الکاری

    گفت و گو با «محمود شهریاری»، رکورددار ممنوع الکاری

    عبارات مهم : همایش

    انتقاد تند محمود شهریاری از رویه جذب بازیگران جهت اجرای برنامه ها. این مجری با سابقه در گفتگو با ما، دلایل مخالفت خود را توضیح داده هست. او همچنین نظرش راجع به رامبد جوان و مهران مدیری را بیان کرده و عملکرد کامران تفتی را زیر پرسش برده است.

    به گزارش روزنامه هفت صبح، از پیشکسوتان اجرا بعد از انقلاب است و البته جزو رکوردداران ممنوع الکاری. محمود شهریاری سال ها است وقت اجرا به دست نیاورده و فعالیتش را در بیرون از شرکت صدا و سیما انجام می دهد. سراغ او رفتیم تا با او در این باره گفتگو کنیم. شهریاری این بار هم بدون تعارف نظرش را گفت و توضیح داد آیا رویه تلویزیون جهت جذب بازیگران و به عنوان مجری نادرست است.

    او می گوید نمونه هایی مثل رامبد جوان و مهران مدیری به این علت موفق هستند که بیش از اجرا، بازی می کنند. شهریاری از کامران تفتی نام نمی برد ولی اشاره هایش گویا هست؛ به عقیده او نمی توان یک بازیگر مجرد را در مقام مجری برنامه «وقتشه» که رسالتش ترویج ازدواج هست، پذیرفت. شهریار مقصر مهم این اتفاق را مدیران تلویزیون می داند و در عین حال اعتقاد است بیش از همه خود بازیگران متضرر می شوند.

    یکی از بروزترین نسخه هایی که شرکت صدا و سیما جهت اوج بردن جذابیت برنامه هایش می پیچد، حضور صورت ها و بازیگران در مقام اجرا هست. شما به عنوان کسی که سابقه ای طولانی در امر اجرا دارد، نگاه تان به این رویکرد چگونه است؟

    – اشخاص مورد علاقه مردم ممکن است جذابیت برنامه را اوج ببرند ولی نه به عنوان کسی که دارد برنامه را اجرا می کند. این اتفاق اول از همه به ضرر بازیگرانی است که به سمت اجرا آمده اند چون اجرا با بازیگری دو مقوله کاملا تفاوت دارد و هنگامی که بازیگر در نقش مجری ظاهر می شود، مردم حس می کنند آن شخص در حال ایفای نقش است و در دراز مدت به صداقت کلام او شک می کنند که همه اینها به ضرر بازیگران است چون بدترین ضربه به آنها این است که جذابیت ارزش را جهت کارگردان ها از دست می دهند و تجربه ثابت کرده به غیر از چند مورد محدود، سایر بازیگرانی که به سمت اجرا آمده اند در کار بازیگری ارزش خلل به وجود آمده است.

    با اینکه الان به گفته خود بازیگران کار جهت ارزش در سینما و تلویزیون کم شده، ولی این هم علت نمی شود آنها به سمت اجرا بیایند. باید به این عنوان توجه کرد که آیا هیچ وقت کسانی مثل علی نصیریان، پرویز پرستویی یا رضا کیانیان پیشنهاد اجرا را نمی پذیرند، چون آنها به اهمیت کار خودشان در بازیگری پی برده اند.

    اما نتیجه برعکس این ماجرا یعنی مجریانی که بازیگر می شوند، هر لحظه بد نبوده و به عنوان نمونه نمونه هایی مثل صابر ابر و شهاب حسینی را داریم که کارشان را از اجرا شروع کردند.

    – نمونه های انگشت شمار داریم.اما در همین ماجرای برعکس کسی را داشتیم که از اجرا به سمت بازیگری رفت و در سریال یوسف پیامبر (ع) بازی کرد و بعد به سمت موسیقی رفت و دوباره به اجرا بازگشت، ولی نه مجری کاملی شد، نه خواننده موجهی شد و نه بازیگر قابل. مردم هم در این میان معطل می مانند که فلان فرد را باید در کدام نقشش بپذیرند. این را نه از روی تعصبم به بازیگری بلکه از روی دلسوزی راجع به دوستان بازیگر می گویم.

    به نظر می آید از زمانی روند استفاده از صورت ها در تلویزیون زیاد دیده شد که رامبد جوان توانست با اجرایش خندوانه را تبدیل به برنامه ای موفق کند. البته جوان بازیگر کمدی بود و در یک برنامه تخصصی با همین سبک موفق بود.

    – به نظر من باید خندوانه را به نوعی جزو استثنائات قرار دهیم چون در خندوانه بازیگری زیاد چیره است تا اجرا. رامبد جوان هم اول کارگردان و بازیگر خندوانه هست. این برنامه واقعا به علت همه شاخصه ها و المان هایی که دارد نمی تواند در کنار سایر برنامه های تلویزیون طبقه بندی شود. حتی بخش استندآپ کمدی هم در این برنامه به نوعی بازیگری هست. بنابراین موفقیت های خندوانه ربطی به اجرا ندارد و زیاد به سمت دسته بندی بازیگری می رود.

    به نظر شما دورهمی را باید مثل خندوانه در قالب های دیگری دسته بندی کنیم؟

    – مهران مدیری در تمام طول برنامه دارد بازی می کند. از آنجایی که قیمت در برابر او با لحنی خاص می گوید «مدیری» تا جایی که در برابر مهمانان می نشیند، همه از پیش به وسیله نویسنده نوشته شده است هست. حتی اگر به صورت بداهه هم حرفی زده می شود، بازیگری اش بر اجرا غالب هست. ولی این را باید مورد توجه قرار داد که با یک دو برنامه نمی شود کل تلویزیون را ارزیابی کرد و گفت به علت موفقیت این دو برنامه بعد بازیگران توانایی اداره برنامه را دارند. تلویزیونی را که الان ۲۴ ساعته است و در نزدیک به ۳۰ شبکه برنامه دارد، باید در سطح کلان تر مورد بررسی قرار داد.

    گفت و گو با «محمود شهریاری»، رکورددار ممنوع الکاری

    ما راجع به لطمه ای که بازیگران با عوض کردن مسیر به سمت اجرا، به کارنامه کاری خود می زنند صحبت کردیم ولی این عنوان باعث بدون کار شدن مجری ها هم می شود؟

    – به نظر من مجری ها بدون کار نمی شوند، چون در خارج از صدا و سیما آنقدر همایش و برنامه وجود دارد که مجریان در آنها حضور داشته باشند که به عنوان نمونه خود من که سال ها است از تلویزیون دور هستم، وقتم پر هست. ولی آیا هیچ وقت از بازیگران نمی خواهند که این برنامه ها و همایش ها را اجرا کنند؟ چون بخش شخصی جهت خرجی که جهت همایش ها و برنامه هایش می کند انتظار بازخورد و نتیجه دارد، بنابراین یک بازیگر توان اداره یک برنامه یا همایش را ندارد و بخش شخصی هم که به بیت المال متصل نیست که به آسانی از آن خرج کنند.

    اما خاستگاه مجریانی مثل شما، تلویزیون است و همایش های شخصی را نمی توان به عنوان مقیاس پرکاری یک مجری در نظر گرفت.

    – بله، درست هست. ولی هنگامی که تلویزیون قدر نیروهایی که خودش تربیت کرده را نمی داند، این نیروها هم جذب جاهای دیگر می شوند. هنگامی که اسماعیل میرفخرایی با جواد آتش افروز اجرا نمی کنند، آنها متضرر نمی شوند، بلکه تلویزیون دارد ضرر می کند و در نهایت مردم هستند که دیدن یک برنامه استاندارد را از دست می دهند. دقیقا یکی از دلایلی که تلویزیون به سمت بازیگران رفته هست، ضعف در کشف و تربیت مجریان کاربلد است.

    متاسفانه الان مجریانی در تلویزیون هستند که آنقدر از نظر تکنیکی ضعیف عمل می کنند که تلویزیون به ناچار به سمت بازیگران می رود. شاید جالب باشد بدانید که من بارها از مدیران شبکه ها پرسیدم اسم مجری فلان برنامه تان چیست و آن مدیر اسم مجری های شبکه خودش را نمی دانسته، انتظار دارید در این شرایط مردم نام مجری را به یاد بسپارند؟

    با توجه به گفته های شما تلویزیون از بازیگران استفاده می کند تا هزینه ای جهت تربیت یک مجری نپردازد.

    – بله، دقیقا. بازیگران دوربین را می شناسند و به آسانی رابطه برقرار می کنند. در کنار آن فضای استودیو جهت ارزش تعریف شده است و از نگاه مخاطب و دوربین نمی ترسند. به همین علت هزینه و زمانی جهت آشنایی او با این تجهیزات و فضاها صورت نمی گیرد. می بینیم یک بازیگر جلوی دوربین قرار می گیرد و می خواهد نقش یک روانشناس کودک را بازی کند، خوب مردم قبول نمی کنند چون آنها جهت پرسشها و سوالات ارزش نیاز دارند که یک کارشناس با سابقه را در قاب تلویزیون ببینند.

    یا در اتفاقی که اخیرا با آن مواجه شدیم، استفاده از بازیگر مجردی بود که اصلا زندگی زناشویی را درک نکرده و می نشیند در برابر زوج های جوان و آنها را جهت ازدواج راهنمایی می کند. کدام عقل سلیمی این برنامه را می پذیرد؟ این آقا اگر می توانست و یا حتی به این عنوان اعتقادی داشت، خودش به ازدواج تن می داد. واقعا نمی دانم تلویزیون تا چه زمانی می خواهد با این بار کج طی مسیر کند چون واقعا به مقصد نمی رسد.

    برای بیرون رفتن از این بحران چه باید کرد؟

    تلویزیون باید خودش را پیدا کند، از مجریان قدیمی که از رسانه ملی دور شده است اند دلجویی کند. راه نجات تلویزیون بازگرداندن مجریانی است که اجرا، رسانه و ذائقه مردم را می شناختند و در کلام ارزش صداقتی وجود داشت و جهت جذب بیننده، بازیگری نمی کردند. با معضل دیگری هم که تلویزیون روبرو شده، کپی برداری از روی شبکه های ماهواره ای هست. تلویزیون کشور عزیزمان ایران بالغ بر ۶۰ سال قدمت دارد و هزاران کارمند، ولی از روی دست تلویزیونی که ۲۰ کارمند دارد، شوی استعدادیابی کپی می کند. من واقعا غصه می خورم، هنگامی که در برنامه تلویزیون حتی جمله هایی را می شنوم که عینا در برنامه های ماهواره ای گفته می شود.

    به لحاظ مالی هم تفاوت بین گزینش یک مجری یا یک صورت مشهور جهت یک برنامه وجود دارد؟ یعنی تلویزیون حاضر است این تفاوت و بار مالی را بپذیرد ولی همچنان گزینش بازیگران را به برگرداندن مجری های قدیمی ترجیح می دهد؟

    – سیاست های غلطی وجود دارد که تلویزیون به این سمت رفته هست. چون پول حاصل کار و تولید مداومی نیست که تلویزیون با تحمل مشکل ها به دست آورده باشد. پول تلویزیون پول بیت المال است و آن را به هر شکلی که می خواهند هزینه می کنند. جهت ساخت برنامه هایی که بیننده را به تلویزیون برگرداند، هر لحظه ابراز می کنند که کمبود بودجه دارند و برنامه سازان را به سمت اسپانسرها و حامیان مالی می فرستند. به همین ترتیب همه چیز از کنترل خارج می شود و حتی حامیان مالی شرط و شروط می گذارند و الی آخر.

    اما من واقعا نمی دانم که مدیران تلویزیون چه زمانی قرار است در این زمینه هوشیاری مورد نیاز را به دست بیاورند. اگر شبکه های شخصی داشتیم و می توانستند از طریق ایجاد شبکه ها درآمد کسب کنند، معلوم می شد که چقدر تلویزیون موفق هست. ولی الان هیچ متر و معیاری جهت سنجش درست وجود ندارد و رقابتی سازنده شکل نمی گیرد، پول ها و منابع مالی هم به همین طریق صرف می شود.

    انتقاد تند محمود شهریاری از رویه جذب بازیگران جهت اجرای برنامه ها. این مجری با سابقه در گفتگو با ما، دلایل مخالفت خود را توضیح داده هست. او همچنین نظرش راجع به

    واژه های کلیدی: همایش | بازیگر | برنامه | خندوانه | بازیگری | بازیگران | تلویزیون | تلویزیون

    گفت و گو با «محمود شهریاری»، رکورددار ممنوع الکاری

    گفت و گو با «محمود شهریاری»، رکورددار ممنوع الکاری

    نویسنده : blogzz

  • کتاب زبان اصلی J.R.R
  • دانلود کتاب لاتین
  • خرید کتاب لاتین
  • خرید مانگا
  • خرید کتاب از گوگل بوکز
  • دانلود رایگان کتاب از گوگل بوکز
  • دانلود رایگان کتاب از آمازون
  • دانلود رایگان کتاب از گوگل بوکز
  • کتاب روانشناسی به انگلیسی
  • کتاب زبان اصلی
  • کتاب خارجی
  • رفتن به نوار ابزار