دنبال فیلم های هالیوودی نیستیم

عبارات مهم : ایران

جمعه ۷ اردیبهشت ماه به خط آخر رسید و حالا با اتمام این جشنواره، باید به ارزیابی آن پرداخت و دید که آیا بعد از چهار دوره مستقل شدن از بخش ملی، جشنواره جهانی فیلم فجر توانسته به اهداف خود برسد یا نه؟ هنوز تعدادی از منتقدان معتقدند این جشنواره در اندازه های جهانی برگزار نمی شود و تنها این عنوان را یدک می کشد ولی سیدرضا میرکریمی کارگردان سینما و دبیر این دوره از جشنواره، از این مناسبت سینمایی دفاع می کند و می گوید به بخش زیادی از اهداف مشخص شده است جهت جشنواره رسیده اند. گزیده ای از گفت وگوی او را با مهر در ادامه می خوانید:

منتقدان شما بر این باور هستند که جشنواره جهانی فیلم فجر در اندازه های جهانی برگزار نمی شود و صرفاً بعضی کشورها را پوشش می دهد که الزاماً دارای صنعت سینمایی قابل اعتنایی نیستند.
این حرفی غیرکارشناسانه هست. ما امسال از ۵۴ کشور فیلم داشتیم و توانستیم ۲۰۰ عنوان اثر را به نمایش بگذاریم. همچنین از ۷۸ کشور در اقصی نقاط جهان، مهمان داشتیم بعد نمی شود گفت که این جشنواره به لحاظ کمّی یک جشنواره جهانی نیست. تأکید من بر این که ما می خواهیم در منطقه اول شویم و دیگر به شکل بلامنازع تمام یا زیاد مبادلات تجاری و فرهنگی سینمای منطقه در آینده از طریق این جشنواره انجام خواهد شد، به این معنی نیست که این جشنواره به صورت جهانی برگزار نمی شود.

دنبال فیلم‌های هالیوودی نیستیم

جشنواره جهانی فیلم فجر هنوز هم فیلم های مطرح و درجه یک خارجی را به نمایش نمی گذارد و این باعث می شود باز هم مخاطبان به دنبال تماشای فیلم های ایرانی در جشنواره جهانی فیلم فجر باشند. پاسخ شما راجع به این عنوان چیست؟
فراموش نکنیم چهار سال پیش هنگامی که فیلم های خارجی پخش می شد، حتی یک نفر هم جهت تماشای این آثار به سالن نمی رفت. جشنواره ای که من تحویل گرفتم، رویدادی بود که به قول خیلی از مخالفان آن مرده بود و اصلاً نمی توانست به اندازه تعداد انگشتان یک دست هم مخاطب جهت دیدن فیلم های خارجی به خود جذب کند در حالی که اکنون جلوی درِ سالن ها جهت تماشای این آثار و حتی مستندهای خارجی صف های طویلی تشکیل می شود.

براساس آماری که ما داریم و بعداً منتشر می شود، سال گذشته ضریب اشغال صندلی سالن های جشنواره حدود شصت و اندی درصد بود ولی در این دوره، بالای ۷۵ درصد است و این عنوان نشان می دهد استقبال از آثار خارجی نسبت به سال گذشته زیاد شده است است و این که گفته می شود فیلم های ایرانی زیاد با استقبال مواجه می شود، اصلاً چیز عجیبی نیست. کسانی که چنین اعتراض هایی را مطرح می کنند، پایشان را از کشور عزیزمان ایران بیرون نگذاشته اند و به جشنواره ای نرفته اند. اگر هم رفته باشند، احتمالاً به چند جشنواره بی کیفیت رفته اند و نمی توانند مقایسه درستی انجام دهند و در این زمینه کارشناس نیستند.

به غیر از چند جشنواره مثل کن، برلین و ونیز که تعداد فیلم های داخلی که در آن ها به نمایش گذاشته می شود کم هست، در زیاد جشنواره های دنیا در وقت پخش فیلم های کشور میزبان، سالن پر می شود یعنی همچنان همان تماشاگران حرفه ای جشنواره ها هم به فیلم های ملی خودشان اقبال بیشتری نشان می دهند چون دوست دارند از فیلم ها آگاه شوند و کنجکاو هستند، بنابراین ، این موضوعی کاملاً عادی است حتی من این عنوان را در روسیه، ژاپن، هند، استونی و… هم دیده ام و به نظرم اتفاق بدی نیست. اگر سالن فیلم های خارجی خالی می ماند، می توانستیم بگوییم جشنواره به اهداف خودش نرسیده است.

جمعه ۷ اردیبهشت ماه به خط آخر رسید و حالا با اتمام این جشنواره، باید به ارزیابی آن پرداخت و دید که آیا بعد از چهار دوره مستقل شدن از بخش ملی، جشنواره جهانی فیل

پس نوع فیلم ها را در اقبال مخاطب تأثیرگذار نمی دانید؟
در کشور عزیزمان ایران بعضی ها همچنان فکر می کنند فیلم خارجی یعنی فیلم آمریکایی و هالیوودی. مجموع بازیگران شاخصی که این افراد می شناسند زیاد از ۲۰ بازیگر تراز اول هالیوودی نیست. از همین رو، تصورشان این است اگر در فیلمی آن بازیگران نباشند یا مثلاً فیلم های خارجی جشنواره به شیوه و استایل فیلم های هالیوودی نباشد، بعد جشنواره از آثار خوب خارجی برخوردار نیست در حالی که زیاد جشنواره های دنیا علیه سینمای هالیوود شکل گرفته اند.
اتفاقا در جشنواره های حرفه ای دنیا، فیلم هایی را می بینید که آلترناتیو و مستقل هستند؛ فیلم هایی که خارج از جریان مسلط ساخته شده است اند و اتفاقا صف های طویلی جهت همین فیلم ها کشیده می شود چون این فیلم ها، آثاری هستند که به آسانی نمی توان آن ها را پیدا کرد و دید در حالی که سی دی های فیلم های هالیوودی در همه جا وجود دارد یا می شود به آسانی آن ها را دانلود کرد. بیرون از جریان غالب سینمای هالیوود، ما فیلم هایی داریم که اولاً راجع به حقایق امروز بشری و به وسیله مجموعه ای از روشنفکران کشورهای متفاوت ساخته شده است اند و تماشای آن ها یک وقت مطالعاتی مناسب جهت محققان است تا بتوانند با دغدغه های بشر امروز آشنا شوند و این رسالت جشنواره ماست. در نتیجه تصور بعضی دوستان مبنی بر این که در صورت نمایش فیلم های بیگ پروداکشن هالیوودی جشنواره خوبی خواهیم داشت، غلط است و ما اصلاً دنبال چنین فیلم هایی نیستیم.

برای حضور مهمانان خارجی چقدر هزینه کردید؟ آیا اصلاً پولی رد و بدل شده است است؟
ما به هیچ کدام از مهمانان پول ندادیم و بیشترین خدماتی که به آقای الیور استون دادیم، این بود که هزینه بلیت هواپیمای او و همسرش را تقبل کردیم، در حالی که من می دانم آدم های هم تراز او هنگامی که به جشنواره های منطقه ای می روند تنها جهت حضورشان ۱۰۰ هزار دلار دستمزد می گیرند. این مهارت و توانایی گروه جشنواره جهانی است که توانسته جهت مهمانان خود، یک گردهمایی کنجکاوی برانگیز ایجاد کند و شکل دعوتش آن ها را وسوسه کند تا پیش خود بگویند اگر تجربه حضور در این جشنواره را نداشته باشند، متضرر می شوند و چیزهایی را از دست می دهند که در جای دیگر نمی توانند به دست آورند.

من می دانم خیلی از افراد دوست ندارند به این عنوان اعتراف کنند که جمع کردن این تعداد مهمان درجه یک خارجی در یک جشنواره چقدر سخت هست. بعضی هم فکر می کنند کاری بسیار راحت است ولی به عنوان کسی که تجربه زیادی دارم و در جشنواره های مختلفی حضور داشته ام باید بگویم خیلی از جشنواره های معتبر با یک یا دو نفر از مهمانان ما برگزار می شود و تمام تمرکز آن ها روی آن یک یا دو نفراست و بقیه مهمانانشان از افراد درجه ۲ هستند.

در حالی که ما امسال بیش از ۱۴ نام برجسته در جشنواره داشتیم که هر کدام از آن ها جهت برگزاری یک جشنواره کافی هستند. ضمن این که ما این افراد را از روی فرش قرمز رد نکردیم، به آن ها هتل های مجلل ندادیم و حتی به غیر از یکی، دو نفر آن ها به بقیه بلیت معمولی جهت آمدن به کشور عزیزمان ایران داده ایم. ما از آن ها کمال بهره را هم بردیم یعنی این مهمانان در طول جشنواره کارگاه های متعددی برگزار و در دانشگاه ها صحبت کردند و ده ها مصاحبه علمی و سینمایی انجام دادند.

البته ما متوجه شده است ایم که بعضی سینماگران ایرانی ضمن تماس با بعضی مهمانان، آن ها را از حضور در کشور عزیزمان ایران برحذر می کرده اند جهت مثال به آن ها خبر داده و گفته اند کشور عزیزمان ایران جای امنی جهت حضور شما نیست و به این نحو، در کار شما خلل ایجاد کرده اند. این واقعیت دارد؟
برای برگزاری این جشنواره با تصویر منفی که رسانه ها از کشور عزیزمان ایران ساخته اند و با مقررات بین المللی که انتقال پول را از کشور ما سخت کرده و جهت رزرو بلیت نمایش فیلم ها مسئله وجود دارد، باید جنگید، ضمن این که قانون آمریکا مبنی بر این که اگرا تباع اروپایی و کشورهای دیگر به کشور عزیزمان ایران بیایند، جهت رفتن به آمریکا باید روادید بگیرند و دیگر بدون روادید نمی توانند به آمریکا برگردند، مشکلاتی را ایجاد کرده است و باید با آن هم جنگید و در کنار همه این موارد، باید با تعدادی آدم کوته بین در داخل هم جنگید. هنگامی که می گویم کوته بین به این معنی نیست که این افراد جهت جناح خاصی هستند بلکه افراطی هایی هستند که تأکید می کنم صرفاً خود را به مذهب منتسب می کنند ولی مطلقاً به منافع ملی فکر نمی کنند و اصولاً هیچ اتفاق سازنده ای را برنمی تابند و از آن ها بدتر کسانی هستند که تصور می کنند آدم های روشنفکری هستند و ادعا دارند خیلی با قشری گری مخالفند ولی متأسفانه هم قشری هستند و هم جزم اندیش و جهت رسیدن به اهداف خود که معمولاً اهداف نفسانی هست، هر کاری که فکر کنید انجام می دهند یعنی با مهمان خارجی تماس می گیرند و می گویند کشور عزیزمان ایران جای امنی نیست و به این کشور نیایید، آن ها به این فکر نمی کنند این عنوان چقدر بد است و عواقبش به خودشان بازمی گردد لیکن به هر حال آن ها هم در این جا زندگی می کنند.

دنبال فیلم‌های هالیوودی نیستیم

حتی کارهایی که با مهمانان بعد از ورودشان به کشور عزیزمان ایران می کنند، حیرت انگیز هست؛ آن ها تلاش می کنند این مهمانان را ببینند، پیغام های غلط به آن ها می دهند و صحبت های آن ها را به شکل مبالغه آمیزی برایشان ایمیل می کنند. جهت مثال ما مهمانی داشتیم که ترسیده بود و می گفت من این موارد را نگفتم و این چنین تلاش می کنند تعادل معنوی و روانی مهمانان را به هم بزنند. من جهت آن ها متاسفم آیا که فکر می کنم آن ها زجر می کشند و نمی توانند نه تنها موفقیت فرد دیگر بلکه موفقیت کشور خودشان را ببینند و این خیلی تلخ است.

روزنامه خراسان

واژه های کلیدی: ایران | خارجی | ایرانی | جشنواره | جشنواره | هالیوودی | جشنواره جهانی | فیلم های هالیوودی