سوسن پرور: هایلایت واقعیت اجتماع ماست

عبارات مهم : باران

سوسن پرور کارگردان نمایش «هایلات» که در تماشاخانه باران اجرا می شود راجع به بازخوردهایی که از مخاطبان دریافت کرده است به مهر گفت: نزدیک به ۹۰ درصد تماشاگران نمایش از بین مردم هستند و از میان بیش از نیمی از آنها تئاتربین نیستند و اکثرا جهت نخستین بار است که به دیدن یک اثر نمایشی می نشینند. حتی مخاطبانی از شهرهای متفاوت مثل کرمانشاه، بندرانزلی، همدان و اراک داشته ام که بسیار جای خوشحالی دارد.

وی راجع به گزینش رویکرد کمدی جهت نمایش عنوان کرد: رویکرد کمدی را به این علت گزینش کردم تا زَهر مساله ای را که می خواهم مطرح کنم، گرفته شود و مخاطبان راحت تر آن را بپذیرند. بازخوردها نیز خیلی تعمق برانگیز بوده اند و در میان کامنت هایی که دریافت کرده ام مشخص است مخاطبان حرفی که قصد انتقالش را داشته ام، شنیده اند.

پرور راجع به گزینش فضای آرایشگاه جهت مکان رخداد اتفاقات نمایش توضیح داد: وقت نوشتن متن من به مکان های بسیاری جهت شنیدن درددل های زنان نمایش فکر کردم. از همان ابتدا سمیه شوقی یکی از بازیگران کار به من پیشنهاد داد که آرایشگاه را جهت این منظور گزینش کنم ولی مخالفت کردم و آن وقت تصورم این بود که کار سطحی می شود و به سمت کمدی صرف گرایش پیدا می کند ولی بعد از چند هفته به این نتیجه رسیدم که مکان آرایشگاه از همه جا بهتر است.

این بازیگر تئاتر و تلویزیون راجع به مردستیز بودن نمایش بیان کرد: اعتقاد نیستم که نمایش مردستیز است چون زمانی هم که تنها مرد نمایش وارد داستان می شود، متوجه می شویم که مشکلش زن ها هستند. من در این نمایش نمی خواهم، بگویم که جنسیت ها با هم مسئله دارند ولی می خواهم به این توصیه اشاره کنم که چون ما روابط درستی با یکدیگر نداریم از هم راضی نیستیم به این مفهوم که دغدغه مردها، زن ها هستند و دغدغه زن ها نیز مردان. این مسایل واقعیت اجتماع ما است ولی تلاش کردم هیچ قضاوتی راجع به این عنوان نداشته باشم و صرفا آنها را بیان کنم. مطمئنم هر کس به تماشای این اثر نمایشی بنشیند، می تواند مابه ازاهای بسیاری در دنیای امروز از کاراکترهای نمایش پیدا کند.

وی یادآور شد: تنها مرد نمایش ما مرد مهربانی است که دارد مهریه همسرش را پرداخت می کند و می گوید که مهریه حق اوست ولی از زنش انتظاراتی داشته است که برآورده نشده است و دوست دارد همسرش او را به شکلی که است به فرزندانش بشناساند. متاسفانه زنان و مردان ما نمی توانند دیالوگی یکسان و انسانی با هم برقرار کنند که زمانی جامعه، عرف و یا شرع در این زمینه مقصر هستند و زمانی هم خود اشخاص.

بازیگر سریال «بزنگاه» راجع به تحقیقاتی که جهت نگارش متن انجام داده هست، عنوان کرد: مسایلی که در این نمایش مطرح می شود واقعیت اجتماع ماست و من تلاش کردم در اجرای این کار تا جایی که امکان دارد شعار ندهم و قضاوت نکنم. قبل از نگارش متن با ۷۰ زوج صحبت و تحقیق میدانی گسترده ای در این زمینه انجام دادم و جهت تمام شخصیت هایی که خلق کردم ما به ازای بیرونی دارم. خیلی از شخصیت هایی که در نمایش بخشی از داستان زندگی ارزش روایت می شود به دیدن کار نشستند و تحت تاثیر قرار گرفتند.

پرور راجع به فاصله گذاری که در بخش هایی از نمایش دیده می شود، گفت: فاصله گذاری در تئاتر زمانی اتفاق می افتد که مساله ای سنگین روایت می شود بنابراین این فاصله گذاری در نمایش به سه شیوه متفاوت جهت سه نفر از کاراکترها رخ می دهد که داستان زندگی سخت تری نسبت به بقیه دارند. نخستین رخداد مربوط به نقشی است که مرضیه صدرایی آن را ایفا می کند. در این بخش ما راجع به مردی سخن می گوییم که شرع دستش را جهت ازدواج موقت باز گذاشته هست. در فاصله گذاری بعدی همزمان که زندگی جریان دارد و بدون اینکه دیوار چهارم شکسته شود ما صحبت های ذهنی دلارام با بازی شراره درشتی را می شنویم و در آخرین فاصله گذاریم دیوار چهارم شکسته می شود، وقت می ایستد و غزاله جزائری بازیگر نقش شِری رو به تماشاگران می ایستد و پرده از یک عصیان اجتماعی بر می دارد بنابراین گزینش شیوه های متفاوت فاصله گذاری در نمایش با فکر صورت گرفته است.

وی در آخر صحبت هایش راجع به اجرا در تماشاخانه باران گفت: از اجرا در تماشاخانه باران رضایت دارم و مسئولان این سالن با ما بسیار همراه بودند. قانون گروه من این است که قلبتان باید با گروه باشد که خوشبختانه این اتفاق رخ داده و مسئولان تماشاخانه باران نیز قلبشان با گروه ما همراه بود که جای خرسندی و رضایت خاطر دارد.

هایلایت واقعیت اجتماع ماست / سوسن پرور

واژه های کلیدی: باران | زندگی | نمایش | اخبار فرهنگی و هنری