حسین قدیانی در روزنامه وطن امروز نوشت: هنگامی که حسن روحانی، یکی هم چشم در چشم کارگر بیکار، مدعی میشود «رکود نداریم»، برداشتش میشود همی
حسین قدیانی در روزنامه وطن امروز نوشت: هنگامی که حسن روحانی، یکی هم چشم در چشم کارگر بیکار، مدعی میشود «رکود نداریم»، برداشتش میشود همین صدای اعتراض دیروز کارگران، چشم در چشم خودش که «عزا، عزاست امروز، روز عزاست امروز؛ زندگی کارگر، رو به فناست امروز»!.
اعتراض کارگر، نتیجه شرمنده نبودن روحانی!
وقتی حسن روحانی، یکی هم چشم در چشم کارگر بیکار، مدعی میشود «رکود نداریم»، برداشتش میشود همین صدای اعتراض دیروز کارگران، چشم در چشم خودش که «عزا، عزاست امروز، روز عزاست امروز؛ زندگی کارگر، رو به فناست امروز»! این جواب آن سوءاستفاده زشت از نام مقدس کارگر بود که در حالی که آقای روحانی، اعتراض به بیکاری را «شعار» خوانده بود، منزل کارگر، خیابانهای شهر را پر کرد با پوستر «رأی ما دکتر حسن روحانی»! تا دیروز، کارگر حتی حق نداشت بپرسد که آیا و با کدام معیار، دیگر یارانه به او تعلق نمیگیرد، حالا در موسم انتخابات، شده است جورکش تبلیغ جهت رئیسجمهوری که ۴ سال تمام، صدای او را نشنید! این جواب دیدار از خط تولید کارخانه بود درون ماشین شاسیبلند، آنجا که آقای روحانی، این حداقل از احترام را جهت کارگر و عرق جبین او قائل نشد که لااقل در خط مقدم کار و تلاش او، جهت دقایقی از ماشین خود پیاده شود!
دیروز ۱۱ اردیبهشت گمانم جهت آقای روحانی و البته مکمل ایشان اسحاق جهانگیری، انتخابات، ۳ هفته سریعتر برگزار شد، تا دولتمردان ۴ درصدی، خیلی خوب و واضح و کاملا از نزدیک، متوجه شوند رأی و نظر جامعه کارگری نسبت به کارنامه دولت اعتدال چیست! هنگامی که با وجود این همه مدیر نجومیبگیر، دولت اعتدال، شب پرداخت یارانه به مردم را شب عزای خود اعلام میکند یا هنگامی که اندک وقعی به مطالبات قشر کارگر نمیدهد یا هنگامی که با وجود این همه رکود، شخص آقای روحانی، رسما و علنا اعلام میکند «رکود نداریم»، برداشتش میشود همین!
زندگی کارگر، رو به فناست امروز!, عزا، عزاست امروز، روز عزاست امروز
عاقبت، بعد از ۴ سال سکوت و تحمل، صبر کارگر یکجا لبریز میشود! و چه بهتر که این اتفاق، در آستانه انتخابات افتاد تا ۲ نامزد خواهان ادامه وضع موجود یعنی مردها روحانی و جهانگیری بهتر از قبل بدانند که جماعت کارگر، چه نظری راجع به عملکرد ایشان دارند! کارگر ولی به شهادت همه این قریب به ۴۰ سالی که از عمر نظام جمهوری اسلامی گذشته، هرگز اهل چپرویهای شورشی نبوده و باز هم نیست! هم فضا را درک کرده، هم از قضا، سختی کار دولت و دولتمرد را! ولی این ۴ سال، چیزهایی دید و شنید که در نهایت یکجا، کاسه صبرش لبریز شد! کجا؟! حرم امام! همان امام محرومان، که مدام به دولتمردان گوشزد میکرد که شما خادم و نوکر این مردم هستید و نه هیچ چیز دیگر!
یادم نمیرود که در جمع مردم کرمانشاه، آقای روحانی چگونه اعتراض مردم این استان به بیکاری را پاسخ داد! کارگر هم یادش نرفته! آنجا و آن روز، آقای روحانی، چشم در چشم معترضان دوخت و گفت: «با شعار که چیزی حل نمیشود!» و حال آنکه، این سخن، فیالواقع حرف مردم بود با آقای روحانی! یادم نمیرود آن روز که آقای روحانی، چشم در چشم دوربینها و مردم، با وجود این وضع خراب، رسما و علنا گفتند «ما شرمنده نیستیم!» و از یاد نبریم این، مدیر همان دولتی است که هم مدعی بود خزانه خالی است و هم حقوق نجومی به مدیرانش میداد! و شگفتا! با وجود همه آن ادعاها مبنی بر برخورد کامل با فساد و تبعیض، حتی از معرفی یک مدیر متخلف به دستگاه قضا خودداری کرد!
چه میگویم که مدعی هم شد مدیران نجومیبگیر، ذخیره و امانتدار هستند! اگر روزی خمینی با اعتبار این ملت، سیلی به گوش دولت شاه زد، کارگران این ملت هم، بعد از ۴ سال تحمل و رواداری، به اعتبار امام خود، سرانجام بیواسطه ما رسانهها، فریاد اعتراض خود را به گوش دولت مستقر و البته مستعجل رساندند! جناب آقای روحانی! آنچه دیروز شنیدید، الحمدلله صدای بیواسطه خود کارگران، با حضرتعالی بود! این دیگر، تیتر یک ما در «وطنامروز» نبود که بخواهید نزد بزرگان، زبان به شکایت از آن باز کنید!
یادتان است ۴سال پیش وعده داده بودید که هم باید چرخ سانتریفیوژها بچرخد و هم چرخ کارخانهها؟! و باز یادتان است که با وجود نچرخیدن چرخ هر دوی اینها، یعنی با وجود این همه کارگر بیکارشده در دولت اعتدال، اظهار داشتید شرمنده نیستید؟! دیروز ولی به خوبی معلوم شد منزل کارگر، بیش از آنکه یک «حزب» باشد، «حرم امام» است! و اتفاقا اصلا هم رای کارگر، به ادامه وضع موجود نیست! حالا گمانم بعد از آن همه طعنه و کنایه جورواجور رئیسجمهور به جمهور، کاملا جهت آقای روحانی مشخص شده است حرف حساب ملت! و بویژه جماعت کارگر! دیروز روز انتخابات نبود ولی آقای روحانی توانست چند روز سریعتر از روز انتخابات، متوجه رأی کارگران عزیز شود!
حسین قدیانی در روزنامه وطن امروز نوشت: هنگامی که حسن روحانی، یکی هم چشم در چشم کارگر بیکار، مدعی میشود «رکود نداریم»، برداشتش میشود همی
کاش ولی آقای روحانی، حرف ما روزنامههای مردمی و غیردولتی را که چیزی جز بازتاب همان درددلهای جماعت کارگر یا کارمند نبود، سریعتر میشنید تا مجبور نباشد این همه بیواسطه، فریاد اعتراض را از زبان خود ایشان بشنود! قدر مسلم، دیروز آقای روحانی به زندهترین شکل ممکن و مستقیمترین حالت ممکن، ملتفت شدند که میزان اقبال عمومی به ایشان تا چه حد، نازل و قلیل است! و تا چه حد، گلایهمند است کارگر از دولت ۴ درصدی! آقای روحانی! کلید شما، کارخانههای ما را بدتر قفل کرد! باور بفرمایید عوض کردن مورد نیاز است! این را که دیگر ما ننوشتیم! خود کارگران به گوش حضرتعالی رساندند!
منبع: وطن امروز
واژه های کلیدی: کارگر | اعتراض | کارگری | کارگران | انتخابات | حسن روحانی | خبر | گزارش