سنگ قبر هوشنگ گلشیری را شکستند و قبر حسین منزوی با همت چند جوان از وضع اسفناک بیرون می آید، اگر بنیادی مثل بنیاد محمد قهرمان و… است از همت وراث است وگرنه از ر
خانه نیما و آدامس فرگوسن
عبارات مهم : آدامس
سنگ قبر هوشنگ گلشیری را شکستند و قبر حسین منزوی با همت چند جوان از وضع اسفناک بیرون می آید، اگر بنیادی مثل بنیاد محمد قهرمان و… است از همت وراث است وگرنه از ره گذار مدیران فرهنگی آبی گرم نمی شود که بخواهند آثار بازیگران و صورت های معروف شاخص را نگه داری کنند. کشور درگیر خشک سالی نفس گیری است و تنها جمله که می توان گفت تا تسلی دل آتش گرفته دشت باشد، اینست که: قاصد روزان ابری، داروَگ ، کی می رسد باران؟
این روزها منزل نیما ابریست.این خلاصه آن چیزیست که بر اندام خوش خرام شعر امروز کشور عزیزمان ایران رخنه کرده، پوسیدگی، راه خوبی جهت فراموشی است.
خانه نیما و آدامس فرگوسن
شانزده سال پیش، بی این که خبری از مالک و… باشد محل اقامت نیما در دوران پایتخت کشور عزیزمان ایران نشینی اش ثبت شد. آن هم بر اساس یک روال معمول و عادی ثبت ملی آثار فرهنگی و تاریخی، ولی به یک باره همه چیز غیرمعمول و غیر عادی شد .
به گفته سیروس نیا، معاونت میراث فرهنگی تهران، به حکم دیوان عدالت اداری از خروج منزل نیما در فهرست آثار ملی خبر داد و گفت: تملک نیما بر این منزل به قطعیت نرسیده است.
سنگ قبر هوشنگ گلشیری را شکستند و قبر حسین منزوی با همت چند جوان از وضع اسفناک بیرون می آید، اگر بنیادی مثل بنیاد محمد قهرمان و… است از همت وراث است وگرنه از ر
این قطعیت یک عدم قطعیت با خودش دارد .برای ثبت اولیه، احراز را بررسی نکرده اند .یعنی هیچ راهکاری نیست که شبیه منزل فروغ تخریب از پی نیایدو ساختمانی پنج طبقه نروید؟
نمی شود از لایحه قانونی خرید و تملک اراضی و املاک جهت اجرای برنامه های عمومی، عمرانی و نظامی دولت، مصوب سال ۱۳۶۰ در خصوص حفظ آثار معنوی و فرهنگی کمک گرفت و اصلاحیه زد؟
خانه نیما و آدامس فرگوسن
حالا پای پویش هنرمندان، جهت امضای یک نامه اعتراضی به مدیر جمهور به وسط آمده. انگار هر لحظه مورد نیاز هست، امور با طومار و بیانیه و من بمیرم تو بمیری پیش برود تا تک نشانه های هویت ملی و فرهنگی از گزند فراموشی جان پناهی داشته باشد.
در این نامه از نیما به عنوان فردوسی معاصر یاد کرده اند و نوشته اند:اگر زبان را برابر نهاد ذهن آدمی قلمداد کنیم ، نیما از معماران کشور عزیزمان ایران معاصر است.
سنگ قبر هوشنگ گلشیری را شکستند و قبر حسین منزوی با همت چند جوان از وضع اسفناک بیرون می آید، اگر بنیادی مثل بنیاد محمد قهرمان و… است از همت وراث است وگرنه از ر
البته بیراه نگفته اند، نیما از آن دسته آدم های کافه نشین و جایزه بگیر جشنواره های قارچ گونه این روزهای فرهنگ کشور نبود ، از سر دست و پا کردن اسم و رسم پاکن برداشته باشد به پاک کردن لابه لای غزل، این کمترین زخم زبان و حمله به ساحت نیمای بود که هنوز هم می شود لابه لای انجمن های ادبی پیدا کرد.
این روزها استاد طوفان سریال مردهزار صورت کم نیستند که اشتباهی در وادی فرهنگ هستند. ولی نیما، ققنوس افسانه بود که از خاکستر شعر کشور عزیزمان ایران برخواست و تنها راه ورود به قرن تازه را عوض کردن در ساحت زبان و فکر در حوزه اجتماعی می دانست.
خانه نیما و آدامس فرگوسن
ما کمتر از انگشتان یک دست با قرن نو فاصله داریم و جهت پاس داشت حداقلی نشانه های هویت ملی هیچ کاری نمی کنیم.
سنگ قبر هوشنگ گلشیری را شکستند و قبر حسین منزوی با همت چند جوان از وضع اسفناک بیرون می آید، اگر بنیادی مثل بنیاد محمد قهرمان و… است از همت وراث است وگرنه از ره گذار مدیران فرهنگی آبی گرم نمی شود که بخواهند آثار بازیگران و صورت های معروف شاخص را نگه داری کنند.
در اروپا، آخرین آدامس الکس فرگوسن کنار زمین فوتبال را در موزه نگهداری می کنند.
در روسیه هفت منزل فرهنگی به نام آنتوان چخوف نمایش نامه نویس شهیر روس، حتی به واسطه اقامت های کوتاه مدت، ثبت شده است است.
این گونه ثبت و نگه داری ما را بگذارید کنار منزل نویسندگان صاحب نامی که امروز منزل ها و وسایل ارزش را نگه داشته اند ،برای این که الگوی مناسبی را معرفی کنند و می دانند تنها راه انرژی بخشی به جامعه از تعریف چیستی جهت پشت گرمی است ،نگه داری از منزل نویسندگانی چون شکسپیر، همینگوی، ویکتور هوگو،چارلز دیکنز، آگاتاکریستی،مارک تواین،ویرجینیا وولف و… بدون این که پای درخواست از مدیر جمهور کشورشان به میان آمده باشد طبق یک روال معمول ثبت و نگهداری شده است است.
می گویند ایرانی ها مرده پرست هستند ولی فقط در حد بر سرکوفتن و برپایی چند مراسم ختم ،خبری از تأثیر حضور مداوم نام و فکر آدم های تأثیر گذار در زندگی افراد نیست .همین کشورهای همسایه به واسطه اقامت یا نگارش عربی کتب ارزش ،ادعای مصادره و تبدیل به هویت دارند.
آدم های مرده کم ضرر هستند ،می شود پشت غیر قابل عوض کردن بودنشان پنهان شد و خیال راحت تصویر گرفت.
نصب کاشی های ماندگار سر در منزل فرهیختگان این سرزمین اقدام شایسته ایست ولی تا زنده ماندن آن ها کارکرد دارد بعد مالکیت دست به دست خواهد شد و رفته رفته از یاد خواهند رفت.این کاشی ها باید توانایی تبدیل یک ملک به اثری ملی داشته باشد.
نیما، به حق در سرعت بخشی به حوزه فکر نقش سترگی داشت و همان قدر که تنها زیست این روزها هم تنهاست و امید که مشورت شورای شهر با مالکان، به ساخت برجی بر گسل بی وزن پایتخت کشور عزیزمان ایران ختم نشود که طاقت یک لرزه را نداشته باشد.
عصر ایران/ روح الله صالحی
واژه های کلیدی: آدامس | ایران | ایرانی | میراث فرهنگی | اخبار اجتماعی
