گزارش محرمانه فراکسیون امید به روحانی راجع به عملکرد وزرای یازدهم| رابطه خوبی با جنتی دارم
راز سکوت عارف در مجلس از زبان خودش
عبارات مهم : رسانه ای
از آن دست سیاستمدارانی است که اگر عطای عرصه سیاست را به لقایش بخشیده بود، قطعا دانشمند پرآوازهای بود. وجهه علمی و آکادمیکش اگر پررنگتر از وجهه سیاسیاش نباشد، کمتر هم نیست. رییس پنج انجمن و بنیاد علمی و موسس دو بنیاد سیاسی است.
راز سکوت عارف در مجلس از زبان خودش
محمدرضا عارف از نظریه پردازان جهانی در حوزه اطلاعات است که شبکه مخابراتی Aref Network نیز به نام او ثبت شده. در شبکه اصلاحطلبان هم نامگزاری «بنیاد امید»، «لیست امید» و «فراکسیون امید» از ابتکارات اوست. هرچند در مدیریت شبکهای اصلاحطلبان، فضا به خوبی شبکه مخابراتی عارف نیست. بعضی او را ناکام میبینند و انتقادهای زیادی به او وارد میکنند. از سکوتش در صحن علنی مجلس گرفته تا ریاستش بر فراکسیون امید. ولی عارف پاسخ مستدلی جهت هر دو این انتقادات دارد. «وقتی وزرا جواب تلفن مرا میدهند و من در این تماسها میتوانم مشکلی را حل کنم، آیا باید از طریق تریبون علنی مجلس با او صحبت کنم؟» او با اخراج نمایندگان خاطی از فراکسیون امید نیز جهت اثبات قدرت مدیریتش مخالف است و چون معذوریتهای استانی و محلی آنان جهت عدم تمکین از تصمیمات جمعی را درک میکند، از فرمول «فرمان آتش به اختیار» استفاده میکند.
موسس انجمن رمز کشور عزیزمان ایران که رمزگذاری و رمزگشایی خبر را در دانشگاه صنعتی شریف تدریس میکند، از آن دست اصلاحطلبانی است که زبان حاکمیت را بلد هست. از همین روست که کمیته برطرف حصر تشکیل داده و در صدد کم کردن فشارها بر دو نامزد محصور سال ۸۸ هست. او نخستین کسی بود که پیشنهاد مذاکره اصلاح طلبان با شورای نگهبان را مطرح کرد و میگوید «رابطه خوبی با آیت الله جنتی دارد» و از این ظرفیت جهت مذاکره راجع به چهرههای اصلاح طلب بهره میبرد. عارف اگرچه زیر بار انتقادات تندروهای جریان منتسب به خویش است ولی تایید صلاحیت او جهت انتخابات مجلس هشتم در حالی که اکثر اصلاح طلبان رد صلاحیت شده است بودند، نشان از مشی مسالمت آمیز و معتدل او دارد. مشیای که همچنان ادامه دارد.
گزارش محرمانه فراکسیون امید به روحانی راجع به عملکرد وزرای یازدهم| رابطه خوبی با جنتی دارم
برای همین هم از رسانهای شدن پیامی که به ربیعی داده بود تا به روحانی بگوید در رفتارش با مجلس صادق باشد، دلخور هست. از اینکه گاهی بعضی نمایندگان جهت مطرح کردن خودشان، مصالح و منافع ملی را نادیده گرفته و در توییتر و خبر رسان تلگرام دنبال جمع کردن لایک و فالور هستند، گلایه دارد ولی در جهت همان مشی مسالمت آمیز، از بیانش ابا دارد. کما اینکه گزارش فراکسیون امید راجع به عملکرد وزرای دولت یازدهم را هم محرمانه به دست روحانی رسانده تا به دور از قیل و قالهای رسانهای در چینش وزرای کابینه دوازدهم مد نظر قرار گیرد.
سه روز هفته در مجلس هست، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است و مرتبا در جلسات هفتگی آنها شرکت میکند. همان جایی که با رییس شرکت صداوسیما دور یک میز مینشیند ولی تا کنون مشی یک جانبه این شرکت علیه جریان سیاسی اصلاح طلبی را به عنوان جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی در نیاورده هست. در سه مقطع کارشناسی، ارشد و دکتری در دانشگاه صنعتی شریف تدریس دارد و استاد مشاور و راهنمای آخر نامههای بسیاری از دانشجویانش هست، انجمنهای علمی و سیاسیاش را مدیریت میکند و ریاست شورای عالی اصلاح طلبان را هم بر عهده دارد. این یعنی او یک سر دارد و هزار سودا. با این حال بسیار منضبط و دقیق هست. در تمام مراسمهایی که دعوت میزبان را میپذیرد سر ساعت حضور مییابد و خودش هم میزبان خوش قولی هست. بیش از دو ساعت مهمانش در دفتر بنیاد امید ایرانیان بودیم که حاصلش گفت و گویی بالغ بر ۱۰ هزار کلمه شد. بخش نخست آن را در ادامه بخوانید. بخش دوم این گفت و گو در هفته های آتی در خبرآنلاین منتشر خواهد شد.
این روزها خیلی عنوان ارتباط فراکسیون امید با دولت مطرح می شود به خاص بعد از پیغام شما به آقای ربیعی مبنی بر اینکه دولت همکاری صادقانه ای با مجلس داشته باشد؛ بعضی این پیغام را مقطعی دیدیدند ولی این انتقادات را شما قبل از این هم داشتید؛ چه در وقت انتخابات که گفتید دولت در گزینش مدیرانش درست عمل نکرده است و چه بعد از انتخابات که گفتید بعضی فراموش کردند چه کسانی جهت آنها زحمت کشیده اند. عمق این گلایه ها تا کجاست؟
ما ائتلاف نانوشته ای را در سال ۹۲ با جریان اعتدال داشتیم که در این مسیر، حضور و تلاشمان خوب بود. راهبردی که در دهه ۹۰ و قبل از سال ۹۲ شروع کردیم، روش اخلاق، عقلانیت و خرد جمعی بود که در سال ۹۲ در حمایت از آقای روحانی و بعد از آن حمایت از دولت او بروز یافت. در دور اول از نامزدی ایشان حمایت کردیم و در دور دوم نیز انصافا اصلاح طلبان سنگ تمام گذاشتند؛ شورای عالی سیاست گذاری علی رغم نقدهایی که داشت، ایشان را نامزد خود کرد و اکثر اعضای فراکسیون امید؛ بیش از ۵۰-۴۰ صحبت در حمایت از ایشان انجام دادند. ما به این نتیجه رسیده بودیم که دولت تدبیر و امید دولت برآمده از گفتمان اصلاحات است و اگر نقدی هم هست، باید از موضع برطرف پرسشها و انتقاد دلسوزانه باشد. عمدتا تلاشمان این است که این انتقادات رسانه ای نشود، آیا که آنها را نقدهای درون خانواده ای می دانیم و با ابزار متفاوت آن را به گوش دولت می رسانیم.
راز سکوت عارف در مجلس از زبان خودش
پیغام به آقای ربیعی هم یک بحث شخصی و خودمانی بود که متاسفانه رسانه ای شد و کار خوبی هم نبود. صحبتی که بین ما رد و بدل شد، یک تذکر جدی و دوستانه به دولت بود؛ بالاخره دولت باید به مطالبات مردم و مجلس توجه کند.
برخی میگویند آیا فراکسیون امید سکوت می کند؟ درحالی که ما با شعار «امید و آرامش» آمدیم. شاید بعضی تصور می کنند باید هر روز صدای تذکر و نطق عارف از مجلس شنیده شود؛ ولی هنگامی که وزرا جواب تلفن مرا می دهند و من در این تماس ها می توانم مشکلی را حل کنم، آیا باید از طریق تریبون علنی مجلس با او صحبت کنم؟
گزارش محرمانه فراکسیون امید به روحانی راجع به عملکرد وزرای یازدهم| رابطه خوبی با جنتی دارم
یعنی دولت به مطالبات توجه نمی کند؟
همه می دانند که اصلاحات همراهی خوبی با دولت داشت و انتظار گفتمان اصلاحات این بود که همفکری بیشتری باشد و به مطالبات مردم زیاد توجه شود.
راز سکوت عارف در مجلس از زبان خودش
جلسات زیادی هم بین فراکسیون امید و دولت برقرار بود، ولی خروجی آن چیزی که اصلاحات انتظار داشت، نبود؟
جلسات زیادی نبود، سه جلسه رسمی داشتیم که در این جلسات زیاد به راهبردها و پرسشها کلان پرداخته شد و اساسا به مصادیق وارد نشدیم. قرار هم نبود که چنین کاری بکنیم. نه فراکسیون امید و نه شورای عالی سیاست گذاری چنین تصمیمی نداشت. ولی انتظار همراهی و همفکری بیشتری داشتیم؛ حداقل انتظارمان این بود که به توصیه هایی که مطرح شد،بیشتر توجه کنند. البته معذوریت های دولت را می دانیم، خود من در کار اجرایی بوده ام و با این محدودیت ها آشنایی دارم که گزینش افراد و تشکیل کابینه چه دردسرها و مشکلاتی دارد. به همین علت هیچ کجا نخواستیم تلقی مانع تراشی از رویکردهای فراکسیون ایجاد شود.
در مورد معرفی وزرای کابینه دوازدهم وارد مصادیق شدید؟
نه وارد مصادیق نشدیم. البته ارزیابی نسبتا دقیقی در فراکسیون امید نسبت به وزرای دولت قبل داشتیم. همه وزرا را در سه سطح مورد بررسی قرار دادیم که عده ای نمره خوب گرفتند و عده ای هم نمره قابل قبول نگرفتند. نتیجه آن ارزیابی در گزارشی محرمانه به مدیر جمهور ارائه کردیم و هیچگاه هم منتشر نشد و قرار هم نیست نمره وزرا را منتشر کنیم.
نصف کابینه یازدهم به کابینه بعد راه یافت و نیمی هم عوض کردن کرد. آیا این تغییرات به استناد همان گزارش محرمانه شما بود؟
حقیقتا بین نظریات فراکسیون و افرادی که در کابینه باقی ماندند همسویی زیادی بود و این مسیر حتما با همراهی و همدلی و همچنین نظر به توفیق دولت صورت گرفت؛ منظور از توفیق دولت پاسخگویی به مطالبات مردم و اجرایی شدن برنامه دولت و اسناد بالادستی است.
به نظرم هرچقدر زیاد با دولت همراهی کنیم هم به نفع دولت است و هم به نفع کشور. ما به غیر از جلسات رسمی که با وزرا داشتیم جهت هر یک از وزارتخانه ها یک کارگروه خاص هم داشتیم که در آن توصیه ها و توصیههایی را با وزرا مطرح می کردیم و انتظار داریم به آن توصیه ها که نتیجه همفکری و جمع بندی جلسات بود، توجه شود.
آیا شخصا با وزیری مخالف بودید ؟
بله، ما در ارزیابی ها جهت هر یک از وزرای پیشنهادی یک کمیته کارشناسی متشکل از ۵ الی ۶ عضو که عموما از کمیسیون تخصصی مربوطه بودند داشتیم که با وزرا جلسه گذاشتند؛ بعد از آن همه کاندیداهای وزارت را به فراکسیون دعوت کردیم و یک جلسه یک ساعت الی یک ساعت و نیم با آنها داشتیم؛ با آخر یافتن جلسات نظر همه اعضا را به صورت محرمانه پرسیدیم. رای گیری شد و در نهایت، جمع بندی این رای گیری و همینطور نظر کمیته تخصصی در یک شورای ۱۷ الی ۱۸ نفره که متشکل از اعضای هیات رئیسه فراکسیون به اتفاق مسوولین کمیته ها بود، مورد بررسی قرار گرفت. آنجا نیز بار دیگر رای گیری شد. در نهایت یک نفر از وزرای پیشنهادی، نمره تایید نگرفت و در نهایت در جلسه نهایی بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی فراکسیون به این نتیجه رسیدیم که به همه وزرا رای بدهیم به جز آن یک نفر.
در بعضی تصمیم گیری ها فرمان آتش به اختیار به دوستان می دهیم که تحقیق و تفحص از شهرداری در این دسته قرار می گرفت. ولی از آنجایی که این تحقیق و تفحص را «امیدی ها» کلید زده بودند، انتظار می رفت اعضای فراکسیون به آن طرح رای دهند. ولی اینگونه نشد. لذا نمی توانیم بگوییم اشتباه کردند.
و آن یک نفر چه کسی بود؟
اجازه بدهید از کسی اسم نبرم.
آن فرد نهایتا از مجلس رای اعتماد گرفت؟
سه وزیر را دو فراکسیون دیگر نمی درخواست کردند رای بیاورند که ما تلاش کردیم و رای آوردند و یک وزیر را هم ما نمی خواستیم رای بیاورد که دو فراکسیون دیگر تلاش کردند و او هم رای آورد.
چه معادله چند مجهولی ای شد! اجازه بدهید یکی از مجهولها را حدس بزنیم. آقای آذرجهرمی گزینه ای بود که فراکسیون امید در مورد رای نیاوردنش به نتیجه رسیده بود، ولی او رای آورد؟
دو فراکسیون دیگر اصرار داشتند که ایشان رای بیاورد.
یعنی همه اعضای فراکسیون امید به او رای منفی دادند، ولی زورشان نچربید؟
نه. ببینید در این قبیل موضوعات، ملاحظات قومی و منطقه ای و استانی هم مطرح می شود. و بعضی از همکاران ما ملاحظات منطقه ای را هم در نظر گرفتند .در حال حاضر حدود۷ الی ۸ پرونده اعضای فراکسیون امید را در دست کمیته داوری فراکسیون داریم و تخلفشان در این زمینه در دست بررسی هست. اینکه چه برخوردی با آنها صورت بگیرد باید صبر کنیم و نتیجه بررسی در هیات رئیسه فراکسیون مطرح شود. یک برخورد تند، «اخراج» از فراکسیون است که من به شخصه این برخورد را قبول ندارم، آیا که ما نمی توانیم به پرسشها منطقه ای و استانی توجه نکنیم. لذا شاید در شرایط موجود می توان به تذکر بسنده کرد و تلاش کنیم با حفظ انسجام فراکسیون همکاران را زیاد توجیه کنیم تا به خرد جمعی و تصمیمات فراکسیون عنایت بیشتری داشته باشند.
برای گزینش وزیر ارتباطات چه ملاحظات استانی قابل درک است؟
برای مثال بعضی نمایندگان فارس می گفتند بعد از مدتها یک وزیر از این استان معرفی شده است هست، باید از آن حمایت کنیم.
خوشبختانه با همه ارکان نظام همواره تعامل خوبی داشتم، امروز هم این رابطه وجود دارد و همانطور که موارد مورد نظر را به دولت می گویم، با دیگر ارکان هم پرسشها را مطرح می کنیم. این رابطه دو سویه هم است و همانطور که اعتقاد دارم گلایه ها از دولت را نباید رسانه ای کرد، اعتقاد دارم در مورد نهادهای حاکمیتی هم باید این واکنش‌ها را در پیش گرفت.
آیا زد و بندی هم صورت گرفت؟
خیر،من این مباحث را زد و بند نمی دانم، بلکه آن را ملاحظات منطقه ای می دانم. یک مقدار هم روابط قبلی وجود دارد که تاثیر گذار هست. واقعیت این است که ما یک سازو کار حزبی نداریم که انتظار حرکات تشکیلاتی از نمایندگان داشته باشیم. لذا رفتارها بر اساس حرکات جبهه ای شکل می گیرد. انصافا فراکسیون امید خوب عمل می کند و من به عنوان مسوول این فراکسیون از واکنش‌ها و عملکرد همکاران خودم راضی هستم و عموما مطابق نظر فراکسیون عمل می کنند.
شما می فرمایید قائل به اخراج نیستید، ولی تذکر چقدر می تواند افراد را ملزم به رعایت تصمیمات فراکسیون کند؟
بعضی از این دوستان، عموما همراه و همسو هستند ولی در یک مورد با ملاحظاتی روبه رو شدند. پیش از این در انتخابات هیات رئیسه یک کمیسیون هم با چنین مشکلی رو به رو شدیم ریاست آن کمیسیون با ما بود ولی به خاطر چرخش یک رای، ریاست به طرف برابر واگذار شد و امروز پرونده آن فرد در کمیته داوری مطرح هست. ولی پرسش این است که آیا اخراج از فراکسیون راه حل خوبی است؟!
باید ما جهت انسجام بخشی گام های موثرتری برداریم. اگر این اخراج منجر به انسجام بخشی شود، حتما باید این کار را انجام بدهیم و اعلام هم خواهیم کرد. ما یک کمیته داوری از ریش سفیدان فراکسیون داریم که به این مباحث پیگیری می کنند و در مورد رای اعتماد نیز قرار است به پرونده های مطرح شده است پیگیری کنند.
بحمدالله این روزها رفت و آمدم به صداوسیما کم شده است هست، ولی قبلا هر موقع که می رفتم جز رابطه صمیمی و عذرخواهی از نگاه یکطرفه این شرکت چیزی از آنها ندیدم. شاید باید از صدا و سیما تقدیر کنیم، چون واکنش‌ها انها در نهایت به سود جریان اصلاحات تمام می شود.
درمورد آقای بیطرف چه اتفاقی افتاد؟
آقای بیطرف یکی از عالی ترین و متخصص ترین وزرایی بود که آقای روحانی معرفی کرد و در جلسات فراکسیون هم خوب ظاهر شد. فضایی که در مجلس ایجاد شده است بود و بسیاری از نمایندگان در مورد پروژه های انتقال آب توجیه نبودند. با این وجود ما تصور می کردیم که او رای قابل قبولی را می آورد. البته خود آقای بیطرف هم بر خلاف بعضی وزرا، با فراکسیون ها و اقوام متفاوت تعامل خوبی نکرد و شاید خودش هم این تصور را داشت که رای می آورد.
این برخاسته از این بود که تصور می کرد رای می آورد یا اینکه بر اساس بعضی تحلیلهای رسانهای نخواست باج بدهد؟
نه بحث باج دادن و باج گرفتن نبود؛ ایشان تعامل نیرومند با مجلس نداشت مضاف بر اینکه دفاع خوبی هم نداشت و در نطق نهایی هم به مسائلی که نباید بپردازد، پرداخت. حتی چند توصیه ای را که جهت او در مذاکرات با نمایندگان حل کرده بودیم، دوباره در نطقش مطرح و حساسیت هایی را ایجاد کرد. به صورتی که بعد از نطق نهایی ایشان، چند نفر از دوستان خودمان و حتی دولتی ها در مورد رای آوری ایشان دلواپس بودند. منظورم این است که آقای بیطرف می توانست نطق نهایی را بهتر انجام دهد و مطالبی را باز کند که نمایندگان استانی در مورد آن دغدغه و حساسیت داشتند؛ جهت مثال نمایندگان خوزستانی می گفتند هنگامی که ما مسئله آب داریم آیا باید آب این استان به دیگر مناطق انتقال یافته می شود که این پرسشها باید با توجیه آقای بیطرف مرتفع می شد ولی این تعامل صورت نگرفت.
در بعضی رسانهها عنوان شد که دولت و شخص آقای روحانی چندان تمایلی به وزیر شدن آقای بیطرف نداشتند. این چقدر قرین به واقعیت بود؟
نمی توان گفت که دولت رغبتی نداشت؛ چراکه اگر تمایلی نبود، او را به عنوان وزیر معرفی نمی کردند. ولی اینکه آقای روحانی در دفاع کمتر از دیگران جهت آقای بیطرف وقت گذاشت، درست هست. شاید مانند ما تصور می کرد آقای بیطرف رای می آورد. البته انتظار می رفت که آقای روحانی نیرومند تر دفاع کند. ما در مورد چند تن از وزرا که فکر می کردیم کار مشکل در پیش دارند؛ زیاد تلاش کردیم. اگر این تصور را داشتیم که آقای بیطرف هم رای نمی آورد، تلاش بیشتری می کردیم.
شما گفتید که گلایه ها به دولت را رسانه ای نمی کنید و در جلسات شخصی آنها را مطرح می کنید. این بعد اخلاقی قضیه است ولی واقعا قرار نیست چیزی بگویید؟
فضای کشور واقعا نیاز به آرامش دارد؛ جهت ما تاثیرگذاری حرفمان اهمیت دارد نه مقبولیت خودمان. بعضی میگویند آیا فراکسیون امید سکوت می کند؟ درحالی که ما با شعار «امید و آرامش» آمدیم؛ این به معنای آن نیست که از حقوق خودمان و نمایندگان کوتاه بیاییم بلکه احساسمان این است که می توانیم با پیگیری های منطقی مطالبات مردم را پیگیری کنیم.
جریان راست به محض بروز مشکلی به عنوان نمونه در مورد ارشاد، سریعا مساله را بیان می کنند و وزیر باید به سرعت گزارشی در این رابطه ارائه کند. شاید ضعف از ما است که تا بحال عملکرد صداوسیما را در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح نکردیم.
شاید بعضی تصور می کنند باید هر روز صدای تذکر و نطق عارف از مجلس شنیده شود؛ این طبیعی هم است که چنین انتظاری وجود داشته باشد ولی پاسخی که می توانم به دوستان جوان و منتقدم بدهم این است که هنگامی که من زنگ می زنم به وزیری و او سریعا جواب تلفن من را می دهد و اگر در جلسه ای باشد، چند دقیقه بعد خودش تماس می گیرد و من در این تماس ها می توانم مشکلی را مطرح و احیانا حل کنم، آیا باید از طریق تریبون علنی مجلس با او صحبت کنم؟ پرسش این است که آیا طرح عنوان مهم است یا حل مشکل؟ مهم این است که اصلاح طلبان مدام تذکر بدهند یا اینکه پرسشها را پیگیری کنند؟ البته همکاران من در فراکسیون هم فعال هستند و بر حسب ضرورت وظیفه خود را در تذکر و پرسش و.. انجام می دهند.
مسئله این است در وقت بررسی طرح ها و لوایح هم ما کمتر شاهد اظهارنظری از سوی شما هستیم.
نمایندگان متخصص، با انگیزه و کارشناسی در مجلس داریم، قاعدتا وظیفه من است که به دیگران میدان بدهم؛ اگرچه لطف می کنند و هر وقت که بخواهم دوستان وقتشان را در اختیار من می گذارند، ولی آیا من وقت انها را بگیرم؟ هنگامی که خودشان می توانند به عالی ترین نحو و حتی بهتر از من طرح عنوان کنند؟! و موضع ما در فراکسیون هم تقسیم کار و نقش آفرینی تمام اعضاء فراکسیون است نه چند نفر محدود از اعضاء.
بحث تاثیرگذاریها هست. مسلما اگر شما در موضوعی به عنوان موافق یا مخالف صحبت کنید، میتوانید به رای گیری جهت دهید.
در مورد طرح ها و پرسش ها مطابق نظر و اولویت فراکسیون اقدام می کنم و در موارد مهم آنها را امضا می کنم .مانند تذکری که اخیرا در مورد محدودیت های اعمال شده است جهت آقای خاتمی به مدیر جمهور داده شد، چون این تذکر یک خبر جدی داشت؛ من نخستین نفر آن را امضا کردم. البته مواظبت می کنم که امضا من باعث نشود تا همکاران فراکسیون وظیفه خود بدانند تا آنها را هم امضا کنند.غیر از مواردی که تصمیم فراکسیون است باید همکاران بر اساس تشخیص کارشناسی خود عمل کنند.
چرا چنین تذکری که به نوعی نماد فراکسیون اصلاحات در مجلس بود، فقط ۸۶ امضا داشت؟ به نظر می رسد وزن فراکسیون امید نسبت به سال گذشته کم شده، چراکه در آن وقت ۱۰۵ نقر به ریاست شما در صحن مجلس رای دادند؛ ولی فقط ۸۶ نفر این تذکر را امضا کردند. این نشان دهنده چیست آیا نگرانیهایی نسبت به تائید صلاحیت امضا کنندگان وجود دارد یا اعضای فراکسیون ریزش داشته است؟
قابل آینده نگری بود که امضا ها به حدود ۸۰ برسد. آیا که تعدادی از نمایندگان در مرخصی یا ماموریت بودند .عده ای هم از مرخصی های چند دقیقه ای استفاده کرده بودند و یا به هر دلیلی در صحن حضور نداشتند. در آن روز که ما اقدام به جمع آوری امضا کردیم، حدود ۷۵ نماینده غایب بودند که از این تعداد شاید ۲۰ الی ۲۵ نفر آنها مربوط به فراکسیون امید بودند.
دو کارت زرد اخیر نمایندگان به وزرا را سیاسی نمی دانم ولی می توان گفت این دو کارت ناشی از بعضا کم توجهی وزرا و دولتی ها به انتظارات و مطالبات نمایندگان مردم است و اگر خدا بخواهد مورد توجه قرار خواهد گرفت و به وسیله وزرای محترم جبران خواهد شد.
دولت چقدر بر روی وزن فراکسیون امید و شخص شما جهت لابی کردن ها حساب می کند؟
البته این را باید خود دولتی ها پاسخ بدهند ولی می توانیم به صورت کلی بگویم فراکسیون امید نقش تاثیرگذاری در مجلس دارد و تلاش می کند با همفکری و مشورت با دیگر نمایندگان محترم مجلس در امور متفاوت اظهارنظر کند یا تصمیم بگیرد.
پس آیا تحقیق و تفحص از شهرداری رای نیاورد؟ آیا تصمیم نگرفته بودید رای بیاورد؟
در موارد خاص به جز ملاحظات فراکسیونی، ملاحظات دیگری هم مطرح است البته در آن عنوان تصمیم ما فراکسیونی نبود. جهت ما همبستگی اهمیت زیادی دارد و جهت همین در بعضی تصمیم گیری ها فرمان آتش به اختیار به دوستان می دهیم که تحقیق و تفحص از شهرداری در این دسته قرار می گرفت. ولی از آنجایی که این تحقیق و تفحص را «امیدی ها» کلید زده بودند، انتظار می رفت اعضای فراکسیون به آن طرح رای دهند. ولی اینگونه نشد. لذا نمی توانیم بگوییم اشتباه کردند.
یک مورد نقض دیگر راجع به اینکه اگر فراکسیون شما تصمیمی بگیرد، همان میشود؛ همین ماجرای رای آوری وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم بود که فرمودید باز هم بحثهای منطقه ای بر نظر جمعی فراکسیون سایه افکند. بعد بالاخره چه زمانی قرار است تصمیمات جمعی فراکسیون عملیاتی شود؟
تصمیمات فراکسیون عموما عملیاتی می شود ولی باز می گویم که تا رسیدن به واکنش‌ها حزبی در فراکسوین های متفاوت مجلس فاصله داریم.باید احترام به تصمیم جمعی بعنوان یک فرهنگ تشکیلاتی نهادینه شود و این مسئله فقط مربوط به فراکسیون امید و در مجلس هم نیست.
نظرتان در مورد دو وزیری که اخیرا به مجلس معرفی شدند، بویژه وزیر پیشنهادی علوم چیست؟ به عنوان یک صورت دانشگاهی و مدیر فراکسیون امید نظرتان راجع به آقای غلامی چه بود؟ رای مجلس به این مردها چه پیامی جهت دولت داشت؟
در مورد آقای دکتر اردکانیان ،نظر فراکسیون امید حمایت قاطع از ایشان بود و در مورد آقای دکتر غلامی به یک نتیجه قطعی نرسید و تصمیم فراکسیون این بود که اعضا فراکسیون بنا به تشخیص خودشان اقدام کنند.البته موضع امروز من کمک به هر دو وزیر محترم است.بخصوص وزیر محترم علوم که با پرسشها و چالش های فراوانی رو به رو است و فراکسیون امید در جلسه ای بعد از رای اعتماد به ایشان اعلام کرد که نهایت همکاری را با ایشان انجام خواهد داد تا به مطالبات دانشگاهیان و دانشجویان عزیز پاسخ داده شود.
برخی از نمایندگان و نخبگان در استانها احساس می کنند به نظر آنها در گزینش استانداران توجه نشده هست. به خاص آنکه در این دوره دولت پیش فرض هایی گذاشت که گلایه ها را زیاد کرد. مانند بومی نبودن یا پرسنل وزارت کشور بودن؛ این موارد موجب شد تا نمایندگان تصور کنند این مقررات بهانه ای است جهت بی توجهی به نظر نمایندگان
فرمودید که به خاطر حفظ آرامش، گلایهها به دولت را نمی توانید علنی کنید، ولی توصیه هایتان را که می توانید بگویید. چه توصیه ای جهت دولتی ها دارید؟
تقریبا در تمام تذکرها، نطق های میان دستور و … نقطه نظرات ما بیان شده است هست. ما در بحث آسیب های اجتماعی بسیار جدی هستیم؛ اشتغال جوانان و معیشت مردم هم عنوان مهمی است که باید با اولویت به آنها پرداخته شود .اغلب صحبت های ما با دولت و وزرا اطراف این مباحث هست. حقوق شهروندی که مورد تاکید آقای روحانی هم است از نظر ما نیز اهمیت خاص ای دارد و به همین علت پرداختن به این عنوان را می توانید در تمام تذکرات و نطق های دوستان فراکسیون امید ببینید. بطور کلی توصیه ما به دولت تلاش جهت اجرایی کردن برنامه های مصوب و وعده های داده شده است به مردم و پاسخ به مطالبات مردم است.
گفته بودید این کارت زردها خبر جدی جهت دولت دارد؛ چقدر این کارت زردها نشان دهنده نظارت دقیق مجلس است و چقدر نشان دهنده اختلاف نظر سیاسی میان دولت و مجلس می تواند قلمداد شود؟
موضوع اختلاف نظر نیست. نمی خواهم بگویم پاسخم به این پرسش برآمده از یک ارزیابی دقیق است ولی می توانم بگویم که این کارتها برداشتی است از نظر مجلس نسبت به دولت یا شخص وزیر و عملکر او. من «برداشت» را قبول دارم و نمی خواهم بگویم که صد در صد، وزیری که کارت زرد گرفته هست، ضعیف بوده یا بد پاسخ داده هست، بلکه «برداشت» مجلس اینچنین بوده.
با تمام این تفاسیر دو کارت زرد اخیر سیاسی بود یا کارشناسی؟
من این دو کارت را سیاسی نمی دانم ولی می توان گفت این دو کارت زرد ناشی از بعضا کم توجهی وزرا و دولتی ها به انتظارات و مطالبات نمایندگان مردم است و اگر خدا بخواهد مورد توجه قرار خواهد گرفت و به وسیله وزرای محترم جبران خواهد شد.
بلافاصله بعد از کارت زردی که مجلس به آقای رحمانی فضلی داد، یکی از نمایندگان گفت مثل اینکه آقای وزیر معنی این کارت زرد را در انتصاباتی که انجام می دهد، درک نکرده و بعد از آن هم آقای ابطحی استیضاح وزیر کشور را کلید زد. آیا نمی توان گفت حداقل در مورد وزیر کشور یک نگاه سیاسی در مجلس حاکم است؟
اول اینکه ماجرای خبر من به دولت یک صحبت شخصی بین من و وزیر بود که نباید رسانه ای می شد. ولی حالا که این عنوان باز شد بگذارید بگویم که در فضایی دوستانه، من به آقای ربیعی می خواستم بگویم که این کارت زرد را به دل نگیر، این اعتراض نمایندگان به روند کار دولت هست. البته قضاوت هنوز سریع است ولی از آنجایی که دولت دوم نیاز به تجربه اندوزی ندارد و شیرازه امور را به دست دارد بدون فوت وقت باید وارد عملیاتی کردن برنامه هایش شود. لذا به نظر می رسد این کارت زردی که وزرا گرفته اند، از بابت کم توجهی به برنامه هاست که امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.
در مورد وزارت کشور نگفتید که انتصابات شخص وزیر عامل کارت زرد شده است یا خیر؟ منظورم این است که اخطار به آقای رحمانی فضلی ناشی از نگاه کارشناسی است یا گلایه از عزل و راه اندازی ها؟
به هر حال کار وزارت کشور سیاسی است و مباحثی هم که در مورد آن مطرح می شود سیاسی هست؛ در حال حاضر بعضی از نمایندگان و نخبگان در استانها احساس می کنند به نظر آنها در گزینش استانداران توجه نشده هست. به خاص آنکه در این دوره دولت پیش فرض هایی گذاشت که گلایه ها را زیاد کرد. مانند بومی نبودن یا پرسنل وزارت کشور بودن؛ این موارد موجب شد تا نمایندگان تصور کنند این مقررات بهانه ای است جهت بی توجهی به نظر نمایندگان. من به شخصه نظرم این است که اگر شرط بومی نبودن را کنار می گذاشتند، افراد توانمند تری را می توانستند بر سر کار بیاورند.
این تعارض با تصمیمات قبل نیست چراکه در دور قبل ترجیح با بومی بودن افراد بود؟
بله، به هر حال این روش دولت بود. در یکی دو مورد جهت استانداران بعضی استانها با آقای رحمانی فضلی تلفنی صحبت کردم. اعتقاد دارم در شرایط خاص کنونی در بعضی موارد افراد بهتری را با نگاه ملی می توانستند منصوب کنند.
ماجرای خبر من به دولت یک صحبت شخصی بین من و وزیر بود که نباید رسانه ای می شد. ولی حالا که این عنوان باز شد بگذارید بگویم که در فضایی دوستانه، من به آقای ربیعی می خواستم بگویم که این کارت زرد را به دل نگیر، این اعتراض نمایندگان به روند کار دولت است.
شما در مصاحبه هایتان گفته بودید در تعامل با شورای نگهبان هستید؛ آیا این تعاملی که از آن سخن می گویید دو سویه است یا فقط از طرف شما مطرح می شود؟
در جریان انتخابات دو مسئله داشتیم یکی بحث تقلب بود که در هر انتخاباتی بخشی از اذهان را به خود مشغول می کرد. البته خوشبختانه روندی که آینده نگری می کردیم اتفاق افتاد و امروز چیزی به نام تقلب در انتخابات وجود ندارد و اگر مسئله ای باشد بحث تخلف است که تخلف هم تا اندازه ای طبیعی و قابل پیگیری هست. عنوان دیگر بحث رد صلاحیتها بود، آن هم رد صلاحیت های سلیقه ای و نه قانونی. موضعی که از ابتدا مطرح می کردیم این بود که رد صلاحیت های سلیقه ای کنار گذاشته شود و مبنا قانون باشد.
در عمل کاری که انجام دادیم این بود که در انتخابات شورای شهر و دِه که اکثر ناظرین اصلاح طلبان بودند بر رعایت مر قانون تاکید شد و اینکه نباید سلیقه ای واکنش‌ها کرد. این رویکردی است که به نفع مردم و کشور است که می تواند منجر به حضور و همکاری زیاد آنها و البته روی کار آمدن اشخاص کارآمدتر شود.
خوشبختانه با همه ارکان نظام همواره تعامل خوبی داشتم، امروز هم این رابطه وجود دارد و همانطور که موارد مورد نظر را به دولت می گویم، با دیگر ارکان هم پرسشها را مطرح می کنیم. این رابطه دو سویه هم است و همانطور که اعتقاد دارم گلایه ها از دولت را نباید رسانه ای کرد، اعتقاد دارم در مورد نهادهای حاکمیتی هم باید این واکنش‌ها را در پیش گرفت. با اعضاء محترم شورای نگهبان هم ارتباط صمیمی و خوبی داریم.
یعنی آقای جنتی انتقادات شما را می پذیرند؟
من هر لحظه رابطه خوبی با آقای جنتی داشتم ولی اینکه ایشان انتقادات را می پذیرند، تا اینکه ما پرسشها را خدمتشان مطرح کنیم، دو عنوان متفاوت هست. وظیفه ما این است که بعضی مباحث را در میان بگذاریم .لازم است بگویم فقط هم آقای جنتی نیست که در احراز صلاحیتها تاثیر گذار هست. بلکه هیات های اجرایی و هیات نظارت و … نیز موثر هستند، لذا ما تلاش داریم با تعامل خوبی که با نهادهای حاکمیتی دست اندر کار انتخابات داریم بتوانیم قانون را اجرا کنیم مسئله ای که مقام معظم رهبری هم بر آن تاکید داشتند.
البته معمولا مسئله قانون نیست، بلکه عنوان قرائت از قانون است.
ما هم همین را می گوییم. باید سلیقه ها را کنار بگذاریم؛ به نیابت از مردم نمی توانیم تصمیم گیری کنیم. همانطور که مقام معظم رهبری گفتند رای مردم حق الناس هست، بر این اساس ما نمی توانیم به نیابت از مردم جهت آنها تصمیم گیری کنیم. امیدواریم در همین مسیر انتخابات ۹۸ را برگزار کنیم.
در رابطه با انتخابات ۹۸، با شورای نگهبان جلساتی داشته اید یا خواهید داشت؟
جلسات رسمی را که قطعا به موقع آنها را برگزار خواهیم کرد. ولی در حال حاضر مشورت و تبادل نظرهایی در جریان است.
آیا شورای نگهبان تعامل با اصلاح طلبان را می پذیرد؟ منظورم فقط استماع نظرات شما نیست، منظورم خود تعامل هست، اینکه آیا این تعامل را می پذیرند؟
بله تعامل را که قطعا می پذیرند ولی اینکه به توافق می رسیم یا اختلافات باقی می ماند، در آینده معلوم می شود. البته باید همگان به قانون تمکین کنند. وظیفه ما در حد توان و وسعمان است.
یکی از بخش های حاکمیتی که همواره مورد انتقاد هست، صدا و سیما هست. بعد از انتخابات آقای احسان قاضیزاده به خبرآنلاین گفت ما چندین بار به آقای عارف پیشنهاد کردیم که در جلسه ای با مدیران صدا و سیما انتقادات و انتظاراتتان را مطرح کنید. ایشان می گفتند شما و فراکسیون امید به این تقاضا توجهی نکردید. این عنوان چقدر صحت دارد؟ فکر نمی کنید این عدم تعامل تا آنجا پیش رفت که صدا و سیما آن هفت اصلاح طلب متهم را جاسوس معرفی کند؟
اولا این رویکرد صدا و سیما خاص امروز نیست و سال هاست چنین رویه ای را در پیش گرفته هست. رسانه ملی که باید به رویکردهای ملی و اولویت های نظام توجه کند، عملا نقش سخنگویی یک جریان خاص را بازی می کند. واقعا اگر مدیران ارشد صدا و سیما بخواهند این عنوان را بررسی کنند، خود کارکنان و مدیران میانه به پایین این شرکت عالی ترین مرجع هستند و هرچه گفتند ما قبول داریم. از آنها بپرسند آیا نگاه یک سویه بر این رسانه حاکم است یا خیر؟ ما با کارکنان صدا و سیما ارتباط داریم و از نظرات انتقادیشان مطلعیم. بعضی مواقع آنها از ما عذرخواهی می کنند!
همانطور که مقام معظم رهبری گفتند رای مردم حق الناس هست، بر این اساس ما نمی توانیم به نیابت از مردم جهت آنها تصمیم گیری کنیم. امیدواریم در همین مسیر انتخابات ۹۸ را برگزار کنیم.
اتفاقا آقای روحانی هم در تبلیغات انتخاباتی خود می گفت که بدنه صداوسیما خوب هست، ولی ایراد را باید در مدیرانش جستجو کرد.
بله واقعیت هم همین هست. این روزها رفت و آمدم به صداوسیما کم شده است هست، ولی قبلا هر موقع که می رفتم جز رابطه صمیمی و عذرخواهی از نگاه یکطرفه این شرکت چیزی از آنها ندیدم.
من با مسوولان صدا و سیما هم این مباحث را دوستانه مطرح می کنم. آقای قاضی زاده واقعا فردی است که می خواهد و تلاش می کند این عنوان را برطرف کند. ولی اینکه اساسا جایگاه شورای نظارت بر صدا و سیما کجاست و اینکه چقدر مسوولان صدا و سیما از آنها حرف شنوی دارند، عنوان دیگری است.
اخیرا جلسه ای میان نمایندگان پایتخت کشور عزیزمان ایران و مسوولان شبکه پنج برگزار شد، باید ببینیم که واقعا چقدر عزم جهت برطرف پرسشها دارند. متاسفانه واکنش‌ها یک سویه صدا و سیما جهت ما مسجل است ولی اینکه آیا چنین رویکردی دارند مشخص نیست و در بسیاری موارد این رویکرد به ضرر آنها تمام شده است است.
در وقت انتخابات مجلس دهم یک برنامه کاملا تصنعی جهت یکی از کاندیداهای اصولگرا گذاشتند که اتفاقا از دوستان من هست؛ فردای آن روز دیدمش و به او گفتم این برنامه در این موقعیت جهت تو جز انگیزه سیاسی داشت؟ به او گفتم نتیجه این برنامه را چند ماه دیگر می بینی و اتفاقا نتیجه را دیدند! البته شاید ما باید از صدا و سیما تقدیر کنیم، چون واکنش‌ها انها در نهایت به سود جریان اصلاحات تمام می شود. کما اینکه در همان مورد خاص و رپورتاژی که جهت آن کاندیدای اصولگرا پخش کردند، اثر آن برنامه طولانی را در نتیجه های انتخابات دیدند که نه تنها او بلکه کل لیست اصولگرایان در پایتخت کشور عزیزمان ایران رای نیاورد!
نگفتید که آیا درخواست آقای قاضیزاده اجابت نشده است؟
به حسن نیت ایشان اعتماد دارم، ولی من که فردی تازه وارد نیستم؛ حدود ۴۰ سال است که در عرصه اجرایی کشور فعالیت می کنم. یک زمانی به یکی از مدیران صدا و سیما گفتم شما فقط ما را جهت شبکه های برون مرزی تان می خواهید! یک زمانی هم تمکین می کردم و به دعوتشان در آن برنامه ها حضور می یافتم ولی دیگر این کار را هم نمی کنم. آیا که به اصرار جهت پخش داخل برنامه ای را ضبط می کردند ولی پخش نمی کردند یا گزینشی پخش می کردند.
حدود۷ الی ۸ پرونده اعضای فراکسیون امید را در دست کمیته داوری فراکسیون داریم و تخلفشان در این زمینه در دست بررسی هست. اینکه چه برخوردی با آنها صورت بگیرد باید صبر کنیم و نتیجه بررسی در هیات رئیسه فراکسیون مطرح شود. یک برخورد تند، «اخراج» از فراکسیون است که من به شخصه این برخورد را قبول ندارم، آیا که ما نمی توانیم به پرسشها منطقه ای و استانی توجه نکنیم. لذا شاید در شرایط موجود می توان به تذکر بسنده کرد
رفتاری که اخیرا از سوی صداوسیما صورت گرفت هم رفتاری غیر قابل توجیهی هست. دوستان اصلاح طلب ما که دلسوزی انها نسبت به کشور و انقلاب اثبات شده است بود، فقط به علت اختلاف نظر و بدون آنکه اتهامشان اثبات شده است باشد، تصاویرشان شطرنجی از سوی این رسانه پخش شد. البته این واکنش‌ها صدا و سیما همانطور که گفتم نتیجه تصویر دارد و منجر به محبوبیت زیاد انها می شود. این انتظار وجود دارد رسانه ملی در جایگاه ملی قرار بگیرد.
آیا در شورای عالی انقلاب فرهنگی هم این مباحث را مطرح می کنید؟
نه. آنجا همه باهم رفیق هستیم. گاهی این مباحث را به صورت شخصی مطرح می کنیم. در این رابطه بد نیست خاطره ای بگویم؛ دو سه سال پیش بود که فرزند های صداوسیما به حاشیه یکی از جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی دوربین آورده بودند و اصرار داشتند که گفت و گویی با آنها داشته باشم. به آنها گفتم آیا تعهد می کنید هر چه گفتم را پخش کنید؟ گفتند تعهد می دهیم. به آنها گفتم شما چه کاره هستید که تعهد می کنید؟ رئیستان آقای ضرغامی است که اینجا نشسته است! گفتند او هم تعهد می دهد. گفتم حتی اگر او هم تعهد بدهد، باز من اطمینان ندارم (خنده). این یک واقعیت است که در صداوسیما اجازه داده می شود که رفتاری دوگانه صورت بگیرد. مدیریت تازه صدا و سیما باید با یک ارزیابی نسبت به گذشته این عنوان را اصلاح کند و در روش و منش این رسانه تجدیدنظر جدی بعمل آید.
چرا در مورد رویکرد رسانه ملی در شورای انقلاب فرهنگی بحث نمی کنید؟
جای طرح آن وجود دارد و مورد نیاز است یک گزارشی داده شود و در مورد آن تحلیلی صورت بگیرد. البته ممکن است بگویند ما وارد مصادیق اجرایی نمی شویم. ما هیچ وقت در این شورا به صدواسیما اعتراض نکرده ایم؛ در حالیکه جریان راست به محض بروز مشکلی به عنوان نمونه در مورد ارشاد، سریعا مساله را بیان می کنند و وزیر باید به سرعت گزارشی در این رابطه ارائه کند. شاید ضعف از ما است که تا بحال عملکرد صداوسیما را در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح نکردیم.
امروز که مجادلاتی میان دولت و قوه قضائیه صورت گرفته هست، مطرح می شود این جدل ها بهتر است در دیدارهای شخصی مطرح شود. ولی خروجی جلسات سران قوا حداقل چیزی که ما رسانه ای ها می بینیم به نظر می رسد چیزی فراتر از یک لبخند در برابر دوربین ها نباشد؟
ارزیابی نسبتا دقیقی در فراکسیون امید نسبت به وزرای دولت قبل داشتیم. همه وزرا را در سه سطح مورد بررسی قرار دادیم که عده ای نمره خوب گرفتند و عده ای هم نمره قابل قبول نگرفتند. نتیجه آن ارزیابی در گزارشی محرمانه به مدیر جمهور ارائه کردیم و هیچگاه هم منتشر نشد و قرار هم نیست نمره وزرا را منتشر کنیم.
می توان توصیه کرد جلسات با یک نظم مشخص و با یک دبیرخانه فعال برگزار شود و گزارش هر جلسه هم به مردم داده شود. اگر این جلسات به صورت منظم برگزار شود می تواند راهگشا باشد. اینکه اختلاف نظر میان قوا علنی و به سطح جامعه کشیده شود، نتیجه ای جز مسئله دار کردن جوانان و مردم ندارد.
آیا این نشان نمی دهد که روسای قوا در جلسات به توافق نمی رسند؟
شاید هم نشان دهنده این باشد که این جلسات منظم برگزار نمی شود. بلاخره اختلاف نظر پیش می آید و طبیعی هم است ولی این اختلافات باید در فضایی آرام و بر اساس قانون بر طرف شود.
ما وقت آقای خاتمی واقعا جلسات خوبی میان روسای قوا داشتیم و آنچه مطرح می شد، مسائلی جدی بود و په صورت جدی هم پیگیری می شد. به هر حال آنچه مهم است اینکه سران قوا در تریبون ها با یکدیگر صحبت نکنند که اگر این تسری پیدا کند به دیگر دستگاه ها، اوضاع نامناسبی بین نهادهای متفاوت کشور حاکم خواهد شد.
اخبار سیاسی – خبر آنلاین
واژه های کلیدی: رسانه ای | اصلاح طلب | رسانه ملی | اصلاح طلبان | انتخابات شورای شهر | شورای عالی انقلاب فرهنگی | اخبار سیاسی و اجتماعی
